سرانجام در ادامه تلاشها و درخواست های مکرر حزب کارگر و مقامات انگلیس ، تونی بلر، نخست وزیر این کشور استعفای خود را از ریاست حزب و نخست وزیری بریتانیا اعلام کرد.
کد خبر: ۱۳۴۱۰۰

این در حالی بود که بلر ماه گذشته درخواست صورت گرفته از سوی مخالفانش را برای تعیین زمان استعفا از سمت نخست وزیری رد و ادعا کرده بود: اعلام چنین تاریخی نه تنها دولت را فلج خواهد کرد که موقعیت حزب را در انتخابات پارلمانی جولای به خطر می اندازد.
بلر در پی انتخابات عمومی سال گذشته اعلام کرده بود که قصد دارد به هر ترتیب تا پایان دوره سوم نخست وزیری در سمت خود باقی بماند؛ اما شکست حزب کارگر در انتخابات محلی 2هفته گذشته آسیبهایی را به کابینه وی وارد کرد، به طوری که بلر مجبور شد برای آرام کردن موج انتقادها به دولت ، تعدادی از وزرا را تغییر داده یا برکنار کند؛ برکناری هایی که دیگر به یک عادت برای او بدل شده است.
شاید مهمترین قربانی جاه طلبی های بلر در قدرت ، جک استراو، وزیر امور خارجه قبلی باشد که جای خود را به مارگارت بکت داد.استراو که زمزمه هایی از پیوستن او به صف مخالفان حکایت دارد، بسیاری معتقدند که اعلام استعفای ناگهانی بلر با فشارهایی از سوی مخالفان همراه بوده است ؛ به طوری که فایننشال تایمز فاش کرد گوردون براون ، وزیر اقتصاد و دارایی در گفتگوی تلویزیونی ، بلر را تحت فشار قرار داد تا با وی و دیگر اعضای کابینه توافق کند تا زمانی را برای کناره گیری خود تعیین کند؛ اما وی در عین حال تاکید کرده که بلر صریحا به وی اشاره کرد که او به گونه ای منظم و باثبات پست خود را ترک خواهد کرد.البته کنار رفتن بلر نه تنها با القای ناکارآمدی حزب کارگر همراه بود که بسیاری نظیر رابین کوک نیز انتقادهای خود را متوجه بلر کردند. به هر حال ، چرایی این کنار رفتن هرچه باشد، به نظر می رسد یک شوک دیگر را بر پیکر بازهای کاخ سفید که هنوز در شور و شوق روی کارآمدن نیکلا سارکوزی راست میانه متمایل به کاخ سفید و به قدرت رسیدن وی در فرانسه بودند، وارد کرد.
همین هفته قبل بود که دیک چنی در یکی از گفتگوهایش با بوش از تقویت و احیای جبهه رو به انزوای هژمونی طلبش خبر داده بود که به نظر می رسد خبر استعفای بلر، این لبخند کوتاه را بر لبان بوش خشکاند.گوردون براون ، وزیر دارایی که به عنوان جدی ترین گزینه جانشینی بلر مطرح است ، بارها در اظهارنظرهایش با انتقاد از عملکرد بلر بویژه در اشتباه بودن همراهی و همگرایی با نومحافظه کاران کاخ سفید اعلام کرده که سعی خواهد کرد به جبران این گذشته نه چندان قابل دفاع بپردازد؛ جبرانی که از نگاه بسیاری به بازنگری در همراهی با بوش خصوصا در مدیریت بحران عراق و حضور در این کشور تعبیر می شود. اینک و در چهارمین سال اشغال عراق که بوش امیدوار بود با اجرای طرح امنیتی جدیدش و محکمتر نمودن کمربند امنیتی در بغداد بتواند سیر فزآینده و غیرقابل کنترل تروریسم را به امید تاثیرگذاری بر نتایج انتخابات پارلمانی جولای در انگلیس و ریاست جمهوری نوامبر در امریکا مهار کند، اکنون باید نه تنها توان خود را بر کنترل مخالفت های رو به رشد دموکرات ها و جدل بر سر آزادسازی بودجه های متوقف شده از سوی آنها در راهروهای سنا و کنگره متمرکز کند که با بازگشت به ائتلاف استراتژیک گسسته بکوشد از تغییر نگاه براون و برداشته شدن حساسیت ها از روی بحران عراق نزد تیم آینده لندن جلوگیری کند.


ارسلان مرشدی
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها