نشست بغداد، رویکرد نوین امنیت

نشست آینده همسایگان عراق در بغداد که با حضور اعضای دائم شورای امنیت ، سوریه ، ایران و نمایندگان سازمان کنفرانس اسلامی و اتحادیه عرب در 10مارس برگزار خواهد شد، از هم اکنون در صدر توجه محافل خبری و سیاسی منطقه و جهان قرار گرفته است.

کد خبر: ۱۲۷۸۳۸

دکتر علی اصغر زارعی ، کارشناس مسائل خاورمیانه در خصوص برگزاری این اجلاس به دو پرسش «جام جم» پاسخ گفته است.

به نظر جنابعالی دعوت از ایران و سوریه برای مشارکت در اجلاس آینده بغداد از سوی امریکا متاثر از چیست؛

انتشار گزارش کمیته بیکر همیلتون و تاکید آن بر ضرورت رایزنی و مذاکره با ایران و سوریه به عنوان دو بازیگر موثر در تحولات منطقه ای و معادلات داخلی عراق این نکته را برای همگان بخصوص دولت بوش روشن کرد که تامین امنیت و ثبات در عراق نیازمند همکاری های منطقه ای و توجه به قابلیت های کشورهای همسایه عراق در زمینه کاهش ناآرامی ها و خشونت ها در عراق است. نفوذ ایران در میان جامعه شیعیان عراق و ارتباط بسیار نزدیک با مراجع معظم کربلا و نجف و همچنین تعامل با دولت شیعی آقای مالکی سبب شده تا رسیدن به ثبات در عراق در پرتو رویکرد بحران زدایی جمهوری اسلامی ایران بدون در نظر گرفتن این توانایی ها و توانمندی از سوی امریکا امکان پذیر نباشد. به عبارت دیگر معادله امنیت و ثبات در عراق تنها از طریق سازوکارهای مبتنی بر دیدگاه های امریکا و انگلیس تامین نمی شود و توجه به فرآیندهای داخلی و توانایی منطقه ای در این رهگذر بسیار ضروری است.
از زاویه نگاه کارشناسان ، کشورهای ایران و سوریه نقش تعیین کننده در زیرساخت های امنیتی عراق دارند. باید توجه کرد که اساسا برخی کشورهای عرب منطقه با در پیش گرفتن سیاست های غیرشفاف و دوگانه ، عملا امنیت در عراق را به مخاطره می اندازند که به نظر می رسد در اجلاس آینده تا حدودی مواضع این گونه کشورها روشن شود.

با عنایت به ارتقائ سطح اجلاس نسبت به اجلاس های گذشته از طریق حضور اعضای دائم شورای امنیت و نمایندگان برخی نهادهای بین المللی ، چشم انداز نتایج این نشست را چگونه ارزیابی می کنید؛

باید پذیرفت که نشست های گذشته همسایگان عراق از جمله در شرم الشیخ و قاهره به دلیل حاکم نبودن اراده تثبیت آرامش در عراق با نتایج مثبت همراه نبوده است. شرایط کنونی عراق و گرفتار شدن امریکا در این کشور باعث شده تا حدودی رویکردهای واشنگتن در خصوص فرآیندهای امنیتی عراق تغییر کند. عدم نتیجه گیری اشغالگران از حضور نظامی در عراق ، انتقادهای شدید داخلی و شکل گیری جنبش های ضدجنگ در امریکا و انگلیس باعث شده تا بوش و بلر درصدد باشند از طریق این گونه اجلاس ها تضمین هایی برای تنظیم جدول زمانی خروج از عراق بگیرند تا منجر به شکست سیاسی آنان در حوزه بین المللی نشود.