اگر جان بولتون نماینده سابق امریکا در شورای امنیت سازمان ملل را یکی از اصلی ترین مهره های فکری و عملیاتی نومحافظه کاران بدانیم ، دلایلی وجود دارد که باعث می شود
کد خبر: ۱۳۸۸۲۵
فکر کنیم کابینه جدید بریتانیا در نقطه مقابل تیم سیاسی رئیس جمهوری امریکا قرار دارد.
یکی از این دلایل وجود فردی به نام جان مالوک براون در کابینه جدید انگلیس است که سوابقی طولانی در انتقاد از جان بولتون و مشاجره با او بر سر نظرات جنگ طلبانه اش دارد. بولتون شاید تنها چند ساعت پس از اعلام اسامی وزرای جدید کابینه گوردون براون به زبان آمد وانتخاب جان مالوک براون معاون سابق دبیرکل سازمان ملل به عنوان وزیر امور آسیا و آفریقا را «شروعی نحس» برای دولت جدید انگلستان توصیف کرد.
این اظهارنظر تند البته از کسی مانند بولتون که مشاجرات زیاد او با جان مالوک در خصوص جنگ عراق در صفحات مطبوعات به ثبت رسیده ، چندان بعید نیست ؛ اما بولتون تنها فردی از نومحافظه کاران امریکایی نیست که لب به گلایه گشوده باشد، بلکه او تنها یکی از اولین آنها بوده است.
نحوه انتخاب اعضای کابینه انگلیس توسط گوردون براون سبب شد تا برخی دیگر از مقامات امریکایی سوای از جان بولتون که به اندازه او تندزبان و بدزبان نیستند نیز لب به سخن باز کنند و از «سیگنال های متناقض» موجود در رفتار نخست وزیر جدید انگلیس سخن بگویند.
روزنامه ساندی تایمز چاپ انگلیس به نقل از یک مقام پنتاگون که نخواسته نامش فاش شود می نویسد که امریکایی ها از وضعیت کابینه براون نگرانند. این مقام ارشد نظامی با ابراز ناراحتی از ترکیب جدید کابینه انگلیس گفته است که در امریکا «ابروها به خاطر دادن پست های کلیدی به سیاستمدارانی که پیشتر سیاست های جورج بوش را به شدیدترین الحان مورد انتقاد قرار داده اند در هم رفته است.»
اما آنچه بیش از همه نو محافظه کاران را پریشان ساخته این نیست که یک کابینه دوست رفته و یک کابینه جدید و آن هم مخالف با آنها جایگزین آن شده است.
امریکایی ها به خوبی می دانند که انگلیس در هر شرایطی و با هرکابینه ای منافع مشترک و گره خورده بی پایانی با امریکایی ها در بسیاری از نقاط دنیا از جمله خاور میانه دارد. آنها به خوبی می دانند که بسیاری از اهداف بریتانیا و ایالات متحده با یکدیگر مشترک و همسو است و ممکن است تنها بر سر شیوه های رسیدن به آن اهداف ، اختلافات اندکی میان آن دو وجود داشته باشد.
در واقع می توان ادعا کرد آنچه دل افگاری «بازها» را به همراه داشته این حقیقت است که با کنار رفتن متحد درجه یک آنها بلر - از عرصه قدرت ، تنهایی و شکست سیاست جنگی نومحافظه کاران در قبال عراق در صحنه جهانی نمود بسیار بیشتری یافته است و حالا آنها علی رغم تلاش هایی که در همه سالهای گذشته برای منزوی کردن برخی از کشورهای مخالف با جنگ در جهان به عمل آورده اند، خود را از هرکشور دیگری منزوی تر می یابند.
علی رغم تحلیل های دیگری که در این خصوص ارائه شده یک چیز حتمی است و آن این که در شرایط حال ، مرد شماره یک خانه شماره 10انگلیس ، بیش از این مرد شماره دو تصمیم گیری های نومحافظه کاران امریکایی به رهبری بوش در جهان نیست تا درباره همه چیز با او موافق باشد و یار غار او در فراز و فرودهای جنگ علیه تروریسم در خاور میانه یا در اقصی نقاط جهان گردد و نهایتا در کشورش ملقب به «سگ دست آموز بوش» شود.
برخلاف تونی بلر که کابینه ای بله قربان گو در کنار خود فراهم کرده بود، گوردون براون با زیرکی تمام کابینه ای متشکل از مشتی سیاستمدار نخبه صاحب اراده و فکر مستقل در کنار خود جمع کرده است که روی پیشانی همه آنها به وضوح مهر مخالفت با جنگ عراق و تا حد زیادی جنگ علیه تروریسم به شیوه نومحافظه کاران امریکایی نقش بسته است. و این به خودی خود سیگنالی معنی دار برای امریکایی ها است. سیگنال روشنی که اگرچه حتی گوردون براون بگوید «روابط انگلیس با رئیس جمهور بوش و امریکا همچنان مهم تلقی می شود» اما سیاستمداران کاخ سفید را وا می دارد تا درباره متحد قدیمی خود و آینده پیش رو در صحنه جهانی نگران شوند.


محمدرضا نوروزپور
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها