پیامدهای بی ثباتی پاکستان

زمانیکه مسجد لعل اسلام اباد به محاصره نیروهای ارتش پاکستان در آمد تا مشتی تندروی مسلح که امنیت عمومی پایتخت را برهم زده بودند برجای خود نشانده شوند

کد خبر: ۱۴۰۰۱۹

، پیام های تهدید آمیزی از قبایل شمالی و حتی برخی از رهبران مذهبی تندرو ساکن در پایتخت که هنوز به طالبان و افکار افراطی آنها وفادارند برای پرویز مشرف ارسال شد.
عمده این تهدیدها با حمله سراسری ارتش به مسجد لعل و کشتن عبدالرشید غازی مرد شماره 2 افراطیون مسلح به همراه نزدیک به 100 نفر دیگر از همراهانش و دستگیری برادر بزرگش مولانا عبدالعزیز، جنبه عملی پیدا کرد.
گذشته از چندین تظاهرات اعتراض آمیز که در پایتخت و شهر های بزرگ پاکستان بر ضد مشرف به راه افتاد ، قبایل شمالی این کشور که عمدتا متمایل به تندروهای طالبان هستند توافق صلح خود با دولت مرکزی را پایان یافته اعلام کردند و بر علیه مشرف اعلام جهاد کردند.
حالا در مدتی کمتر از دو هفته ازآغاز قائله مسجد لعل شاهد سیزدهمین حمله تروریستی هستیم که حتی شعاع آن به قلب این کشورنیز رسیده است و هربار شدت آن از دفعات قبل بیشتر بوده است.
آنچه این روزها ذهن بسیاری از تحلیلگران را به خود مشغول داشته این سوال نگران کننده است که آیا تروریسم کنترل نشده در افغانستان و عراق به پاکستان راه یافته است؛ آیا پاکستان سومین کشور پر تروریست خاور میانه پس از عراق و افغانستان خواهد شد که به زودی در شعله های وحشت ، آدم ربایی ، عملیات های انتحاری و نوار های ویدیویی حاوی تصاویر سر بریده شدن افراد خواهد سوخت؛
پاسخ این سوال به راحتی امکان پذیر نیست، چرا که در سیاهی و تاریکی تروریسم، یافتن عامل و آمر عملیات ها تقریبا غیر ممکن است. مثلا آن دسته از مخالفان مشرف که گروه کثیری از آن ها در زمره طرفداران "افتخار چودری" رئیس دیوان عالی کشور هستند و عده ای از آنها روز سه شنبه قربانی یک حمله تروریستی انتحاری شدند ، مشرف را آمر انجام آن می دانند و معتقدند که او با دست آویز قرار دادن تهدید شمالی های وزیرستانی، قصد نابود کردن "افتخار چودری" و ایجاد رعب و وحشت در میان طرفدارانش را دارد.
دولتی ها و سیاستمداران نزدیک به مشرف اما با رد این اتهام آن را عملیاتی سازمان دهی شده از سوی تروریسم طالبانی نزدیک به القاعده می دانند و معتقدند که آنها با این اعمال دو هدف را دنبال می کنند ؛ ابتدا ایجاد وحشت و نا امنی در جامعه و دوم تحریک مخالفان دولت از طریق بمبگذاری و انجام عملیات انتحاری در میان مخالفان مشرف که نهایتا به شورش و بلوای عمومی و سقوط او منجر شود.
جدای از این احتمالات و این سوال که چه کسی از تروریسم پاکستانی سود خواهد برد؛ نباید از نکته مهمی غافل شد و اینکه در جامعه قبیله ای و دور از هرگونه ارتباطات گسترده و منطقی که لازمه درک و تحلیل صحیح از اوضاع است، هنوز ده ها هزار پاکستانی بر این باورند که مشرف به دستور آمریکا و برای خشنودی بوش و متحدانش که البته اسرائیل را نیز شامل می شود - به مسجد لعل حمله کرده است و از این رو اقدام او را در کشتن طلاب دینی ، نوعی جنایت نابخشودنی می پندارند که مستوجب عقوبتی سخت است.
این نگرش در گفته های برخی از تندروهای وزیرستانی که مشرف را به گرفتن انتقامی سخت تهدید کرده اند می توان به وضوح مشاهده کرد.
با فرض درستی هر سه فرضیه، ان نکته بسیار حائز اهمیت است که بی ثباتی در پاکستان به معنی هرج و مرج و نابودی یک کشور اسلامی دیگر است که در این حالت پیروزی دیگری برای تروریسم و صهیونیسم جهانی محسوب خواهد شد.
از همین رو دولت مشرف به هرقیمتی که هست باید از تبدیل کشورش به عراق یا افغانستانی دیگر جلوگیری کند.