مجمع روحانیون مبارز و تاکید بر اصولگرایی

به دنبال تصمیم مجمع روحانیون مبارز برای دعوت از مهندس میرحسین موسوی برای حضور در انتخابات ریاست جمهوری ، مجددا نام آخرین نخست وزیر ایران را که به نظر می رسد پس از دوران دفاع مقدس ، تمایلی به فعالیت در صحنه سیاسی کشور نداشته است ، در محافل سیاسی و همچنین در جامعه مطرح کرد.

کد خبر: ۴۵۰۴۴

مسلما این اقدام مجمع روحانیون را به لحاظ حسن انتخاب باید به فال نیک گرفت ؛ چراکه مهندس موسوی از جمله شخصیت های سیاسی خوشنام و خوش سابقه ای است که می تواند توجه بخش قابل توجهی از جامعه را به خود معطوف کند و به انتخابات ریاست جمهوری شور و حرارت خاصی ببخشد؛ اما این ، همه ماجرا نیست و باید حواشی این مساله را هرچند فعلا به صورت گذرا مورد توجه قرار داد. نخستین پرسشی که در این زمینه باید پاسخ داده شود ، این است که چرا مجمع روحانیون ، دست به چنین اقدامی زده است؛ همه ما آگاهیم که مهندس موسوی بعد از اتمام دوران نخست وزیری خود به هیچ رو تمایلی به حضور در صحنه سیاسی و فعالیت در قالب یک عنصر اجرایی در هر سطح و مقامی از خود نشان نداده است . بارزترین وجه این روحیه مهندس موسوی در انتخابات سال 76 نمایان شد ؛ یعنی زمانی که بیشترین اصرار در حساس ترین شرایط از سوی مجموعه گروههایی که بعدا به دوم خردادی معروف شدند، برای حضور وی در این عرصه به عمل آمد اما کمترین اظهار تمایلی از سوی او صورت نگرفت و به همین لحاظ نیز گروههای مزبور مدتی را در سردرگمی و حتی حالتی از یاس به سر بردند. آن نحوه برخورد مهندس موسوی و عملکرد ایشان طی 8سال گذشته بخوبی این مساله را روشن کرده است که گویا آخرین نخست وزیر ایران مایل است با همین نام و عنوان و با خاطره خوب و خوشی که از وی در افکار عمومی وجود دارد، باقی بماند و گام در مسیری نگذارد که اما و اگرهای فراوانی در آن موج می زند. به همین دلیل نیز احتمال حضور وی در انتخابات ریاست جمهوری سال آینده به همان میزان است که در سال 76 شاهد آن بودیم . این واقعیتی است که نه تنها مجمع روحانیون بلکه تمامی جناحهای سیاسی کشور بخوبی به آن واقفند بنابراین چرا چنین دعوتی صورت می گیرد؛ احتمالا دلیل چنین اقدامی تاکید هدفمند و هوشیارانه مجمع روحانیون به عنوان یکی از گروههای دوم خردادی بر «اصولگرایی» و ضرورت حفظ و استحکام ارزشها و آرمان های انقلاب است . اگرچه باید از مطلق کردن افراد بشدت پرهیز کرد اما مهندس موسوی در مجموع از جمله افرادی است که با خیالی آسوده می توان او را در زمره «اصولگرایان» قرار داد. به عنوان نمونه نظریات وی در خصوص «تئوری توطئه» که نگاهی واقعگرایانه به نظام بین المللی و نقش مداخله جویانه استکبار جهانی در دیگر کشورها به منظور توسعه و تحکیم سلطه خود دارد ، به هیچ وجه با دیدگاه ها و نظراتی که با رد این تئوری ، حل شدن در نظام جهانی را توصیه و دنبال می کنند ، سنخیتی ندارد و همچنان بر پایمردی انقلاب بر اصول خود و عدم تسلیم در مقابل سلطه گران و توطئه چینان تاکید می ورزد بنابراین هنگامی که مجمع روحانیون احتمالا با علم به این که مهندس موسوی پای در این وادی نخواهد گذاشت ، چنین دعوتی را به عمل می آورد، باید امیدوار بود که قصدی جز پافشاری بر اصول و تاکید بر حمایت خود از اصولگرایان ندارد و این نیت ، قطعا مبارک است اما دنیای سیاست از پیچیدگی ها و حواشی بسیاری نیز برخوردار است که باید مراقبت ها و دقت نظرهای ویژه ای داشت تا مبادا از یک حرکت اصولی ، برداشت های غیراصولی به عمل آید. این موضوع پوشیده نیست که در هر طیف و جناحی با هر مسلک و مرامی ، افراد و گروههای متظاهر ، سست بنیاد ، افراطی ، نان به نرخ روز خور ، قدرت طلب و سوءاستفاده گر یافت می شوند و البته با کمال تاسف باید گفت جناحها و طیفهای سیاسی به دلایل گوناگون ، کمتر رغبتی به پالایش درونی و فاصله گیری از این گونه آفات نشان می دهند یا دست کم از نمایان شدن چنین فاصله ها و اختلافاتی در انظار عمومی ابا دارند. با توجه به این مساله ، طبیعی است که به دنبال مطرح شدن نام و چهره مهندس موسوی و به وجود آمدن فضا و شرایط روانی خاص در جامعه ، کسانی در پی سوءاستفاده از این وضعیت برآیند ؛ بدین معنا که با شعار حمایت از موسوی و جلب افکار عمومی ، نهایتا فرد دیگری را جانشین و جایگزین وی کنند ؛ به همین دلیل است که مجمع روحانیون چنانچه بر اصولگرایی و ارزشهای انقلاب و خط امام (ره) در فعالیت های خود به منظور حضور فعال در انتخابات ریاست جمهوری تاکید می ورزد ، باید به وضوح و روشنی و دقت کامل ، مشخصه ها و ویژگی های این ملاکها را به گونه ای همه جانبه برای مردم تشریح کند تا امکان چنان سوئاستفاده هایی به حداقل کاهش یابد ؛ هرچند بهترین و شایسته ترین حالت پاسخ مثبت مهندس موسوی به مجمع روحانیون و حضور در عرصه انتخابات ریاست جمهوری است .