حتما شما هم شنیده اید که چین با یک میلیارد نفر ، پرجمعیت ترین کشور جهان است و اگر دقیق تر بخواهید ، یک میلیارد و 151 میلیون و 487 هزار نفر که بیشتر آنها 10 تا 19 ساله است و وحشتناک تر
کد خبر: ۳۲۸۸۴
این که هر 44سال این جمعیت 2برابر می شود، بد نیست بدانید به علت همین جمعیت زیاد، بیشتر خانواده ها تنها یک فرزند دارند و معمولا از دایی و خاله و عمو و عمه خبری نیست.
فکرش را بکنید نوجوان های چینی چقدر تنها هستند. حتما باید بیشتر وقتشان را با رایانه و کتاب پر کنند؛ البته اگر یاد گرفته باشند کتابها را درست بخوانند. حتما می پرسید مگر سواد ندارند.
خب ، باید بگویم زبان چینی یکی از سخت ترین زبانهای دنیاست و آن قدر سخته، سخته ، سخته که نوجوان ها برای یاد گرفتن خیلی دچار مشکل می شوند.
با این حال اگر گفتید پرگویش ترین زبان دنیا چیست؛ وای ، باز که آبروریزی کردید یک میلیارد و اندی آدم چینی حرف می زنند ، آن وقت شما می گویید انگلیسی من را بگو که می خواهم به شما اطلاعات بدهم چه می گفتم؛ آهان بیشتر مردم چین به زبان رسمی این کشور یعنی پرتون گوآ یا ماندریش صحبت می کنند.
این زبان به عنوان زبان دوم در مدرسه های چینی تدریس می شود و دانش آموزان هم مجبورند آن را یاد بگیرند حالا شما هی اعتراف کنید دستور زبان فارسی سخته و نگارش بده. دلتان می خواست چینی بودید؛
آن وقت جرات می کردید این همه خودتان را لوس کنید و از زیر زبان یاد گرفتن در بروید؛ زبان چینی با گذشت زمان ، ساده شده وگرنه به دلیل زیاد بودن حروف و دشواری یاد گرفتن آن روز به روز به تعداد بی سوادها و از مدرسه جیم شوها افزوده می شد.
در چین مردم چند گویش مختلف دارند گویش یعنی چی؛ خب ، مثلا گیلکی ، کاشی ، کردی. همه گویش هستند ، یعنی مردم اقوام مختلف کشور به زبانی که مختص خودشان است حرف می زنند ولی این زبان رسمیت ندارد و در حد گویش یا لهجه باقی می ماند.
در چین هم همین طور است. مودم چند گویش دارند و به آنها حرف می زنند: وو ، یو ، چیانگ ، لین ، هاکا و گان. بد نیست کمی هم از خلق و خوی این چشم بادامی ها صحبت کنیم.

 china1

این چینی های مهربان عادت ندارند الکی به کسی انعام بدهند و آنقدر خسیس هستند که محال است به پیشخدمت هتل و رستوران پولی بابت انعام بدهند ؛ اما تازگی ها یاد گرفتند گاهی برای همدیگر کادو بخرند و اگر بخواهند کسی را به انجام کاری تشویق کنند می توانند با دادن هدیه ای از او تشکر کنند؛ البته یک وقت فکر نکنید آنها اهل رشوه دادن و رشوه گرفتن هستند.
چینی ها یکی از درستکارترین و راستگوترین مردم جهان اند و دزدی و جنایت و فساد مالی در ساختارهای این کشور خیلی کم است. نکته جالب دیگر این است که چینی ها عادت به دست دادن ندارند، یعنی وقتی به هم برسند با هم دست نمی دهند و معمولا تعظیم کوتاهی می کنند.
آنها در ابراز احساساتشان خیلی بی دست و پا هستند و آنقدر مقابل غریبه ها هول می شوند که نگو این آدمهای کمرو و خجالتی در عوض، سر میز غذا جبران همه این نابلدی ها را می کنند و بعکس ما ایرانی ها که آداب دان هستیم و کلی تعارف و تمجید و تحسین بلدیم، بی رودرواسی دیس غذا را خالی می کنند، با کلی سر و صدا و ملچ و ملوچ غذا می خورند و با عرض معذرت ، باد گلو هم می کنند و حال همدیگر را می گیرند. بد نیست حالا سری به آشپزخانه چینی بزنیم و ببینیم وضع خورد و خوراک چینی ها چطوره؛

