با آموزه های امام و رهبری

خردادماه در تاریخ ایران مشحون از رخدادها و وقایع بس بزرگ و مهم است. در 15خرداد 42، نهضت اسلامی به رهبری حضرت امام خمینی (ره) آغاز شد

کد خبر: ۱۳۶۰۵۰

و در 14خرداد سال 68رهبر فقید و معمار و بنیانگذار جمهوری اسلامی به ملکوت اعلی پیوست و در همین روز و سال بود که مجلس خبرگان رهبری ، جانشین صالح و شایسته حضرت امام را برگزید.
فردی که بنیانگذار جمهوری اسلامی از ایشان به عنوان «بازوی توانای جمهوری اسلامی»، «برادری آشنا به مسائل فقهی و متعهد به آن»، و «جانبدار ولایت مطلقه فقیه» و «در بین دوستان و متعهدان به اسلام و مبانی اسلامی از جمله افراد نادری که چون خورشید روشنایی می دهید» یاد کردند. (صحیفه نور- ج - 2ص 173)
از آن انتخاب تاریخی و ماندگار، سالیانی می گذرد و امروز انقلاب اسلامی بالنده و پویا، راه و سیره و آرمان حضرت امام خمینی (ره) را با رهبری حضرت آیت الله خامنه ای دنبال کرده است.
بی شک قلم قاصر است که درباره امام و رهبری بتواند حق مطلب را ادا کند؛ اما در ایام نکوداشت و ارتحال آن پیر فرزانه ، مروری گذرا بر محکمات اندیشه امام و رهبری که از مشابهت های بی نظیری برخوردار است ، راه را برای تداوم انقلاب بخصوص برای نسل جوان تسهیل و هموار می سازد. در یک دسته بندی کلی ، اهم این اشتراکات را می توان در موارد زیر برشمرد:
یکم) اسلام محوری و خداباوری به عنوان پایه و اساس اداره امور در جامعه . روش امام و رهبری گویای آن است که جمهوری اسلامی با تکیه بر مردم سالاری دینی امروزه مدل و الگویی برای اداره جوامع در جهان معاصر محسوب می شود.
دوم) سیاست خارجی مبتنی بر نفی هرگونه سلطه گری و سلطه پذیری. در اندیشه امام و رهبری حمایت از مظلومان و مستضعفان ، عدم تعهد و وابستگی در برابر ابرقدرت ها و کشورهای سلطه گر، حمایت از نهضت های آزادیبخش ، حفظ استقلال و آزادی کشور، عدم مداخله بیگانگان در امور داخلی ، گسترش مناسبات با جهان اسلام و همزیستی مسالمت آمیز با کشورهای همسایه و استکبارستیزی و دفاع از فلسطین به عنوان راهبرد سیاست خارجی به شمار می آید.
سوم) نهادسازی به مثابه نهادینه کردن ارزشها و مردم سالاری. امام و رهبری برای گسترش و اشاعه ارزشها، تعمیق و نهادینه شدن آزادی و تحقق جلوه های مردم سالاری ، نهادسازی را به طور جدی مورد توجه قرار دادند. توزیع قدرت ، حقوق متقابل دولت و ملت ، حدود آزادی ها، عدالت خواهی ، حق طلبی ، حق رای ، نظام نمایندگی و انتخابات و... از جمله مفاهیم و واژگان مصطلح در ادبیات سیاسی است.
همچنین نهادهای غیردولتی ، (N.G.O)، احزاب و تشکلهای سیاسی نیز سازوکاری برای تحقق مردم سالاری است. بی گمان امام و رهبری نقش بی بدیل در نهادسازی و حمایت از آن داشته اند و جمع زیادی از نهادهای مردمی و غیردولتی که منشا خدمات ارزنده و ماندگار در کشور شده اند، از این دست هستند.
اگر در دوره امام ، سپاه پاسداران ، جهاد سازندگی ، کمیته امداد، نیروی مقاومت بسیج و...تشکیل شد که هریک خدمات ماندگاری از خود برجای گذاشته اند، در دوره رهبری با تقویت نهادهای قبلی و اصلاح و به روز کردن برخی از آنها تشکیل «شورای راهبردی در سیاست خارجی» و «سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی» دو نمونه بارز فقط در عرصه سیاست و فرهنگ در عرصه خارجی هستند که دستاوردهای بس مهمی داشته اند.
