درسهایی از سخنان رهبر معظم انقلاب با دانشجویان رهبری و دولت

یکی از جدی ترین مسائل بحث برانگیز طی سالهای پس از انقلاب ، نحوه بررسی و تحلیل مواضع حمایت آمیز رهبری از دولتها بوده است.

کد خبر: ۱۴۸۹۴۶

منتقدان دولتها در این سالها، تلاش کرده اند تا حمایت رهبر از دولتها را یک امر مصلحت اندیشانه و فارغ از حقیقت تفسیر کنند و در مقابل انتقادهای رهبری از عملکرد دولتها و مسولان را برجسته تر ارائه دهند. حامیان دولتها نیز الفاظ روشن و صریح رهبران در دفاع از دولتها را به معنای حمایت همه جانبه ، دربست و تمام عیار از دولتها تلقی کرده و همین امر را بهانه بستن باب نقد و انتقاد قرار داده اند. اینان در پس حمایت کلی رهبری از دولت ، آنچنان پنهان می شوند که هر گونه نقد عملکرد دولت ، هجمه به رهبری و ضدیت با ولایت فقیه تلقی شود. واقعیت این است که این دو شیوه ، با ماهیت و حقیقت حمایت رهبران از دولتها، در تعارض قرار دارد و در واقع حمایت رهبری از دولت را باید به صورت دیگری تفسیر کرد.
رهبری برای دفاع از کلیت نظام و انقلاب ، نمی تواند از کلیت دولت برخاسته از آرای مردم ، حمایت نکند. این امر درباره دیگر نهادهای حکومتی همچون قوه مقننه و قوه قضاییه هم صادق است. به همین دلیل است که حضرت امام ، دائما از دولت میرحسین موسوی ، دفاع می کرده و مقام معظم رهبری نیز طی 18 سال گذشته از دولتهای آقایان هاشمی رفسنجانی ، خاتمی و احمدی نژاد حمایت کرده است. در عین حال این حمایت های کلی از دولت را به مثابه تایید همه مواضع رئیس جمهوری یا همه عملکرد وزارتخانه ها و همه کارکردهای مدیران کوچک و درشت دولتی نباید دانست.
در دیدار دانشجویان ، مقام معظم رهبری تاکید کردند: حمایت رهبری از دولت که یک امر ضروری است به این معنا نیست که ایشان در جریان همه مسائل جزیی دولت هم قرار دارند یا همه مواضع و عملکرد دولت را قابل دفاع می دانند. رهبری در حدی که به هدایت جریان عمومی انقلاب به صراط ارزشها و مصالح مربوط است ، از مسائل کشور و از جمله عملکرد دولت مطلع است و در عین داشتن مواضع نقادانه ، از دولت به اعتبار جایگاه قانونی و نیز عملکرد مثبت و مردمی آن ، حمایت می کند. این حمایت ، در مقابل دشمنان خارجی و مخالفان داخلی و خارجی دولت ، ضروری است اما در عین حال ، رهبری درباره موضوعات گوناگون ، به طرح نظرات خویش هم مبادرت می کند که از جمله آنها، نقد دولت در حیطه هایی چون کم توجهی به نخبگان ، کم اعتنایی به نظرات کارشناسی ، حرکت بر مسیر برنامه های کلان مصوب از جمله چشم انداز و برنامه 5 ساله است. تاکید بر یک نکته دیگر را ضروری می دانیم.
حمایت کلی مقام معظم رهبری از دولتهای متعدد را نباید این گونه تفسیر کنیم که میزان دلبستگی شخصی ایشان به همه دولتهای گذشته یکسان بوده و مثلا رهبری از دولت آقای خاتمی با همان حدت و شدتی حمایت می کرده که اینک از دولت آقای احمدی نژاد حمایت می کند. واقعیت این است که رهبری ، گفتمان حاکم بر دولت کنونی از جمله ارزش گرایی ، عدالت محوری ، مردم گرایی ، ایستادگی و مقاومت در عرصه جهانی و امثالهم را بیشتر می پسندد و آنها را مستحق دفاع بیشتری می داند.
در حالی که در گذشته به دلیل وجود اتهامات فراوان در گفتمان حاکم بر دولت و شبهه در مفهوم و مصداق اصلاح طلبی و سوئاستفاده هایی که از این ابهام صورت می گرفت و نیز قوت گرفتن جریان های کم اعتقاد یا بی اعتقاد به گفتمان اسلامی و انقلابی حضرت امام ، چاره ای نبود جز این که مقام رهبری در مواردی ، حمایت های خود را مشروط ارائه کنند. در مواردی دست به ابهام زدایی زده و یا ترسیم مرز میان اصلاحات انقلابی با اصلاحات امریکایی ، از بروز انحراف احتمالی در جریان انقلاب ، جلوگیری کنند. در مواردی در کنار ابراز حمایت ، انتقاد هم داشته باشند و خلاصه به طرق مختلف ، نشان دهند که ضمن حمایت از دولت و مدیران معتقد آن ، مرز روشنی هم با گفتمان حاکم دارند.
خلاصه آن که رهبری از دولتها در کنار همه ارکان دیگر نظام ، حمایت می کند و این وظیفه را به اشکال گوناگون انجام می دهد. در عین حال ، حساب رهبری از دولتها جداست و نباید این حمایت های کلی را به مثابه دفاع دربست و همه جانبه ایشان از همه سیاست ها و همه مدیران و همه کارکردهای جاری تلقی کرد. پاسخگوی عملکرد مدیران هم ، خود مدیران هستند و نه رهبری و این یک نکته مهم است که باید بر آن تاکید شود. هیچ کس حق ندارد منابع مشروعیت بخش نظام را هزینه ضعف ها و ناکارآمدی های خود کند و مدیران دولت نباید مفهوم حمایت کلی رهبری از دولت را وسیله تعطیلی حوزه انتقاد قرار دهند.
در سخنان رهبری در دیدار با دانشجویان ، درسهای دیگری هم هست که طرح آن را برای گریز از تطویل کلام ، به فرصتها و بهانه های دیگر وا می گذاریم.