هوشنگ عباسي
محمود پاينده لنگرودي
پس از کودتای 28 مرداد 1332 به دلیل فشارهایی که بر او وارد میشد، زادگاه خود را ترک گفت و به تهران کوچ کرد. در سالهای 1333 و 1334 با اهل قلم تهران آشنا شد و با مجله امید ایران به همکاری پرداخت و هر هفته دو صفحه از مجله را با شعر سیاسی خود پر کرد. مجله امید در سال 1334 پس از یک سال انتشار از فعالیت باز ماند و تعطیل شد.
پاینده قریحهای خوش داشت و به فارسی و گیلکی شعر میسرود. او از رهروان سبک نیمایی بود و در سال 1334 نخستین مجموعه اشعار خود را به نام «گل عصیان» با مقدمه پرویز جهانگیر منتشر کرد. 2 سال بعد ترانههای گیلکی (مجموعهای شامل 44 دوبیتی) از ناصر فرهادیان، شهدی لنگرودی و محمود پاینده را در سال 1336 منتشر و چاپ کرد.
خوشنویسی را در انجمن خوشنویسان نزد استادانی چون: ابراهیم بوذری، حسین میرخانی و عبدالله فرادی آموخت و از سال 1337 برای امرارمعاش به کارهای مختلف از جمله: حسابداری، نقاشی، تابلونویسی و خوشنویسی دست یازید. مدتی در سازمان تبلیغاتی «آوازه» به کار طراحی اشتغال ورزید و طراحیهای او خواستاران زیادی داشت. بعدها در موسسه کیهان استخدام شد و تا زمان بازنشستگی در آن موسسه مشغول بهکار بود.
در سال 1338 نخستین منظومه گیلکی خود را بهنام «یه شو بو شوم روخئونه» (شبی به رودخانه رفتم) را سرود و در سال 1358 آن را به چاپ رساند. شاعر در این اشعار دلتنگی و نوستالژی خود را بیان میدارد و اندیشه سیاسیاش را بازتاب میدهد.
پاینده دومین منظومه گیلکیاش را بهنام «لیله کوه» در سال 1347 سرود و آن را در سال 1358 منتشر کرد. بن مایه اشعار منظومه بر باورها و اعتقادات مردم زادگاهش استوار است.
مجموعهای از اشعار فارسی شاعر در دو قالب کلاسیک و نو در سال 1383 پس از وفات شاعر چاپ و منتشر شد.
او یکی از چهرههای سختکوش در عرصه فرهنگ عامه بود، کوششهای او در جهت گردآوری فولکور زادگاه خود از او چهرهای جاودانه ساخته است «فرهنگ گیل و دیلم» وی در ششمین دوره کتاب سال بهعنوان اثری برتر برگزیده شده است.
وی ریا و تظاهر را بد میداشت و به مردم خود عشق میورزید و تا پایان عمرش به آرمانهایش پایبند بود. گستره کار او فرهنگ عامه، شعر و ادبیات، تاریخ و طراحی و نقاشی بود. او در شامگاه 27 آبان 1377 در 67 سالگی در تهران جهان را بدرود گفت و در زادگاهش لنگرود به خاک سپرده شد. بیش از 17 کتاب و دهها مقالهی پژوهشی از وی در نشریات و مجلات و جنگهای ادبی و پژوهشی مختلف از جمله: سالنامه امید ایران، ماهنامه کاوه، یادگار نامه فخرایی، چیستا، گیلان نامه، صدای شالیزار، گیلهوا، یادنامه استاد شهدی، کتاب گیلان، راهنمای سیاحت و زیارت گیلان و ... به چاپ رسیده است.
آثار و تالیفات:
الف: شعر و ادبیات
1 - گل عصیان (مجموعه شعر فارسی شامل 22 شعر) تهران، 56 ص (1334)
2 - ترانههای گیلکی (مجموعه 44 دو بیتی گیلکی) تهران، 26 ص، (1336)
3 - یه شو بوشوم روخئونه، ناشر مولف، 80 ص (1357)
4 - لیله کوه، تهران، ناشر مولف، 50 ص (1357)
5 - شعرهای گیلکی افراشته، گردآوری و برگردان، رشت، گیلکان، 288 ص (1374)
6 - گیلوا (مجموعه اشعار فارسی)، تهران، آتنا، 165 ص (1383)
ب: مردمشناسی و فرهنگ عامه
1 - مثلها و اصطلاحات گیل و دیلم، تهران، بنیاد فرهنگ ایران، چاپ دوم، تهران، سروش،302 ص (1374)
2 - آیینها و باورداشتهای گیل و دیلم، تهران، بنیاد فرهنگ ایران، چاپ دوم، تهران، پژوهشگاه مطالعات علوم انسانی، 428 ص (1377)
3 - پل خشتی لنگرود (خشته پل)، تهران، ناشر مولف، 12 ص (1357)
4 - فرهنگ گیل و دیلم، تهران، انتشارات امیرکبیر، چاپ دوم، تهران، 788 ص (1376)
پ: تاریخ
1 - قیام غریب شاه گیلانی مشهور به عادلشاه، تهران، انتشارات سحر، 108 ص (1357)
2 - یادی از دکتر حشمت جنگلی، تهران، انتشارات سحر، 108 ص (1368)
3 - خونینههای تاریخ دارالمرز (گیلان و مازندران)، رشت، گیلکان، 306 ص (1370)
آثار در دست چاپ:
1 - فرهنگ گیل و دیلم جلد دوم.
2 - گیلان در شعر شاعران
3 - مجموعه داستانهای کوتاه (مشتمل بر چهل داستان کوتاه)
ارسال نظر