اتحاد دشمنان برای نابودی دشمن مشترک

ژنرال پرویز مشرف به خاطر حمله به مسجد سرخ و رویارویی آشکار با قبایل سرسخت شمالی و سیلی از حملات تروریستی انتحاری که امنیت کشورش را به شدت به مخاطره انداخته ، در ضعیف ترین موقعیت سیاسی و نظامی در تاریخ 8ساله حکومت داری اش در پاکستان به سر می برد.

کد خبر: ۱۴۱۲۲۸

با این همه بی نظیر بوتو نخست وزیر و دشمن سابق شماره یک ژنرال ، حاضر شده است برای نجات کشتی در حال غرق امنیت پاکستان با او همراه شود و برای سومین بار پای در میدان سیاست پاکستان بگذارد.
مذاکرات سری و دیدار عجیب چند روز پیش مشرف با بی نظیربوتو در امارات عربی متحده ، خیلی زود به یک نتیجه گیری جدی از سوی مشرف برای پاکستان منتهی شد؛ حفظ ثبات کشور، حتی به قیمت از دست دادن قدرت نظامی و میدان دادن به یک رقیب دیرینه برای ورود در عرصه سیاست. معامله مشرف با بی نظیر بوتو را باید در واقع اتحاد سکولارها در برابر رادیکالیسیم اسلامی و بنیادگرایی مذهبی تفسیر کرد.
اتحادی که از سوی غربی ها به شدت حمایت شده و بر آن صحه گذاشته می شود. آنچه در واقع پرویز مشرف در روزهای گذشته مبدع آن بود، به نظر می رسد طرحی از پیش تنظیم شده از سوی دولت های غربی برای مبارزه بیشتر و جدی تر با شیوع تندروی های مذهبی در پاکستان باشد، که اوج آن در قائله مسجد سرخ دیده شد.
با این همه ورود دوباره بی نظیر بوتو به صحنه سیاسی پاکستان چندان ساده و بدون چالش نیست. در حالی که بسیاری از غربی ها خبر بازگشت بوتو به صحنه سیاسی پاکستان را به فال نیک گرفته و برای آن کف می زنند در پاکستان بسیاری از سیاستمداران دانه درشت و بسیاری از متفکرین و حتی عامه مردم به دیده شک و تردید و حتی با مخالفتی جدی به این رویداد می نگرند. این مخالفان بر این باورند که او آرمان های دموکراتیک را در معامله با مشرف که نمادی از دیکتاتوری و ضد دموکراسی است زیر پا گذاشته است.
تندروهای مذهبی نیز بر این باورند که این بازی بر اساس سناریویی از سوی امریکا، انگلیس و در راستای اهداف صهیونیست ها است و از هم اکنون در برابر آن اعلام جهاد کرده اند. حتی در میان طرفداران مشرف نیز اختلاف نظرهای شدیدی مبنی بر همکاری و ائتلاف با بوتو پدید آمده است.
با این همه نباید از این نکته غافل شد که بی نظیر بوتو متهم به فساد است و ترس دستگیری و تعقیب قضایی بود که او را واداشت تا به یک تبعید خود خواسته 10ساله به انگلستان ، تن در دهد. در ثانی حزب مردم که روزگاری بوتو با حمایت آن بر همه پاکستان حکم می راند دیگر آن قدرت و عظمت گذشته را ندارد و حالا خود به چندین حزب کوچکتر منشعب شده است.
به همه این ها مخالفت های نواز شریف از حزب مسلم لیگ را - که از اهمیت زیادی در بسیج مردم در صحنه های سیاسی برخوردار است - باید اضافه کرد که اولین واکنش هایش به این ائتلاف آتی بسیار تند بوده است. با این همه بی نظیر بوتو که با ظرایف حکومت داری و تسلط بر افکار عمومی مردم پاکستان آشنا است به درستی بر نکته ای دست گذاشت که ممکن است به واسطه آن بتواند بسیاری از مخالفت ها را به موافقت بدل کند و آن مساله نظامی گری مشرف بود.
او مسرانه به رئیس جمهوری پاکستان و حتی متحدان غربی اش پیام داد که با حفظ سمت نظامی از سوی مشرف هرگونه امکانی برای همکاری و کمک به او غیر ممکن است و در این راه حتی هم حزبی های بوتو نیز مشرف را در لباس نظامی نخواهند پذیرفت. غربی ها نیز بر این باورند که باید با پیش شرطهای خانم بوتو موافقت کرد و مشرف را به بهانه ایجاد ائتلافی قوی حتی برای مدتی هم که شده از اریکه نظامی پایین بیاورند. مشرف و متحدان غربی اش در شرایط کنونی به این باور رسیده اند که تنها عاملی که هم اکنون می تواند پاکستان را از سقوط در ورطه تروریسم و بی ثباتی نجات دهد و همچنان این کشور را به عنوان یکی از متحدان اصلی آنها در منطقه حفظ کند، همین اتحاد دو دشمن قدیمی است ؛ چراکه هر دو در عین دشمنی با یکدیگر، یک دشمن مشترک دارند و آن رادیکالیسم طالبانی است.