4 سال بحرانی برای عراق

در جنگ خلیج فارس در سال 1991باوجود آن که نیروهای امریکایی مستقر در کویت براحتی می توانستند به ماموریت خود برای تعقیب نیروهای عراقی تا بغداد ادامه دهند

کد خبر: ۱۳۰۶۷۳

و در همان دوران نظام حاکم در عراق را سرنگون کنند اما به این کار مبادرت نکردند.
از جورج بوش پدر دلیل عدم اقدام دولت وقت واشنگتن برای سرنگونی دولت سابق عراق در جنگ کویت پرسیده شد و پاسخ وی این گونه بود: به اشغال در آوردن عراق جنگ داخلی میان طوایف مختلف این کشور ایجاد می کند و این امر نیروهای امریکایی را در آستانه ورود به باتلاقی قرار خواهد داد که خروج از آن بسیار سخت خواهد بود.
بوش پدر در ادامه پاسخ خود به این سوال می گوید: قطعنامه 678شورای امنیت که در سال 1990صادر شده است به نیروهای امریکایی اجازه می دهد نیروهای عراقی را از کویت خارج سازند اما مجوز اشغال عراق در هیچ یک از بندها یا تبصره های این قطعنامه نیامده است ، بنابراین حمله به عراق با مخالفت شدید جهانی و هم پیمانان امریکا مواجه خواهد شد. من نمی خواهم نیروهای امریکایی قربانی به اشغال در آمدن کشوری دیگر شوند و جان آنها بهای اشغال کشوری دیگر باشد.
سیاست بوش پدر به رغم تمامی انتقادات وارده و ضعفهای آشکاری که داشت نسبت به سیاست های بوش پسر بسیار معقولانه تر و منطقی تر بود و به رغم آن که این سیاست ها همچنان بر اساس منطق استعمار و استثمار ثروت های منطقه بود اما بسیاری از حرمت های سیاسی ملت ها و کشورهای منطقه رعایت می شد.
دولت بوش پسر در 23مارس 2003بر اساس تعریف صریح قانون و روابط بین المللی به یک جنگ نامشروع علیه عراق اقدام کرد و این کشور را باوجود مخالفت جامعه جهانی به اشغال خود در آورد.
پس از آن با توجه به وقایع موجود که همه دال بر تجاوز آشکار امریکا به همراهی انگلیس علیه عراق بود این دو کشور فورا خود را به عنوان دو کشور اشغال کننده عراق اعلام کردند و یک حاکمیت و فرمانروایی امریکایی در این کشور تشکیل دادند که ریاست این دولت امریکایی عراق را شخصی به نام پل برمر به عهده گرفت. دیدیم که بوش پسر برخلاف منطق سیاسی بوش پدر بی اعتنا نسبت به تمامی اصول و قواعد و بدون در نظر گرفتن بسیاری از حرمت های سیاسی و ملی منطقه به اشغال عراق اقدام کرد.
با توجه به آن که جنگ عراق به اعتراف رسمی جامعه جهانی یک جنگ نامشروع بود، ارزیابی ها و تحقیق از همان ابتدای این جنگ آغاز شد و بر اساس اسناد و مدارک به دست آمده از سوی مقامات مسوول امریکایی و انگلیسی مخالف جنگ و نیز اسناد و مدارکی که سازمان ملل ارائه کرد ثابت شد جنگ عراق با هدف محقق ساختن اهداف و منافع سیاسی و استراتژیک در منطقه انجام گرفته است و این امر رسما اعلام شد. حالا در سالروز سقوط بغداد و نظام حاکم در عراق قرار گرفته ایم و چهار سال از جنگ عراق می گذرد، 4سالی که از ابتدا با هرج و مرج سیاسی و ناامنی آغاز شد و تا به امروز با گسترش تنش و بحران در این کشور ادامه دارد.
امروز با گذشت 4سال امریکایی ها به این واقعیت رسیدند که به اشغال در آوردن عراق بزرگترین اشتباهی بود که توسط دولت فعلی امریکا انجام گرفت و این اشتباه فاحش در تاریخ ایالات متحده امریکا به ثبت رسید. شکست جمهوریخواهان در انتخابات میان دوره ای امریکا و موافقت مجلس نمایندگان و مجلس سنای این کشور با تعیین جدول زمانی مشخصی برای خروج نیروهای امریکایی از عراق بزرگترین برهان و دلیل بر شکست خفت آور دولت بوش در جنگ عراق است.
امروز با افزایش روز به روز تعداد تلفات نیروهای امریکایی در عراق بار دیگر شبح ویتنام بر فراز عراق سایه می افکند و با ظهور اولین افق های شکست طرح امنیتی بغداد برای کنترل عراق و کاهش تلفات و خشونت در این کشور، آخرین امیدهای دولت بوش از میان می رود.
هنری کیسینجر، مشاور اسبق شورای امنیت ملی امریکا در آخرین ارزیابی خود از جنگ عراق گفته است: نوع عملیات نظامی جاری در عراق به گونه ای است که از سرگیری و برقراری گفتگوهای صلح در این کشور را در شرایط پیچیده و سخت قرار می دهد و همین امر منجر به آن می شود که محقق ساختن هر گونه پیروزی نظامی در این کشور با سختی انجام گیرد بنابر این به دست گرفتن زمام امور در این کشور کاری است ناممکن.