چهارم) سیاست داخلی مبتنی بر اصولگرایی اصلاح طلبانه. امام و رهبری در بنای رفیع دستاوردهای قریب به سه دهه انقلاب نقش اول را دارند. خوداتکایی و خودباوری ، ممکن دانستن هر ناممکن ، دفاع از محرومان و پابرهنه ها، فسادستیزی ، مخالفت با تجمل گرایی و اشرافی گری مسوولان ، تاکید بر نقش حوزه و دانشگاه به عنوان دو کانون فرهنگ ساز و نخبه پرور، حمایت از خدمتگزاران و مسوولان نظام ، تاکید بر نظارت عمومی و پرسشگری مردم ، حفظ نظام به عنوان واجب ترین واجبات ، مخالفت قاطع با تحجر و واپسگرایی و نیز تجدید نظرطلبی و التقاط را می توان از بنیادهای اساسی سیاست داخلی امام و رهبری متکی بر اندیشه اصولگرایی اصلاح طلبانه برشمرد. از سوی دیگر رویکرد جوان گرایی در اداره امور از سوی امام و رهبری خود یک درس بزرگ است.
دو مساله مهم در دوران رهبری حضرت آیت الله خامنه ای از برجستگی خاصی برخوردار است:
نخست ، تبدیل تهدیدها و بحران ها به فرصت ها است. در این زمینه موارد و شواهد مثال زیاد است: حادثه یازده سپتامبر که با گذشت سالیانی از آن بهتر معلوم شده است که این حادثه بهانه ای برای لشکرکشی امریکا و متحدانش به جهان اسلام و انتقال بحران داخلی به خارج توسط سردمداران امریکا بوده است و در سایه بمباران تبلیغاتی امپراتوری رسانه ای استکبار، همه جهان مبهوت ارعاب امریکا شده بود دیدیم که رهبری چگونه هنرمندانه و مدبرانه سایه این بحران که ایران را نیز نشانه رفته بود از سر ملت دور کردند و یا جنگ خلیج فارس که امریکا و متحدان غربی علیه صدام و رژیم بعثی عراق در ظاهر حمایت از کویت اما برای جای پا داشتن ، استمرار صدور نفت به غرب و تهدید علیه جهان اسلام وارد عمل شدند. در آن زمان برخی جریانات سیاسی که منسوب به چپ در ایران بودند خواهان حمایت ایران از صدام در برابر امریکا بودند که رهبری چگونه جنگ دوباره را از ایران به دور کردند. حادثه 18تیر ماه کوی دانشگاه ، اصلاحات امریکایی مدل بازسازی شده روسیه که برخی به دنبال اجرای آن در ایران بودند، مساله انرژی هسته ای و دستیابی ایران به فناوری نوین هسته ای برای مصارف صلح آمیز و دهها مورد از این گونه را می توان مثال زد. دوم ، تولید گفتمان جدید و فرهنگ سازی است.
رهبری در اقدامی نمادین سالها را نامگذاری کرده اند: رفتار علوی ، نهضت خدمتگزاری به مردم ، نهضت حسینی ، وجدان کاری ، انضباط اجتماعی ، آزاداندیشی ، نهضت نرم افزاری ، عدالت خواهی و... که نقش بایسته ای در برجسته سازی اهداف نظام ، بسیج نیروها و امکانات برای تحقق لوازم نامگذاری و از همه مهمتر فرهنگ سازی و رفتارسازی در آحاد جامعه محسوب می گردد که احصائ دستاوردهای این سالیان خود مطالعه و پژوهش بایسته ای را طلب می کند.
اصطلاح تهاجم فرهنگی که جایگزین کردن فرهنگ بیگانه به جای فرهنگ بومی و حمله به ارزشهای ملت و جمهوری اسلامی را دنبال می کند و یا ناتوی فرهنگی که اخیرا توسط رهبری وارد ادبیات سیاسی ایران گردید که بیانگر تغییر سازوکارها و راهبردهای استکبار علیه جهان اسلام است ، نمونه های مهمی برای گفتمان سازی است.
این که رهبری با تبیین فرایند انقلاب اسلامی ، از انقلاب اسلامی به نظام اسلامی و سپس دولت اسلامی و کشور اسلامی را مراحل مهم برشمرده اند و هم اکنون انتظار تحقق جهان اسلامی را دارند وظیفه ای بس مهم و خطیر فراروی همگان ، رسانه ها و بخصوص نخبگان قرار داده است.
سخن آخر آن که امام و رهبری هر دو چشم انتظار ظهور منجی عالم بشریت بوده اند، رهبری می گوید: «خورشید من بر آی که وقت دمیدن است» و امام خمینی (ره) «انتظار فرج از نیمه خرداد کشم» را فریاد می زد.