قرار است در مقدم سیزده رجب از گیسوان باران خورده دریا تا صحن مه آلود نگاههای عاشق رنگین کمانی پل بندد که «واقعه ای» زلال در کشاکش حادثه است.
کد خبر: ۱۴۰۷۳۴

واقعه ای که دروغ نیست ، واقعه ای که نور است ، نور علی نور.
سیزده رجب با کشف نجیب هستی اتفاق می افتد و زمینیان بر اهالی آسمان فخر می فروشند، تمامی ملائک پابه پای کبوتران چاهی به کعبه دخیل می بندند که فاطمه بنت اسد، حامل نور است ، نورعلی نور.قرار است مردی در کعبه به دنیا لبخند بزند یا برای دنیا بگرید که پنجره ها به احترام او باز می شوند، گلها با اجازه او شکوفا می شوند، دلها به بهانه او بهاری می شوند و کعبه به حرمت او قبله می شود. مگر نه این است که رسول آفتاب در مقامش می فرماید:«آن هنگام که علی به دنیا آمد حبیبم جبرئیل نازل شد و به من گفت:...علی اعلی سلامت می رساند و تو را به ولادت برادرت علی تبریک و تهنیت می گوید» و اگر علی نبود مجموعه عشق چیزی کم داشت و رسول بدون علی به همان موسای بدون هارون می ماند.
کسی چه می داند اگر آن اتفاق عظیم در کعبه نور نمی افتاد پایه های آسمان در زمین لرزان می شد. معجزه خلقت ابتر می ماند و بزرگواری حادثه ای غریب می نمود، کسی چه می داند که اگر علی نمی آمد، جهان برهوت عاطفه می شد و هیچ ذوالفقاری به احترام رسول عشق نمی چرخید، هیچ آینه ای زلالی منتشر نمی کرد، هیچ چشمه ای به دریا نمی رسید، هیچ شبی صبح نمی شد و در آسمان بالادست ظلمت یک حادثه همیشگی می ماند.
حالا که آن واقعه مبارک اتفاق افتاده است و نام علی زینت بخش عرش و فرش گردیده به بزرگی اش اعتراف می کنیم که بعد از آمدنش «بزرگواری» مفهومی ابدی یافته است.

علی همیشه بزرگ است در تمام فصول
امیر عشق همیشه امیر می آید.


علی طلوعی
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها