پله پنجم ،خوب یا بد؛

کسب مقام پنجم پیکارهای جهانی الجزایر به وسیله تیم والیبال نوجوانان ایران ، بازتاب خوشی نداشت.آنها که در قبال پنجمی جوانان ایران در هندوستان سکوت پیشه کرده بودند و بهانه خوبی به دست آوردند

کد خبر: ۷۴۹۲۶

تا با انتقادهای درست و نادرست خود به فضای عاری از تنش توپ و تور ما شوک وارد کنند و آن را نشانه عقبگرد والیبال ایران بدانند ؛ والیبالی که طی سه چهار سال اخیر، مرزهای قاره ای را در نوردیده و ادعای بین المللی شدن کرده است.
مبنای همه انتقادها استناد به نتایجی بود که تیم نوجوانان کشورمان در پیکارهای 2001قاهره مصر و 2003سوفان بوری به دست آورده و با 2نشان پرارزش نقره و برنز بر تارک والیبال دنیا درخشید.
این در حالی بود که تیم اعزامی به نهمین دوره پیکارهای الجزایر، بهترین تیم تاریخ بود ؛ تیمی بدون ستاره که دست کم 7بازیکن خوب و همتراز داشت ، اما نتوانست حداقل نتایج دوره های گذشته را تکرار کند.
در این میان آنها که از دور دستی بر آتش دارند، یک بعدی به قضیه نگاه کرده اند و ما که از نزدیک در 2شهر هرات و الجزایر پیگیر مسابقه ها بوده ایم ، برداشت های دیگر داریم:
1.بیماری 3تن از بازیکنان اصلی که به علت همراهی تیم جوانان در پیکارهای هندوستان خسته و سرماخورده به جمع پیوسته بودند و چون بیماری آنها خیلی جدی گرفته نشده بود، کار به درازا کشید.
2.نبود پزشک متخصص برای ترمیم ، تخفیف و تسکین فوری بیماری ها و مصدومان ، چون کار پزشکی به مترجم روسی تیم که زمانی دوره بیماری را گذرانده بود، واگذار شد و ایشان از طبابت فقط آمپول زدن را بلد بود و دیدیم که بازیکنی چون عبدالرضا علیزاده حدود یک هفته در بستر بیماری خوابید و زمانی که بهبود پیدا کرد چرخهای تیم به حرکت درآمد.
3.عدم حرفه ای گری کادر فنی تیم که پیش از حرکت ، فکر مصدومیت ها، حوادث و... را نکرده بودند و پس از مریضی بازیکنان و تخلیه شدن جسمانی و روانی آنها در انتخاب آرایش اصلی دچار مشکل شد.
4.به کار نگرفتن کاپیتان تیم در پست تخصصی خود، چون تیم فاقد قدرتی زن تمام عیار بود.منصور زادون هرگز نتوانست نقش یک قدرتی دریافت کننده را ایفا کند.
5.نبود ذخیره های مطمئن و پایین بودن شرایط روحی تیمی به دلیل 2باخت غیرمنتظره در 2مسابقه اولیه که باعث شده بود بازیکنان با ترس و لرز به میدان بیایند.
6.برگزار نکردن دیدارهای تدارکاتی برون مرزی با تیمهای خارجی.ایران تنها تیمی در جمع 12تیم شرکت کننده بود که در هیچ مسابقه بین المللی را تجربه کسب نکرده بود.
7.نبود کادر فنی مسلط و همدل با تجربه کنار تیم و در شرایطی که سرمربی تیم نخستین حضور برون مرزی خود را تجربه می کرد، همکاران وی نیز قادر به ارائه راهکارهای پیش برنده نبوده و تنها در حواشی مسائلی را مطرح می کردند که اصلا به درد تیم نمی خورد.
به هر صورت بد نیست نظرات تک تک بازیکنان را بخوانید؛ آنها که از نظر رفتاری یکی از نمونه ترین و منضبطترین ورزشکاران اعزامی بودند، کوشیده اند که وارد معقولات و مسائل فنی نشوند.

منصور زادون ، سرگروه تیم :
از زمانی که والیبال را شروع کرده ام تاکنون همیشه خط پاسور بازی کردم ، اما در الجزایر از من خواستند دریافت کننده باشم که اصلا آمادگی و تمرین لازم را نداشتم ، ضمن این که موظف بودم در منطقه یک توپ گیری کنم ؛ اما چون نمی توانستم خوب این وظیفه را اجرا کنم ، جدا از این که در روحیه خودم تاثیر می گذاشت ، در روحیه دیگر بازیکنان هم اثر منفی داشت.
اما در کل کمبود تجربه و اشتباهات فردی به تیم خیلی ضربه زد.

صابر نریمان ، پاسور اول تیم :
ما بازی با ایتالیا را می توانستیم برنده باشیم. تجربه نداشتیم و با 5امتیاز اختلاف شکست خوردیم.
بلندزن های تیم فراز و فرود داشتند. دریافت ما جهانی نبود و قادر به مهار سرویس های پرقدرت حریفان نبودیم.
بیماری عبدالرضا علیزاده واقعا چرخ تیم را کند کرده بود.

اشکان درخشان ، پاسور دوم تیم :
ایران یکی از تیمهای خوب این دوره بود و کسب مدال دور از دسترس ما نبود؛ اما ارنج تیم جهانی نبود.
در تیم ما سرعتی ها جور قدرتی را می کشیدند و سیستم استفاده از 2پشت خط زن در تیم ما جواب نداد.

عبدالرضا علیزاده :
سطح مسابقه ها خیلی بالا بود و بعضی از تیمها همسطح تیمهای قدر جوانان جهان بودند.
متاسفانه من بیمار شدم و منصور (زادون ) سر حال نبود.میزبانی مسابقه ها خیلی بد بود و در مجموع شانس قهرمانی داشتیم ؛ اما عوامل مختلف مانع شد.

علی سجادی ، دریافت کننده قدرتی :
شکست 9 5در ست » پنجم به ایتالیا هنوز هم برایم عجیب و باور نکردنی است.
تغذیه بد و هتل بد درافت بازیکنان دخیل بود و از بابت بیماری چهار بازیکن خیلی ضربه خوردیم.

علی نجفی ، سرعتی زن تیم :
پنجمی جهان نتیجه بدی نبود. من خیلی چیزها از تیمهای دیگر بخصوص برزیل و روسیه یاد گرفتم ؛ اما برخی ناهماهنگی ها و مریضی بازیکنان ، ما را از دستیابی به سکو دور کرد.

پوریا فتح الهی :
فکر نمی کردم سطح مسابقه ها اینقدر بالا باشد و تصور من بر این بود که بدون هیچ دردسری قهرمان خواهیم شد؛ البته حق ما سکو بود، اما بیماری موسوی ، زادون و عبدالرضا علیزاده شانس قهرمانی را از ما گرفت.
وقتی لیبروی تیم بیمار شد، تیمهای دیگر با دیدن وضعیت دریافت تیم ، سعی کرده اند از نقطه ضعف ما نهایت استفاده را بکنند.

آرش کشاورزی :
با تیمی که در تورنمنت سمنان دیده بودم ، به قهرمانی در الجزایر فکر می کردم ، اما قسمت نشد.
خواب بد و هتل بد باعث شده بود همیشه کنسرو ماهی بخوریم.
تیم ما تازه زمانی که به جمع 8تیم پیوست هماهنگ شد و این ناشی از کمبود دیدارهای تدارکاتی خارجی و دیر آمدن سه بازیکن تیم جوانان بود.