 china4

آنها بیشتر از برنج (البته به صورت کته و شفته) و گندم استفاده می کنند. سبزیها، ماهی ، صدف ، خرچنگ و دیگر جانوران دریایی مثل هشت پا هم جزو رژیم غذایی آنهاست.
چینی هایی که در جنوب این سرزمین پهناور زندگی می کنند، یک جمله معروف دارند که می گویند: ما هر چیزی را که 4 پا داشته باشد می خوریم؛ البته به جز میز و صندلی. خب ، دیگه خودتان فکرش را بکنید از سگ و گربه گرفته تا.از نظر آنها خوردنی است.
آنهایی هم که چند بار چین رفته اند و یا سری به رستوران چینی ها زنده اند، نظر مساعدی نسبت به این غذاها ندارند؛ البته باید گفت چینی ها آشپزهای خوبی اند و استعداد عجیبی در ساتوری کردن همه چی دارند.
برای همین سر میز غذا از کارد و چنگال استفاده نمی کنند ولی برای رعایت حال جهانگردها قاشق و چنگال سر میز می گذارند تا زیاد شوکه نشوند. از دسر هم خبری نیست. بیخودی دلتان را صابون نزنید. آنجا فقط می توانید چای پیدا کنید. چای میوه ، چای سبز، چای تلخ ، چای خشک.
خلاصه نوجوان های چینی بین غذایشان عادت به خوردن میوه دارند. خب، بد نیست کمی هم از جشنهای چینی حرف بزنیم تا دلتان بخواهد در چین جشن و مراسم شادی بخش هست مثل جشن آغاز بهار، جشن فانوس ها، جشن ادای احترام به مردگان ، جشن کشتی ، جشن ماه و غیره.
در هر فصلی از سال که به چین سفر کنید می توانید در جشنی خاص شرکت کنید. آنها برای جشن برنامه ریزی خاصی دارند و معمولا از لباسهای مخصوص هم استفاده می کنند.
اگر یادتان باشدپیش از جشن بادبادک هاهم برایتان گفتیم که نوجوان های چینی جزو شادترین آدمهای دنیا هستند. چینی های هنرمند، هنر را به 2 گروه هنر مردمی و هنر درباری تقسیم می کنند. در هنر درباری از مواد بسیار کمیاب و گران قیمت مثل عاج ، پشم ، عقیق ، خاتم و طلا و نقره استفاده می شود و مجسمه ها و مرصع کاری هایی که هنرمندان این سبک می سازند، برای خارجی ها ارزش زیادی دارد هنر مردمی هم شامل محصولات چوبی ، بامبو، بادبادک ، عروسک های خیمه شب بازی ، کنده کاری روی سنگ و چوب ، فانوس سازی ، برودری دوزی می شود.

 china2

فکر می کنم با این همه تعریفی که از چین کردم دلتان می خواهد روزی به این سرزمین باستانی سفر کنید. از من به شما نصیحت حتما به دیوار بزرگ چین سری بزنید و آن را از نزدیک ببینید. ساخت این دیوار 6 هزارکیلومتری به قرن پنجم پیش از میلاد برمی گردد و چون بربرها به چین حمله کرده بودند، اولین امپراتور چین یعنی کین شی هوآنگ وی دستور ساخت آن را داد.
احتمالا همان طور که شنیده اید این دیوار تنها سازه دست بشر است که از کره ماه دیده می شود. یک جای جالب دیگر«شهر ممنوع» است که یونگ دهم ، این قصر را بنا کرد. در مقایسه با این قصر، کاخ ورسای پاریس خیلی کوچک به نظر می رسد.
23 امپراتور چینی از این شهر ممنوع بر کشور حکومت کردند و گاهی بعضی از آنها پایشان را هم از شهر ممنوع بیرون نگذاشتند. وسعت این شهر 720 کیلومترمربع است و 999 تالار دارد. در چین عدد 9 معرف قدمت است و چند تا 9 که کنار هم بیاید یعنی زنده باد امپراتور و عمر او دراز باد!

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها