برنار کوشنر، وزیر خارجه ای با طعم اسرائیل!

جورج کارلین در یکی از نوشتههای طنز روزانهاش درباره اینکه اگر هواپیمای حامل او در آسمان به داخل اقیانوس سقوط کند ، چگونه عمل خواهد کرد مینویسد:

کد خبر: ۱۴۶۵۶۴

«دور خودم میچرخم و خیکیهای مزاحم را به کناری هل میدهم تا راه باز شود. بلافاصله به لبه پنجره میرسم و بچهها و زنها و پیرمردها را به یک سو پرت می کنم. آن معلول کوتوله را هم زمین میزنم و خودم را بالاخره از هواپیما بیرون میاندازم تا بتوانم به بقیه کمک کنم!»
عملکرد برنار کوشنر سوسیالیست پس از آنکه نیکلا سارکوزی راستگرا او را به سمت وزارت خارجه فرانسه منصوب کرد تقریبا مشابه عملکرد جورج کارلین در این طنز بامزه است.
خود کوشنر پس از انتصابش به این سمت گفت: «به نظرم کمی عجیب میآید.» او سپس افزود: که او «برای خدمت به کشورمان آنچنان که باید و شاید آمادگی» ندارد.
سوای از این انتقادات، انتخاب سارکوزی برای وزارت خارجه به نظر میرسد که برخیها را به شدت به وجود آورد.
از جمله میتوان به خوشحالی زایدالوصف روزنامه راستگرای افراطی فری ریپابلیک و نیز سردبیر صهیونیست محور ، ضدعرب و اسلام ترس روزنامه نیوریپابلیک ، مارتین پرتز اشاره کرد که از این انتخاب سارکوزی نهایت استقبال را به عمل آوردند.
این آخری ، پرتز ، حتی همه سوابق و گذشته سوسیالیستی کوشنر را بخشیده و نادیده گرفت چرا که او جبهه مشترک جدیدی را با سارکوزی راستگرا تشکیل داده بود اما اینکه چگونه سارکوزی راست گرا یک سوسیالیست را برای وزارت خارجه کابینه اش انتخاب کرده داستانی دارد.
احتمالا ، آندره گلاکسمن یکی از دوستان نزدیک کوشنر که البته خود سوسیالیست نبوده و نیست؛ اصلیترین کسی است که این ایده را در کله سارکوزی فرو کرد. (جالب است بدانید که این آقای گلاکسمن دوست شفیق الین فینیکل کرات، کمدین یهودی فرانسوی است.)
به هر حال گلاکسمن کسی بود که به شدت برای سارکوزی تبلیغ میکرد و هم اکنون نیز یکی از همفکران و همتیمیهای بسیار مهم او محسوب میشود و این سه، یعنی سارکوزی، گلاکسمن و کوشنر، اگرچه از لحاظ سیاسی و حزبی تفاوتهایی با یکدیگر دارند اما از نقاط مشترک بسیار زیادی بهرهمند هستند که میتواند آنها را به یکدیگر وفادارتر کند.
آنها هر سه از دوستان امریکا هستند ، دشمنان درجه یک مجاهدین و مبارزان اسلامگرا هستند ، متحدان اصلی و حقیقی غرب محسوب میشوند، با کشورهای سابقا کمونیست و دموکراتیک کنونی اروپای شرقی متحدند و در نهایت با اسرائیل نه تنها موافق و همراه هستند بلکه نسبت به آن رفق و احساس همدردی دارند.
با این همه سارکوزی و کوشنر شاید در بسیاری چیزها با یکدیگر هم عقیده باشند اما بیانصافی است اگر هر دوی آنها را در سیاستهایشان یکی بنگریم. سارکوزی مخالف شدید حمله امریکا به عراق بود، حال آنکه کوشنر برخلاف دیدگاه اکثریت مردم فرانسه از آن حمایت کرد.
ریچارد هالبروک بلافاصله پس از انتخاب کوشنر به عنوان وزیر خارجه با جملات مبالغهآمیز در تحسین کوشنر به استقبال او رفت: «ورود یک حمایت موثر و زودهنگام از مداخلات بشردوستانه امریکا» او سپس اینگونه ادامه داد: «این [انتخاب] برای روابط دوسویه امریکاو فرانسه بسیار عالی است چرا که او (کوشنر) با خشمی مهار نشدنی علیه امریکای فراقدرت به میدان نیامده است.»
در همین حال او تعریف جدیدی از کار کوشنر به دست میدهد: آقای کوشنر از حضور و ادامه کار نظامیان بینالمللی و ناتو در افغانستان به منظور بازگرداندن ثبات به این کشور حمایت میکند.»
اگر همه اینها که درباره کوشنر گفته شده تا او را برای امریکاییها و انگلیسیها عزیز جلوه دهد کافی نبوده باشد؛ این یکی حتما کارساز است که: «او یک رستوران بروی قهار است و همیشه بهترین میزها را رزرو میکند.»
و در حالی که نخستوزیر منصوب سارکوزی (فیون) گرایشات انگلیسی دارد، به نوشته روزنامه نیویورک تایمز کوشنر، یک امریکایی دوست و غربگرای جدی است که باعث میشود هم حزبیهای سوسیالیست کوشنر او را یک «خائن» بنامند.

دوستان و دشمنان

سیلوین شمعون، نماینده سارکوزی در یو.ام.پی (اتحاد برای جنبش مردمی) به روزنامه جروزلم پست میگوید: «اسرائیل خیلی خوش شانس بود.
اسرائیلیها باید به درگاه خداوند شکرانه به جای آورند که سارکوزی کوشنر را به جای ودرین، به عنوان وزیر امور خارجه انتخاب کرد.»
اما حقیقت ماجرا این است که اسرائیلیها خوششانس نبودهاند بلکه به نوشته روزنامه [طنز سیاسی] لوکانار آنشنه، انتخاب کوشنر به عنوان وزیر خارجه فرانسه نتیجه تلاش سنگین لابی صهیونیستها در فرانسه بوده است.
به محض اینکه شورای نمایندگی نهادهای یهودیان فرانسه موسوم به CRIF [به لابی فرانسوی اسرائیل نیز معروف است] متوجه شد که سارکوزی قصد دارد مجددا ودرین را به عنوان وزیر امور خارجه خود منصوب کند ، روژه کوکیرمن نماینده تندروی CRIF با لحنی بسیار خشن و تهدیدآمیز به کلود گئان (مدیر تبلیغات انتخاباتی سارکوزی و یکی از متنفذترین مردان سیاسی او که ارتباط نزدیکی با لابی صهیونیستها در فرانسه دارد. م.) تلفن زد و درباره این انتخاب به او هشدار داد.
اندکی بعد کوکیرمن شخصا به دیدار سارکوزی میرود و به او میگوید که جامعه یهودیان فرانسه انتخاب ودرین به عنوان وزیر خارجه فرانسه را نوعی اعلام جنگ تلقی خواهد کرد. حالا معلوم میشود که چرا کوکیرمن و دوستانش در همه فرانسه برای سارکوزی تبلیغ میکردند و از پیروزی او خشنود بودند چرا که به خوبی میدانستند که پیروزی سگولن رویال ساری با بازگشت اوبرودرین به وزارت خارجه فرانسه است اما چه چیز سبب میشود که کوشنر اینقدر به اسرائیل نزدیک باشد؛
کوشنر که از یک پدر یهودی و از یک مادر پروتستان زاییده شده رابطه نزدیکی با پیر للوش نماینده یهودی راستگرای مجمع ملی فرانسه (مجلس فرانسه) دارد، که هم اکنون در زمینه مسائل بینالمللی به سارکوزی مشاوره میدهد. جدای از این در اوج انتفاضه دوم کوشنر از دانشگاه بن گورین در برشبع اسرائیل دکترای افتخاری دریافت کرده است.
در عین حال سکان سیاسی کوشنر در دست جفت سیاسی او یعنی ژان دیوید لویت سفیر سابق فرانسه در واشنگتن است که هم اکنون به سبک امریکاییها، مشاور امنیت ملی سارکوزی است؛ تا بیش از پیش نشان دهد که او به تعهداتش نسبت به رفقای امریکایی وفادار و مقید است.
کوشنر و لویت در سال 2003 از صف دولتمردان فرانسه بیرون آمدند و آن زمانی بود که هر دو برخلاف همگان حاضر به انتقاد از حمله امریکا به عراق نشدند و از آن دفاع کردند.
کوشنر در همان سال مقالهای در لوموند منتشر کرد و از حمله امریکا به عراق و سرنگونی صدام حسین دفاع کرد.
در همین حال در اسرائیل نیز خیلیها به پیشواز سارکوزی و کابینه جدید او که شامل برنار کوشنر اسرائیلدوست میشود رفتند.
بنیامین نتانیاهو رئیس حزب تندرو لیکود یکی از اولینها بود که گفت با به قدرت رسیدن دوستش سارکوزی انتظار دارد روابط اسرائیل فرانسه رو به بهبودی رود و «بیش از این سیاست خاورمیانهای فرانسه حول محور ضد اسرائیلی بودن نچرخد!»