دولتها از پس هم می آیند و می روند، فراز و فرود دارند، با ادبار و اقبال روبه رو می شوند و این فرجام جابه جایی قدرت و نقش آفرینی رای مردم است.
کد خبر: ۱۲۷۹۷۲

هر دولتی که به قدرت می رسد موافقان ، مخالفان و منتقدانی دارد. دولت نهم نیز از این قاعده مستثنا نیست . بی شک ما در این سطور از مخالفان دائمی دولتها در جمهوری اسلامی سخن نمی گوییم. اپوزیسیون ، سلطنت طلبان و ضدانقلاب ها با هر دولتی مخالفند.
چه هاشمی باشد، چه خاتمی و احمدی نژاد. آنها با نظام جمهوری اسلامی و دستاوردهای آن ازجمله دولتهای مردمی که با آرائ مردم بر سر کار می آیند مخالفند.
ما از منتقدان دولت سخن می گوییم.
این گروه به چند دسته تقسیم می شوند:
1- افراد، احزاب و تشکل های سیاسی که به دولت کنونی رای نداده انداین گروه عمدتا متعلق به جریان دوم خرداد هستند که با 4 نامزد اختصاصی هاشمی رفسنجانی ، کروبی ، معین ، مهرعلیزاده در انتخابات نهم ریاست جمهوری در رقابتی نفسگیر و بی سابقه شرکت کردند و حتی در دور دوم انتخابات که برای نخستین بار پس از انقلاب اسلامی شاهد برگزاری آن بودیم با تمام توان ، نیرو و امکانات از نامزد سرشناس و شهره نظام در برابر رئیس جمهور فعلی حمایت کردند؛ اما با ادبار افکار روبه رو شدند و نامزد آنها نتوانست پیروز انتخابات باشد. این گروه برخی صادقانه نتایج انتخابات را پذیرفتند اما هر جا که اشکالاتی دیدند آن را بیان کردند، اما بخشی از دوم خرداد این رای را برنتافتند و تلاش کردند با بزرگنمایی اختلافات در اصولگرایان ، برجسته سازی ضعف های دولت ، نادیده انگاشتن نقاط قوت ، دامن زدن به مطالبات عمومی ، زیر سوال بردن سیاست ها و برنامه ها، چهره ای ناکارآمد و ضعیف از دولت نهم ترسیم کنند که بی شک هدف اصلی آنان «ارائه چهره ای کارآمد از خود و جلب آرائ عمومی در انتخابات بعدی » است. طبیعتا موضعگیری این مجموعه و پاسخ هایی که از سوی دولت به آنها ارائه می شود، از جنس خاص خود است.
2- افراد، احزاب و تشکل های سیاسی اصولگرا که به دولت کنونی رای داده اند این گروه عمدتا منسوب به جریان اصولگرا و ارزشی است که برخی در مرحله اول انتخابات به نامزد اصولگرایی غیر از رئیس جمهور کنونی رای دادند اما در مرحله دوم با تمام توان و نیرو بسیج شدند و رای سرنوشت سازی را برای رئیس جمهور دولت نهم رقم زدند. برخی هم در هر دو مرحله به احمدی نژاد رای دادند.این افراد، اشخاص ، احزاب و تشکلهای سیاسی ، پیروزی احمدی نژاد را متعلق به خانواده بزرگ اصولگرایان می دانند و خود را در خوب و بد این دولت سهیم می دانند.
حمایت از دولت را وظیفه شرعی و رسالت ملی و انقلابی خود می دانند. نگران چالش ها، بحران ها و تهدیدهای فراروی نظام هستند. کژی ها و ناکارآمدی ها را بر نمی تابند و دوست دارند چهره ای که از دولت اصولگرا در معرض قضاوت و داوری مردم و جهانیان قرار می گیرد دولتی خردگرا، کارآمد، مردمی و مدبر باشد.
این مجموعه که بخشی در درون دولت و بخشی درمجلس و سایر نهادها و دستگاه ها مشغول انجام وظیفه هستند، نه به دنبال سهم خواهی و نه در پی قدرت طلبی و ثروت اندوزی هستند؛ چرا که اگر کسی کمترین شناختی از جریان اصولگرای اصلاح طلب و تحول خواه داشته باشد و از مبانی اصولگرایی و مولفه های آن مطلع باشد، نیک می داند برای تحقق این کامیابی ها باید نشانی دیگری را جستجو کند. پس با این همه چرا نقدهای مستمر نسبت به دولت از سوی این مجموعه در افکار عمومی منتشر می شود و چرا دولت از این نقدها احساس رضایت ندارد؛ بر این باورم که مجموعه منتقدان اصولگرا با وفاداری به اصول پیشگفته «امر به معروف و نهی از منکر»، «تعمیم نظارت عمومی »، «گسترش فرهنگ پرسشگری»، «تلاش برای نهادینه کردن پاسخگویی متعهدانه دولتمردان» و «نقد مشفقانه و ناصحانه» با هدف برطرف کردن اشکالات و کارآمدی دولت را سرلوحه کار خود می دانند.اما پرسش اصلی آن است که آیا دولتی با این همه مسائل ، مشکلات ، چالش ها و بخصوص موضوعات مهم در عرصه بین الملل را باید از «تریبون عمومی» نقد مشفقانه کرد و با آن سخن گفت.
آیا امکان و شرایطی چون ، نشست های دوستانه رودررو، تشکیل کمیته ها و کارگروه های مشترک برای رایزنی و تبادل نظر، تعیین متولیان و مسوولانی برای ارتباط و تعامل دوجانبه ، نامه ها و بیانیه های محرمانه و... وجود ندارد؛ این بیان را نباید مخالفت با شفاف سازی و اتخاذ رویکرد غیرعلنی در اداره امور تفسیر کرد.
پیام اصلی نگارش این سطور آن است که دولت چه اقداماتی را برای استماع سخنان ، طرحها، نقدها و برنامه های منتقدان طراحی کرده است و ساز و کار آن چیست؛
اگر مخاطب اصلی ، دولت را برمی شمارم از آن روست که قدرت اجرایی در دست دولت است و همه با هر سلیقه و تفکری آن طرف هستند.
اما آنچه دغدغه اصلی راقم این سطور را شامل است ، همانا نیاز مبرم در فرهنگ سازی برای بالا بردن شرح صدر، تحمل مخالفان و منتقدان و پاسخگو بودن است.
آیا دولت نهم خواهد توانست الگویی در این عرصه را به افکار عمومی ارائه کند.
برای مشاهده عملی این الگو باید در انتظار آینده بود.


علی دارابی
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها