ایران و دیپلماسی تهدید

:تا پیش از پایان ماه دسامبر و آغاز سال جدید میلادی ، باید تکلیف پیش نویس قطعنامه اروپایی امریکایی علیه ایران مشخص می شد.

کد خبر: ۱۲۰۸۳۴

این ، هم تاکید وزیر امور خارجه امریکا بود و هم تاکید نمایندگان کشورهای انگلیس ، فرانسه و آلمان. به اعتقاد آنها، تصویب قطعنامه تحریم محدود قبل از پایان سال جاری میلادی ، برای اعمال فشارهای بعدی ، فرصت ایجاد می کند و اولین حلقه زنجیری است که تداوم حلقه های بعدی را در سال آینده میلادی میسر می سازد. از سوی دیگر، تصویب قطعنامه تحریم هرچند کم اثر، این فرصت را به بوش می داد تا در فهرست عملکردهای خود در پایان سال 2006 میلادی که بشدت تحت الشعاع شکست های عراق و شکست انتخاباتی اخیر قرار گرفته است ، دستاوردی تبلیغاتی را اضافه کند.
نمایندگان 5+1در نشستهای ناموفق وین و پاریس و ادامه این نشستها در نیویورک ، کاملا از آثار منفی و هزینه های غیرقابل پیش بینی این قطعنامه که می تواند دامن آنها را بگیرد، آگاهی داشتند. به همین دلیل این پیش نویس برای تبدیل به قطعنامه ، راه درازی را در دالان های تعدیل و چانه زنی دیپلماتیک پیمود. این چانه زنی ها آنقدر ادامه داشت که اگر از درون آن اجماع برای صدور قطعنامه به دست نمی آمد، شکستی سیاسی برای همه این کشورها تلقی می شد و این نتیجه اولین انحراف در مسیر مذاکرات هسته ای ایران با آژانس و اروپا بود؛ انحرافی که با اجرای پرونده ایران به شورای امنیت و در حاشیه قرار گرفتن آژانس و معاهده ان .پی .تی آغاز شد. وقتی پای شورای امنیت به میان می آید، به یقین باید منتظر قطعنامه ای هم بود و این یعنی وضعیت جدید؛ همان چیزی که محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور کشورمان اعلام کرد و علی لاریجانی قبل از آن ، نسبت به بدست آمدن نتیجه باخت باخت در فرآیند مذاکرات هشدار داده بود.
تجربه نشان داده است قطعنامه های تحریمی تهدیدی شورای امنیت به دلیل آن که دارای منشائ منفعت گرایانه برای کشورهایی است که دارای ماهیت سلطه جویانه هستند، هیچ کمکی به حل بحران های بین المللی نکرده است و اگر هم گره ای از بحران ها در گوشه ای از دنیا گشوده شده ، فقط با کمک مذاکرات دیپلماتیک در بستر آرامش و تفاهم و درک متقابل بوده است.
قطعنامه شورای امنیت البته راه مذاکرات را نبسته است ؛ اما به اعتقاد جمهوری اسلامی ایران ، این مذاکرات در وضعیت جدید صورت می گیرد؛ وضعیتی که ایران نیز پاسخهای درخوری دارد.
مجلس شورای اسلامی با تصویب دوفوریت طرح تجدیدنظر ایران در همکاری با آژانس در قالب عهدنامه ان.پی.تی اولین پاسخ را داد. 60روزی که در این قطعنامه به عنوان مهلت ایران تلقی شده است ، مجموعه ای از کنشها و واکنشها را به دنبال خواهد داشت. ابتکار عمل ما در این وضعیت جدید، زمانی معنا پیدا می کند که قبل از واکنش ، کنش داشته باشیم.