نگاهی به روند حضور زنان در مجالس قانونگذاری ژاپن

در سال 1989 تاکاکو دویی الگویی برای زنان در عرصه سیاست به شمار رفت ، چرا که او اولین زنی بود که دبیرکل حزب سوسیال دمکرات شد. با مشهور شدن او در رسانه ها،تعداد نمایندگان زنان در انتخابات عمومی ملی سال 1987 و انتخابات مرکزی توکیو در ژولای 1989 افزایش یافت . در نتیجه زنان به یک پیروزی تاریخی دست یافتند و 22کرسی از کرسی های مجلس مشاوران را کسب کردند که این رقم تعداد آنها را جمعا به 32نفر می رساند. او با بهره گیری از سیاست ناپاک حزب لیبرال دمکرات چون رسوایی در عضوگیری و رسوایی جنسی نخست وزیر سوسوکی یونو، آنها را آماج حملات قرار داد. بعلاوه وجود مالیات بر مصرف در بازارهای برنج باعث شد زنان ، حزب سوسیال دمکرات را انتخاب کنند. آنها امیدوار بودند که نامزدهای زن بتوانند سیاست را پاکسازی کنند. در نتیجه سوسیالیست ها 21کرسی از 114کرسی مجلس عادی را کسب کردند که زنان با 6چهره جدید 7کرسی از آنها را تصاحب کرده بودند. 3سال بعد حزب لیبرال دمکرات اکثریت خود را از دست داد و در سال 1996 نواحی انتخاباتی تغییر کرد. این بار سیستم حوزه انتخاباتی کوچک و حداقل اکثریت نسبی لازم برای نمایندگی حاکم شد که مستلزم این بود که هر ناحیه یک نماینده داشته باشد. چنان که رای دهندگان به فهرست احزاب رای می دادند. 2نوع از نواحی با هم ائتلاف کردند، مبنی بر این که اگر نامزدی در یک ناحیه کوچک توفیقی نداشت ، در فهرست انتخاباتی شایسته انتخاب شدن باشد. خالی از لطف نیست که اینجا متذکر شویم : کرسی هایی که با اکثریت نسبی آراء حاصل شد از میان فهرست های ثابت بوده است . رهبران احزاب پیش از تهیه این فهرست ، احتمال پیروزی داوطلبان نامزدی را تخمین می زنند نه تنها راز این که آنها چگونه این احتمالات را محاسبه می کنند و چگونه این محاسبات بر فهرست تاثیر می گذارد، به طور وسیع در رای گیری عمومی مشخص نشده است ؛ بلکه چگونه تثبیت این محاسبات نیز مشخص نیست . اخیرا گروههایی به احزاب سیاسی در راههایی که به آنها اجازه می دهند بر فهرست انتخاباتی تاثیرگذارند، کمک می کنند. اگر زنان درصدد هستند با حداقل اکثریت نسبی آرائ موفق شوند، این به حمایت احزاب در فهرست انتخابات نیاز دارد. چه بسا به درگیری با اعضای این گروهها منجر شود. در حالی که سیاست مصلحت جویی که حزب لیبرال دمکرات را پیروز کرد، ظاهرا پشتوانه مردمی را از دست داده بود. با وجود این ، این حزب در سال 1996 اکثریت را از آن خود کرد و احزاب مخالف توفیقی نداشتند. چهره های سیاسی زن در این شرایط با تغییراتی روبه رو بود که تنها با مطالعات فرهنگی در مورد نقش زن قابل تفسیر است ؛ اما خلال تحلیل محدودیت های ساختاری که زنان درگیر هستند، قابل فهم تر است . نوع سیستم انتخاباتی که براساس آن عمل می شود بر تعداد سهم زنان از پستهای سیاسی عمومی موثر است . سیستم حوزه انتخاباتی متوسط به طور وحشتناکی برای زنان ناعادلانه بود که به کمرنگی حضور آنها کمک کرد. به مجرد این که حوزه های انتخاباتی ، کوچک شدند و اکثریت نسبی آراء برای نمایندگی لازم شد، امید زنان به احزاب و حمایت سیستماتیک نظام سیاسی افزایش یافت .فراموش نباید کرد که زنان ژاپنی نقش مهمی در سیاست و سیاستگذاری دارند، نقشی که برای توسعه دمکراسی ژاپن لازم است.