میرحسین موسوی ؛ همچنان در صدر رسانه ها

دعوت رسمی هفته گذشته مجمع روحانیون مبارز از میرحسین موسوی برای نامزدی انتخابات هشتمین دوره ریاست جمهوری ، بر شروع زودهنگام رقابت های انتخاباتی این دوره کلید زد.

کد خبر: ۴۵۱۱۲

این دعوت که با استقبال گروههای دیگر طیف دوم خرداد از جمله جبهه مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی روبه رو شده است در شرایطی انجام شد که میرحسین موسوی مانند زمستان سال 1375 ، که با چنین درخواست مشابهی از جانب همین گروهها روبه رو شد به دعوت کنندگان تاکنون پاسخ منفی داده است . دلایل پاسخ منفی نخست وزیر دوران 8 ساله جنگ ، همان دلایل سال 1375 است : شرایط برای ورود وی در هیات رئیس قوه اجرایی کشور مناسب نیست و بسیاری از یاران موسوی در کابینه دوران جنگ اکنون یا از او بریده اند و یا در مسیری دیگر جویای اهدافی دیگرند.از نظر برخی کارشناسان ، این دلایل بیش از آن که از روی احساس و یا با انگیزه عافیت طلبی باشد ، نشان از واقع بینی سیاسی نخست وزیر سابق کشور دارد. میرحسین موسوی مدیر دوران بحران بود. او با اتخاذ سیاست اقتصاد دولتی ، گسترش دامنه دولت و مدیریت متمرکز دولتی ، ساختاری همگون برای مقابله با شرایط بحران جنگ تحمیلی در کشور به وجود آورد. محصول این شیوه مدیریت ایجاد سطح حداقلی از رفاه اجتماعی برای اقشار آسیب پذیر در دوران دفاع مقدس است ؛ دورانی که تحریم اقتصادی و تهدید نظامی ، شرایطی مخاطره آمیز برای کشور به وجود آورده بود اما موسوی توانست در این شرایط پرمخاطره ، خاطره ای شیرین را در اذهان مردم به وجود آورد. بهای حفظ این خاطره شیرین آنقدر برای میرحسین موسوی گرانقدر و پرارزش است که نمی خواهد به هیچ قیمتی به آن خدشه وارد کند و به همین دلیل است که در برابر وسوسه نامزدی ریاست جمهوری مقاومت می کند. اکنون شرایط اقتصادی و سیاسی کشور نه تنها با دوران دفاع مقدس که با زمستان سال 75 و خرداد سال 76 نیز تفاوت دارد. کاهش حجم و دامنه دولت ، گسترش خصوصی سازی ، همگونی با اقتصاد جهانی ، کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی و... الگویی متفاوت برای مدیریت کشور ، نسبت به دوره های پیشین می طلبد. از سویی دیگر تجربه مجلس ششم نشان داد که حامیان سیاسی میرحسین موسوی نیز که در قالب جبهه دوم خرداد فعالیت دارند، بسیار ناهمگون و نامنسجم بوده و در هدف و عمل نیز از یکدیگر متفاوت و متمایزند.جدایی مجمع روحانیون مبارز به عنوان طیف معتدل و میانه رو از بخشهای تندرو نظیر حزب مشارکت و سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی نیز محصول همین اختلافات بود. با این حال این سوال پیش می آید که این گروهها با همه اختلافاتی که با یکدیگر دارند چرا بر ورود میرحسین موسوی در میدان رقابتهای انتخابات ریاست جمهوری اصرار دارند. رجوع دوباره این گروهها پس از 8 سال به گزینه میر حسین موسوی در درجه اول نشان از کم توفیقی گروههای مزبور در بوجود آوردن و خلق چهره ای مقبول و مردم پسند برای انتخابات این دوره دارد. قطعا اگر مجلس ششم عملکرد و کارکردی مردم پسند داشت ، این چهره نیز خود بخود بوجود می آمد. برای این گروهها که در دو انتخابات شوراهای شهر و روستا و مجلس هفتم طعم شکست را چشیده اند ، پذیرش دعوت از سوی میرحسین موسوی می تواند عاملی شود تا بطور موقت اختلافات و شکافهای عمیقی که در این 8 سال روندی فزاینده در بین گروههای دوم خردادی داشته ، فروکش کند. به همین دلیل است که سران حزب مشارکت و سازمان مجاهدین از میرحسین موسوی خواسته اند حتی اگر تصمیم قطعی در رد تقاضای آنها دارد به طور صریح مخالفت خود را بیان نکند تا در گیرودار بحثهای ژورنالیستی بر سر آمدن یا نیامدن او در عرصه رقابتهای انتخاباتی ، آنها فرصت بازیابی و بازسازی خود و فشار آوردن برجناح رقیب را داشته باشند و شاید در این فرصت ، نامزد مورد نظر را در سایه او به افکار عمومی معرفی کنند. آنچه که مسلم است صداقت برخی از گروههای افراطی جبهه دوم خرداد برای دعوت از میرحسین موسوی قابل تردید است . شاید این گروهها تنها گزینه موجود برای یافتن فرصت حضور در عرصه قدرت را حداقل در 4 سال آینده ، حمایت مصلحتی از میرحسین موسوی می بینند.پس از روشن شدن تکلیف مهندس موسوی که بعید است در آینده ای نزدیک باشد ، احزابی چون مشارکت و مجاهدین انقلاب به دنبال آن خواهند بود که چهره هایی چون دکتر معین را جایگزین موسوی کنند و گروه های معتدلی چون مجمع روحانیون مبارز منطقا از کروبی حمایت خواهند کرد.