تغییر مهره ها با همان سیاست پیشین

: بوش ، رئیس جمهور امریکا به دنبال احیای وجهه جمهوری خواهان در میان مردم خویش که خود زمینه ساز انتخابات آینده ریاست جمهوری است و نیز همراه کردن کنگره برای پیشبرد سیاست های خود ، استراتژی جدیدی را ارائه کرده و تغییراتی عمده را در مهره های مهم دولت خود به وجود آورده است.

کد خبر: ۱۲۲۷۶۸

در گام اول این استراتژی و راهبرد جدید ، دو شخصیت تندرو دولت بوش یعنی دونالد رامسفلد ، وزیر دفاع استعفا کرد و جان بولتون نیز با فشار دموکرات ها از نمایندگی سازمان ملل برکنار شد.بوش ، رابرت گیتس فردی باتجربه و میانه رو را که مورد حمایت دو طیف دموکرات ها و جمهوری خواهان است به عنوان وزیر دفاع برگزید و از سوی دیگر زلمی خلیل زاد سفیر سابق خود در عراق را به عنوان نماینده امریکا در سازمان ملل انتخاب کرد.خلیل زاد شاید اولین مسلمانی باشد که در پله های قدرت امریکا به قلب دستگاه حاکمه آن کشور راه یافته است ، سبکی مشابه پل ولفوویتز از چهره های کلیدی محافظه کاران داشته و افکارش شدیدا تاثیرگرفته از پروفسور آلبرت فوهلستیتر از راست گرایان افراطی است و از سوی دیگر دارای روابط خوبی با اعضای ارشد حزب دموکرات در کنگره است که خود دلیلی برای انتخاب وی از سوی بوش بوده است .وی که افغانی الاصل است سکاندار پیشبرد سیاست ها و استراتژی های دولت امریکا در افغانستان بود که به دلیل موفقیتش در این امر به سفیری کاخ سفید درعراق نیز برگزیده شد تا شاید اوضاع نابسامان عراق را مدیریت کند اما چندی نگذشته بود که به دلیل بحرانی تر کردن اوضاع عراق فشارها برای برکناری وی آغاز شد و در این میان شکست خلیل زاد در اجرای برنامه های امریکا ، مزید بر علت شده و منجر به تغییرش گردید.در استراتژی جدید بوش ، خلیل زاد نمایندگی امریکا در سازمان ملل را برعهده خواهد داشت که بنا به گفته مفسران سیاسی این اقدام تلاشی برای جلب همکاری کشورهای مسلمان خاورمیانه برای پیشبرد سیاست های امریکا در منطقه است که با بحران روبرو شده است .این مساله همچنین بر مسائل ایران در سازمان ملل بویژه پرونده هسته ای کشورمان نیز تاثیرگذار خواهد بود. وی با پرونده ایران بیگانه نیست و حتی تز دکترای خود را نیز در زمینه برنامه هسته ای کشورمان ارائه کرده است .خلیل زاد که فردی سنی است ، در دوران سفیری خود در عراق انگشت اتهام افکار عمومی این کشور را در مورد تشدید ناامنی ها و کشتار شیعیان معطوف به خود کرده بود و مباحثی نیز در مورد حمایت وی از سنی های عراق مطرح بود.با توجه به این وجهه زلمی و سیاستی که بوش در قبال برخی کشورهای عربی و تهییج آنها علیه ایران و شیعیان در پیش گرفته ، با آغاز به کار وی در سازمان ملل شاهد جوی جدید در قبال ایران خواهیم بود.روی کار آمدن افراد میانه رو و توسل بوش به راهبرد دیپلماتیک را نباید به معنای تغییر سیاست های کلان امریکا در مسائل بین المللی بویژه خاورمیانه دانست ، بلکه این اقدامات در راستای خروج سیاست های امریکا از بحران در خاورمیانه و نیز همراه کردن دموکرات ها با خود است .رئیس جمهور امریکا در راهبرد جدید خود جان نگروپونته ، رئیس سابق سازمان اطلاعات ملی امریکا را نیز به عنوان قائم مقام کاندولیزا رایس ، وزیر امور خارجه انتخاب کرد و ناظران سیاسی در امریکا بر این عقیده اند که بوش سعی در سپردن مساله عراق ، کره شمالی و چین به وی دارد تا با تجربه ، ظرافت و صبوری دیپلماتیکی که دارد، بتواند مسائل را جمع و رایس نیز توجه خود را بر مسائل ایران ، اسرائیل و فلسطین متمرکز کند.بوش در استراتژی جدید خود در جابه جایی مهره های مهم از افرادی استفاده می کند که علاوه بر میانه رو بودن ، توامان مورد تایید جمهوری خواهان و دموکرات ها باشند و در همین راستا رئیس جمهور امریکا امیدوار است این مهره های جدید در متقاعد کردن افکار داخلی امریکا و نیز کشورهای مورد نظر برای حمایت از سیاست هایش ، موفق عمل کنند.بوش همچنین با انتصاب دیوید پترائوس به جای جرج کیسی ، فرمانده نظامیان امریکایی در عراق که یک طراح امنیتی بود، پیامی دیگر را در مورد تغییر راهبردش اعلام کرد.پترائوس به سبب ایده هایش در برخی امور به خصوص در مقابله با مقاومت ضدامریکایی جایگاه برجسته ای یافته و از همان ابتدای حمله به عراق نیز در آموزش نیروهای امنیتی این کشور مشارکت و حتی با فرماندهان سپاه بدر در آموزش نظامیان عراقی و تعلیم یک تیم جدید نظامی فعالیت داشته و درک مناسبی هم از سیاست های منطقه ای و فرهنگی عراق دارد. رئیس جمهور امریکا همچنین با انتصاب ویلیام فالون به عنوان رئیس فرماندهی مرکزی گامی دیگر را برای اداره جنگ عراق و افغانستان که در حال حاضر بزرگترین چالش پیش رویش است ، برداشته . فالون ، فردی است که برخلاف ابی زید ، در فرماندهی مشترک یگان های دریایی ، هوایی و تفنگدار تجربیات فراوانی دارد.گامهای اخیر برداشته شده بوش ، حرکت وی به سمت راهبرد دیپلماتیک را نشان می دهد اما در این میان باید ساختار کلی سیاست های امریکا را در نظر گرفت . افراد میانه رو روی کار آمده هر اندازه مواضع دیپلماتیک و معتدلی داشته باشند ، باید در چارچوب سیاست های کلان کاخ سفید گام بردارند و همان سیاست های پیشین را در پوششی دیپلماتیک پیش برند.