زره ماتریکس یک قدم تا واقعیت

اگر فیلم «ماتریکس» را دیده باشید، یکی از جالب ترین اتفاقاتی که در آن افتاده ، حتما به یادتان مانده است ؛ مجهز شدن قهرمان داستان به زرهی انعطاف پذیر. تصور کنید نظامیان در واقعیت به چنین زرهی مجهز شوند.

کد خبر: ۳۴۵۴۲

در این صورت ، انقلاب بزرگی در ارتش و جنگ رخ خواهد داد.
یکی از متخصصان نانوتکنولوژی عنوان کرده است که ایده تبدیل لباسهای نظامی به زرهی سبک وزن ، آن هم فقط با یک فرمان می تواند تا 10 سال آینده به واقعیت تبدیل شود.
در میدان های جنگ آینده ، سربازان اونیفورم هایی خواهند پوشید که تنها با فشردن یک کلید از حالت پارچه هایی نرم و راحت تبدیل به زرهی بادوام و انعطاف پذیر و سبک می شوند.
عده ای از محققان در انستیتو تکنولوژی ماساچوست «MIT» کار خود را در این زمینه با کار روی سیالی روغنی که پر از ذرات بسیار ریز آهن است و نیز یک آهنربا آغاز کرده اند.
این سیال ها در حقیقت مایعاتی هستند که وقتی یک میدان مغناطیسی در آنها القا می شود خصوصیات خود را تغییر می دهند. این سیال ها پر از ذرات بسیار ریز آهن هستند؛ ذراتی که خیلی کوچکتر از گلبول های قرمز خون می باشند.
ترکیب کردن این سیال با روغن سیلیکونی و یا حتی شربت ذرت ، باعث می شود از زنگ زدگی آهن جلوگیری به عمل آید. این روغن یا شربت همچنین سبب می شود محلول ، غلظتی همانند غلظت سس مایونز به دست آورد و علاوه بر این از سفتی کافی نیز برخوردار شود.
درست همانند رفتارهای غیر معمول مواد در مقیاس های اتم و ملکول ، سیالات نیز در مقادیر خیلی کوچک به طور متفاوتی حرکت می کنند.
وقتی این محققان به محلولی که ساخته بودند، میدان مغناطیسی اعمال کردند، ذرات کوچک آهن به صف شده و در بالای یکدیگر توده و انباشته شدند.
با انجام این عمل ، سیال به ماده ای شبیه کره بادام زمینی که خیلی هم سفت بود، تبدیل شد؛ اما با حذف آهنربا، جسمی که به حالت جامد در آمده بود، بسرعت تبدیل به مایع شد. سرعت این تبدیل واقعا باور نکردنی بود، یعنی حدود 20هزارم ثانیه. به عبارت دیگر با اعمال و یا حذف کردن میدان مغناطیسی می توان حالت ماده را بسرعت از جامد به مایع و بالعکس تبدیل کرد.
هدف بعدی این تیم تحقیقاتی این است که به روشهایی بیندیشند که این محلول را به موادی تبدیل کنند که در حال حاضر در ساخت جلیقه های ضد گلوله استفاده می شوند. با غوطه ور کردن پارچه این جلیقه ها در سیالی با خصوصیات ذکر شده می توان به پارچه ای دست یافت که بدون وجود یک میدان مغناطیسی ، حالتی نرم و انعطاف پذیر داشته ؛ ولی با اعمال میدان مغناطیسی ، سفتی آن در عرض یک لحظه کوتاه تغییر می کند. میزان سفتی پارچه نیز بستگی به قدرت میدان مغناطیسی دارد؛ هر چه این میدان قوی تر شود، سفتی هم بیشتر می شود.
محققان امیدوارند که عاقبت کار آنها منجر به ماده ای ترکیبی از پارچه و سیال گردد که می تواند در برابر گلوله ها مقاومت خوبی داشته باشد.
اما مشکلی که در این راه وجود دارد، این است که بردن آهنربا به میدان های جنگ شاید زیاد هم عملی نباشد. بنابراین محققان به فکر این افتاده اند که به نحوی جریان الکتریکی را در پارچه اونیفورم های نظامی قرار دهند که با فشردن یک دکمه بتوان میدان الکترومغناطیسی در آن تولید کرد.
گرچه در حال حاضر، چنین زرهی برای میدان های جنگ آماده نشده است ؛ اما با 5 تا 10 سال کار تحقیقاتی می توان به موادی دست یافت که واقعا ضد گلوله هستند. یکی از مسائلی که باید این تیم تحقیقاتی روی آن بیشتر کار کند، بهبود بخشیدن به خصوصیات ذرات آهن است.
هم اینک این ذرات کروی هستند و توده کردن آنها روی یکدیگر خیلی ساده نیست. اگر به نحوی این ذرات از سطحی صاف برخوردار شوند، می توان براحتی آنها را روی یکدیگر انباشته کرد. مساله دیگر نیز افزودن سرعت تبدیل این سیال است و همچنین طوری ساخته شود که خاصیت تبدیل پذیری خود را سالها حفظ کند.
شاید میدان های جنگ در آینده ای نه چندان دور، با آنچه در حال حاضر وجود دارد، از زمین تا آسمان تفاوت داشته باشند.