مذاکرات آنکارا از چند نگاه

دور جدید مذاکرات ایران و اتحادیه اروپایی آغاز شده است که مرحله اول آن ، هفته پیش در آنکارا برگزار شد.

کد خبر: ۱۳۲۵۸۴

مسلما طرفین این مذاکرات ، نتایج را به مافوق خود ارائه خواهند کرد (آقای لاریجانی به شورای امنیت ملی و سولانا به گروه 5+1)و 2هفته دیگر، در مرحله دوم مذاکرات ، مشخص می شود که نتایج آن مثبت بوده است یا منفی. در این مقطع باید به چند سوال پاسخ دهیم: اول این که اتحادیه اروپایی در جریان مساله هسته ای کشورمان چه دیپلماسی ای را دنبال می کند. دوم این که جایگاه خاویر سولانا در این دیپلماسی کجاست. و سوال سوم این که ما تا چه حد می توانیم به نتایج عملی این دیپلماسی امیدوار باشیم . برای پاسخ به این سوالات می توان به موضعگیری های سولانا پس از مذاکرات نگاهی انداخت. خاویر سولانا در موضعگیری اخیرش از امریکا خواسته است باب مذاکرات را با ایران در همه مسائل باز کند و این نشان دهنده جایگاه سولاناست و این که وی در جریان مذاکرات به عنوان سوپاپ اطمینان عمل می کند؛ چراکه هرچند اروپایی ها با امریکا بر سر تحریم ایران به توافق رسیدند؛ اما تلاش می کنند در سطح کلان همچنان از طریق مذاکره به حل مشکل بپردازند؛ زیرا به بن بست رسیدن مذاکرات برای طرف اروپایی ، شکست محسوب می شود.البته سولانا با توجه به تجربه ای که دارد به این نتیجه رسیده است که بدون موافقت امریکا کشورهای اروپایی موفقیتی در این مذاکرات به دست نخواهند آورد و به همین دلیل ، ابتدا به دنبال جلب نظر امریکاست.
صحبت های اخیر سولانا را از یک بعد دیگر هم می توان تحلیل کرد و آن این که این صحبت ها برگرفته از مسائل مطرح شده در مذاکره اخیر آنکاراست ، به این مفهوم که احتمالا طرف ایرانی در این مذاکرات عدم استقلال اتحادیه اروپایی را گوشزد کرده و این که این اتحادیه بدون موافقت امریکا نمی تواند تصمیم قاطعی بگیرد و در عین حال با توجه به گام بلند ایران در ورود به عرصه صنعتی تولید سوخت هسته ای ، کشورهای اروپایی هر چه سریعتر باید راهی برای ادامه مذاکرات باز کنند.
در مقابل هم طرف اروپایی با یادآوری قطعنامه های 1737و 1747، ایران را به ادامه تحریم ها و صدور قطعنامه های بیشتر تهدید کرده است.
اما در کل آنچه واضح است این است که طرفهای غربی باید دو موضوع را بپذیرند:اول توقف ناپذیر بودن روند تولید سوخت هسته ای در کشور ایران و دوم این که تعلیق به هیچ وجه نمی تواند پیش شرط مذاکرات باشد؛ چراکه ایران باتوجه به دانش بومی به این مرحله رسیده و در هیچ صورتی حاضر به گذشتن از این حق نیست. بنابراین عملا بحث تعلیق باید از مذاکرات کنار گذاشته شود.
در پایان می توان این گونه نتیجه گرفت که اگر امریکایی ها تصمیم به حل این مساله از راه مذاکره بگیرند، سولانا در جلسه 2هفته آینده با دست پر حضور می یابد و در غیر این صورت ، مشکل همچنان باقی خواهد ماند.