توجیه توهین

روز گذشته مدیر مسوول روزنامه حیات نو در نطق قبل از دستور مجلس ، سخنان خوبی در دفاع از امام امت قدس سره ایراد نمود که البته از ایشان چنین انتظاری هم می رفت .

کد خبر: ۱۹۲۷۶

او صادقانه حساب خود را از برخی عصیانگران تجدیدنظرطلب جدا کرده ، ارادت خویش را به بنیانگذار جمهوری اسلامی نشان داد اما کاستی در این سخنان توجیه عمل بود که گفته شد این کاریکاتور مربوط به سالها قبل است که در سایت اینترنت موجود بوده است . می دانیم هر طرحی در جنب مطلب معنا پیدا می کند. آن کاریکاتور ممکن است در زمان و مکان خاص خود معنایی داشته است ، ولی در کنار بحثهایی از فروپاشی ، معنای دیگری پیدا کرده است . در بیمارستان ها معمولا برای این که سکوت رعایت شود، عکس پرستاری را می بینیم که انگشت بر بینی خود قرار داده است ؛ قطعا این عکس در آنجا معنای بدی ندارد، ولی اگر همین عکس را در مقابل اظهارات گوینده ای در روزنامه چاپ کنیم ، شاید معنای توهین آمیزی بدهد. ضمن آن که حذف کلمه «روزولت » در کاریکاتور مورد نظر، اشکال را عمده تر کرده است . هر انسان منصفی که مقاله و کاریکاتور را ملاحظه کند، توهین آشکاری به ساحت امام بزرگوار تلقی می کند، مخصوصا که مقارن 19دیماه و آن خاطره تاریخی بوده است و پسندیده بود که ایشان در ادامه بحث خود به جای توجیه مطلب ، از سنت حسنه بزرگان دینی بهره می جستند و عذرخواهی می کردند و با تندروان خاطی برخورد جدی می نمودند. اما سخنان یکی از اعضای حزب حاکم تاسف آورتر بود. او در مقابل حساسیت و موضعگیری درست مراجع عظام تقلید، سخن درشت بر زبان راند و تهدیدگونه گفت : پاسخ شما را در پای صندوق های رای می دهیم ! تعجب است که افراد مدعی دمکراسی و جامعه چندصدایی از موضع دینی مراجع تقلید این گونه آشفته حال شده اند. آیا مراجع تقلید حق ندارند در جایی که به ساحت مرجعیت و امام بزرگوار توهین شده ، اعلام نظر نمایند؛ حزب حاکم که تا به حال هیچگاه به سخن مشفقانه مراجع عظام تقلید اعتنا نکرده است حداقل اجازه دهد در مسائلی که به حوزه دین مربوط می شود مراجع بتوانند اعلام نظر کنند. مگر ملاکات دینی یا قضایای فلسفی یا فرمول های ریاضی به صندوق رای مربوط است و اگر چنین بود چه نیاز به مرجعیت تقلید وجود داشت ؛ این مغالطات که چندی است که در کشور ما رایج شده از سوی نوباوگان سیاسی که شان مقام و مواضع را به عمد خلط می کنند، دامن زده می شود. آیا بهتر نیست که در این گونه موارد عقل را به مدد گیریم و بر اشتباهات خود پافشاری نکنیم .