سیاست جدید اسرائیل برای محو فلسطین

5سال است که از عمر صدور طرح صلح اعراب در نشست بیروت سال 2002می گذرد و در طول این 5سال اسرائیل به صورت قاطعانه ای حل هر یک از بحران های خود با اعراب را براساس این طرح رد کرده است.

کد خبر: ۱۳۲۴۵۸

ناگهان این موضع گیری تل آویو تغییر می کند و دولت فعلی اسرائیل برخلاف اصول و قواعد دولت سابق یعنی آریل شارون ضمن تمجید از طرح صلح اعراب این طرح را طرح مثبت و قابل ملاحظه ای می خواند و آمادگی خود را برای همکاری با کشورهای عربی براساس این طرح اعلام می کند. هیچ شک و تردیدی نیست که سیاست این دولت را باید زیرکانه تر از اعراب خواند.
درست زمانی که جامعه جهانی از سیاست یک بام و دو هوای اسرائیل و امریکا در قبال بحران اعراب و فلسطین به ستوه آمد و برای حل این بحران درصدد اتخاذ اقداماتی بر آمد و نیز درست زمانی که سیاست های تل آویو برای ادامه درگیری های داخلی فلسطین و تبدیل آن به جنگهای داخلی با شکست مواجه شد و فلسطینی ها بر سر تشکیل دولت متحد ملی به توافق رسیدند و جهان از این توافق استقبال گسترده ای کرد، اسرائیل سیاست جدیدی را در پیش گرفت ؛ سیاستی که توانست برای کاهش فشارهای بین المللی بر تل آویو از سوی بسیاری از تحلیلگران راه حل مناسبی تلقی شود. این راه حل چیزی جز اعلام آمادگی اسرائیل برای ازسرگیری گفتگوهای مجدد با اعراب براساس طرح صلح 2002نبود. این ماجرا سر دراز دارد و همین مساله می تواند برای محقق ساختن بسیاری از اهداف پشت پرده ، زمان مناسبی به اسرائیل بدهد. در ابتدا اسرائیل برای ازسرگیری گفتگو با اعراب براساس اصول و مفاد طرح صلح 2002اعلام آمادگی کرد، اما طولی نکشید که این گفتگوها به پیش شرطهای مشخص محدود شد و تل آویو خواستار تعدیل مفاد این طرح شد.
با مخالفت شدید سران کشورهای عربی نسبت به انجام هر گونه تغییر و تعدیلی در مفاد این طرح ، اسرائیل دست به اقدام بعدی زد و سیاست انعطاف پذیرتری را از خود در این زمینه نشان داد. دولت اولمرت در برابر مخالفت جدی اعراب با انجام هر گونه تغییری در طرح صلح اعراب بار دیگر آمادگی مجدد خود را برای انجام گفتگوهای صلح با اعراب اعلام کرد و خواستار برگزاری کنفرانس مشترکی میان اسرائیل و سران کشورهای عربی شد. طولی نکشید که تل آویو از تمامی این سیاست های انعطاف پذیر خود در قبال اعراب عقب نشینی کرد، زیرا اعراب آمادگی خود را برای برگزاری چنین نشست مشترکی با اسرائیل اعلام کردند، چیزی که مطمئنا تل آویو به این سادگی ها تن به آن نمی داد. اسرائیل که بخوبی نقطه ضعف و حساسیت کشورهای عربی را می دانست به رغم آن که خود اولین پیشنهادکننده برگزاری این نشست بود، برگزاری آن را به پیش شرطهای مشخص یعنی عدم بازگشت آوارگان فلسطینی و مطرح نشدن موضوع بیت المقدس منوط دانست ؛ امری که به اعتراض شدید اتحادیه عرب و متهم کردن اسرائیل به سنگ اندازی بر سر راه ازسرگیری این گفتگوها از سوی این اتحادیه منجر شد.دیدیم که تا به اینجا سیاست متناقض و یک بام و دو هوای اسرائیل در کل این جریان از آغاز تاکنون کاملا مشخص بود. برخلاف آنچه رسانه های خبری جهان که متاثر از فعالیت های سازمان های یهودی صهیونیستی منتشر می سازند، اسرائیل هرگز درصدد ازسرگیری گفتگوهای صلح با اعراب و حل و فصل قضیه فلسطین نیست و سیاست دولت سابق آریل شارون یعنی سیاست اداره امور به صورت یک جانبه و بدون مشارکت فلسطینی ها همچنان به شیوه ای دیگر در اسرائیل ادامه دارد. دوره فعلی در اسرائیل تنها تفاوت کوچکی با دوره سابق شارون دارد و آن این است که محور اولمرت لیونی جایگزین اداره و رهبری سیاست یکجانبه گرایانه دولت سابق شارون شده است و این محور می خواهد با پیش گرفتن سیاست جدیدی قضیه فلسطین را بیش از پیش کمرنگ نشان و در حاشیه قرار دهد. محور جدید اسرائیل درصدد آن است که با عادی سازی روابط خود با اعراب در واقع به دادن نوعی باج سیاسی به این کشورها مبادرت کند و حق السکوت این باج اتخاذ سیاست سکوت و بی تفاوتی از سوی اعراب در قبال قضیه فلسطین خواهد بود.آری ، اگر اسرائیل امروز به فکر تایید، تاکید و استقبال از طرح صلح اعراب است ، برای آن نیست که قضیه بحق فلسطینی ها را به سرانجامی برساند ولو آن که قسمتی از حقوق به تاراج رفته فلسطینی ها را به آنها برگرداند. هدف اصلی اسرائیل از این تغییر و تحول در سیاست های خود آن است که با حل جزئی بحران های خود با اعراب ، سران کشورهای عربی را دلسردتر و بی تفاوت تر از گذشته نسبت به قضیه فلسطین کند و هدف نهایی خود یعنی مصادره تمامی حقوق فلسطینی ها به سود منافع اسرائیلی ها را محقق سازد.