خلیج فارس دریای صلح و توسعه مشترک

پیشنهاد شاهزاده سعودالفیصل ، وزیر امور خارجه عربستان سعودی برای ایجاد یک کنسرسیوم مشترک بین جمهوری اسلامی ایران و کشورهای عضو شورای همکاری خلیج فارس

کد خبر: ۱۳۸۹۰۵

برای بهره برداری مشترک از انرژی هسته ای در زمینه های صلح آمیز و استقبال وزیر امور خارجه کشورمان از این پیشنهاد می تواند نقطه عطفی در روابط دوطرف محسوب شود.
البته چنین پیشنهادی قبلا از سوی ایران با هدف جلب اعتماد بین المللی درخصوص صلح آمیز بودن چرخه تولید سوخت هسته ای مطرح شده و تهران ابراز آمادگی کرده که حاضر است غنی سازی اورانیوم را در چارچوب یک کنسرسیوم با مشارکت دیگر کشورها در منطقه یا در سطح بین المللی دنبال کند، درست مانند کنسرسیوم هایی که برای استخراج ، پالایش و فروش سوخت های فسیلی تشکیل می شود، اما این پیشنهاد در گذشته ، عمدتا به دلیل فشارهای امریکا و اسرائیل ، مورد استقبال قرار نگرفت و اینک چنانچه همین پیشنهاد از سوی وزیر امور خارجه عربستان سعودی مطرح می شود، طبیعی است که مورد استقبال جمهوری اسلامی ایران قرار گیرد.
واقعیت این است که غرب و به طور مشخص امریکا، انگلیس و اسرائیل پیوسته کوشیده اند ایران را به عنوان منبع تهدید در منطقه مطرح کنند و مانع گسترش روابط مبتنی بر تفاهم و همکاری بین ایران و همسایگانش در خلیج فارس شوند.
در مقابل ، تهران کوشیده است با اقدامات گوناگون در جهت اعتمادسازی با همسایگان این سمپاشی ها را بی اثر کند که در این زمینه توفیقاتی نیز داشته است ، هر چند این توفیقات هرگز به سطح مطلوبی نرسیده است.
در گذشته ای نه چندان دور، تهران پس از آن که احساس کرد دید و بازدیدهای رسمی و اطمینان بخشی های کلامی کافی نیست ، راهبرد توسعه همکاری مشترک را مطرح کرد، با این امید که ایجاد منظومه ای از منافع مشترک در چارچوب طرحهای بزرگ منطقه ای ، نه فقط نیکبختی نسلهای آینده تضمین شود، بلکه شرایطی پدید آید که هیچ کس احساس ناامنی و تهدید نکند، چرا که در این صورت هر زیانی که در هر نقطه از این منظومه پدید آید متوجه منافع همگان می شود.
این امر منهای هدف اعتمادسازی یک ضرورت برای تضمین آینده است ؛ چرا که منابع سوخت فسیلی جایگزین نمی شوند و دیر یا زود به پایان می رسند. آن وقت بازگشت به دوران صیدماهی و مروارید به طور حتم پاسخگوی نیازمندی های جوامع نخواهد بود و ملتهای منطقه خلیج فارس چاره ای ندارند، جز آن که از درآمدهای نفتی کنونی برای ساختن زیربنای آینده استفاده کنند.
بررسی ها نشان داده است که ملتها در این منطقه در بسیاری از زمینه ها بویژه در زمینه آب و غذا امنیت ندارند و نمی توان تا ابد به واردات از خارج متکی بود.
بنابراین سیاست هم تکمیلی بویژه در زمینه های اقتصاد، کشاورزی و پیشرفت های علمی ، هر چند میان کشورهای ساحل جنوبی خلیج فارس ، به دلیل همسانی منابع و شرایط جغرافیایی و محیطی کارساز نیست ، اما با ورود ایران به این منظومه تا حدود زیادی می تواند منطقه را به سطحی از خودکفایی و امنیت برساند، بویژه که جمهوری اسلامی ایران با برخورداری از تنوع جغرافیایی و محیطی و منابع عظیم طبیعی و توفیق چشمگیر در زمینه طرحهای مربوط به مهار منابع آبی و نیز پیشرفت های علمی و فناورانه می تواند نقش موثری در زمینه توسعه مشترک منطقه ای داشته باشد و تجربیات و دستاوردهای خود را در اختیار همسایگان قرار دهد. در این صورت برقراری اعتماد و امنیت می تواند یکی از نتایج این راهبرد عظیم باشد.
اما پیش از هر چیز، همه کشورها در این منطقه حساس ، باید به این نتیجه گیری بدیهی برسند که غرب به منافع خود می اندیشد، نه به منافع ما و کوچکترین کاری که باید بکنیم این است که تسلیم القائات شیطانی غرب در خصوص اختلافات قومی و فرقه ای نشویم و با ایجاد و حفظ انسجام اسلامی به منافع خود و نسلهای آینده بیندیشیم.