حلقه مفقوده میان صنعت و دانشگاه

: سالهاست که در چنین روزهایی ، هفته پژوهش گرامی داشته می شود. از پژوهشگران برگزیده تقدیر می شود ، سخنرانان درباره اهمیت پژوهش داد سخن می دهند، دولتمردان و دانشگاهیان به افزایش مقالات ایران در ISI می بالند و...

کد خبر: ۱۲۲۹۶۰

اما با همه این مراسم و تشریفات ، هنوز هم صنعت و دانشگاه ایران به هم وصل نیست و هنوز هم پژوهش ها و پایان نامه ها در مراکز تحقیقاتی و دانشگاهی کشورمان خاک می خورند... و البته این واقعیت از دید سخنرانان و برگزارکنندگان مراسم هفته پژوهش پنهان نمانده و در متن و حاشیه مراسم گوناگون این هفته ، به آن اشاره می شود. چرا چنین است؛ مقایسه دو ابرقدرت علمی - فناوری قرن بیستم ، حلقه مفقوده میان صنعت و دانشگاه را بروشنی نشان خواهد داد... در سالهای بعد از جنگ دوم جهانی ، شوروی و جهان غرب دو قطب بلامنازع فناوری و علم در جهان بودند. هر دو در فناوری های برتر ، پیشتاز بودند اما میان صنعت و فناوری شوروی با همتایان غربی اش ، یک تفاوت مهم وجود داشت و آن این که ، فناوری عظیم شوروی به خط تولید و بازار وصل نمی شد. در واقع ، مغز پرهیبت نظام برنامه ریزی شوروی سوسیالیستی ، برای رساندن فناوری عظیم شوروی به خط تولید و بازار، ناتوان و فلج می نمود. برعکس در غرب ، فناوری و دانشگاه ، مستقیما در خدمت خط تولید، صنعت و بازار بود. در واقع ، در غرب میان مراکز پژوهش ، دانشگاهی و خط تولید و بازار عاملی نقش ایفا می کرد که شوروی اساسا فاقد آن بود. حلقه مفقوده میان دانشگاه و صنایع شوروی ، آنترپرنیور (Entrepreneur) یا همان کارآفرین بود. کسی که با شم تجاری بالای خود، نیازهای بازار را تشخیص می دهد ، صنعت را به تولید محصولات جدید ترغیب می کند و کمبودهای علمی فناوری صنعت را با پرداخت پول ، به مراکز دانشگاهی و پژوهشی سفارش می دهد. از زمان انقلاب صنعتی در غرب ، این کارآفرینان بوده اند که نقش حلقه واسط میان صنعت و مراکز پژوهشی را بخوبی ایفا کرده اند؛ البته برای تحقیقات بنیادین و توسعه علم ، طبعا دولتها سرمایه گذاری کرده اند اما رساندن پژوهش ها به صنعت ، به عهده کارآفرینان بوده است . اگر دقیق تر به قضیه نگاه کنیم ، کارآفرینان ، پژوهش های دانشگاهی را به صنعت نمی رسانند بلکه پژوهش را از ابتدا به دانشگاه و مراکز تحقیقاتی سفارش می دهند. بدون سفارش کارآفرینان ، تحقیقی انجام نمی شود که بعدا در کتابخانه ها خاک بخورد... فعالیت کارآفرینان ، در واقع همان حلقه مفقوده میان صنعت و دانشگاه های ایران است . بدیهی است کارآفرینان بزرگ ، برای فعالیت به محیطی آزاد، رقابتی و سالم نیاز دارند. تلاش دولتمردان محترم برای حمایت از پژوهشگران قابل تقدیر است ، اما تا وقتی حجم سنگین دولت و بخش عمومی و نیز قوانین و مقررات ضد تولید ، عرصه را برای فعالیت کارآفرینان در ایران تنگ کرده است ، همه این تلاشها و افزودن پی در پی در بودجه های پژوهشی ، شکاف میان صنعت و دانشگاه در ایران را پر نخواهد کرد.