حرمت امامزاده

هفته گذشته ، رهبر معظم انقلاب در نامه ای به رئیس مجلس ، ضمن غیرسودمند دانستن استیضاح وزیران در ماههای پایانی ماموریت دولت ، مجددا از دولت و مدیران اجرایی کشور حمایت کردند.

کد خبر: ۵۸۰۵۸

حفظ اقتدار دولت و حمایت از آن اگرچه یکی از راهبردهای اساسی رهبری نظام است اما امسال پررنگ تر از گذشته می نماید و این پررنگی احتمالا ریشه در چند نکته دارد:
اولا قوه مجریه در سال آخر ماموریت خود اصولا با فترت مواجه می شود و از اینرو به حمایت بیشتری نیاز دارد.
ثانیا فشار رقبا و منتقدان به دولت در سال آخر ماموریت آن افزایش می یابد و قوه اجرایی تنهاتر می شود.
ثالثا با انتخابات اسفند 82 و تغییر ترکیب و جهت گیری مجلس ، روابط دولت و جایگاه آن در کشور دستخوش تغییر شده است و از اینرو رهبر انقلاب با کنترل مناسبات قوا، حمایت بیشتری از دولت معمول می دارند تا به تعادل موزون کمک کنند؛ هرچند همانطور که گفته شد حمایت از دستگاه اجرایی بر مبنای مصالح عالیه نظام ، راهبردی است که همواره مدنظر رهبر انقلاب بوده است و مثلا می توان به دیدار اخیر ایشان با رئیس و مدیران سازمان صداوسیما اشاره کرد که با صراحت یکی از ماموریت ها و بلکه راهبردهای رسانه ملی را تقویت مدیریت اجرایی کشور دانستند. به این ترتیب ضروری است دولت نیز در تنظیم مناسبات خود ، ضمن استفاده از این پشتوانه بزرگ و مثل یک متولی باتدبیر ، حرمت امامزاده خود را نگه دارد و اجازه ندهد رده های مختلف مدیریتی ، فضا را پرتنش نمایند ؛ ضرورتی که اظهارات سخنگوی دولت با آن همخوانی ندارد. سخنگوی دولت طی ماههای اخیر و در جلسات ادواری خود با خبرنگاران به قوای دیگر و بویژه مجلس با عباراتی کنایه آلود و بعضا تمسخرآمیز پیغام می دهد. این موضوع اگرچه چند بار مجلس را به واکنش واداشته ولی نه در رفتار وی تاثیری گذاشته و نه مسوولان عالی رتبه دولت را به اصلاح گفتار وی ترغیب کرده است . می دانیم گرایش های قوه مجریه ، در مواضع و نحوه گفتگوی سخنگوی دولت بیشترین تجلی را دارد ؛ تحلیل های رسانه ها و دستگاه های تعامل کننده با دولت نیز بی تاثیر از نحوه گفتار سخنگوی دولت نیست و حال که به انتخابات نزدیک می شویم و احتمال اصطکاک های سیاسی فزونی می یابد نقش سخنگوی دولت در ایجاد جوی توام با آرامش یا فضایی پرتنش غیرقابل انکار است . اگر قبول داریم که یکی از وجوه زمینه ساز «شرکت حداکثری مردم» در انتخابات آتی ریاست جمهوری ، نحوه ایفای نقش دستگاه های مسوول است و اگر بپذیریم که در بین دستگاه های مسوول ، دولت به عنوان مجری مستقیم ، اصلی ترین نقش را به عهده دارد، هر گونه واکنشی که در شان تعاملات سیاسی نباشد و یا نقش کریمانه و تحمل پذیر دولت را زیرسوال ببرد ، شائبه دخالت قوه مجریه در انتخابات را تقویت می کند. در این میان سخنگوی دولت نقشی اساسی دارد و باید از تعلقات حزبی و باندی اجتناب کند و به نظر می رسد چنانچه نتواند رفتار حزبی خود را کنترل کند، تداوم حضور وی در این سمت ، دولت را در تنظیم رابطه با سایر قوا با مشکل مواجه نماید.