در بخش نخستین این گفتگو ، نماینده دفتر کنترل مواد مخدر سازمان ملل درباره نحوه قاچاق افیون از شرق ایران به اروپا و نیز تامین
کد خبر: ۱۸۶۴۰
مواد مخدر از سوی انبارهای اروپای شرقی در مدت ممنوعیت کشت خشخاش در افغانستان سخن گفت . حال در بخش پایانی ، او بخشی از آمار موجود در زمینه مواد مخدر را باز می گوید .

فکر نمی کنید برای این قضیه (یعنی مبارزه با مواد مخدر و کشت تریاک ) 10سال خیلی زیاد باشد؛ چرا که این 10سال یعنی 10سال کشت وادامه همین وضعیتی که ما به عنوان همسایه افغانستان داریم؛
ما در حقیقت مرتبا در کار کشت دخالت می کنیم تا این که این برداشت سال به سال پایین بیاید، به عنوان مثال پاکستان خودش تولیدکننده و فروشنده عمده تریاک بود برنامه ما در پاکستان 20سال طول کشید تا دولت پاکستان به یک کار پایدار و نتیجه پایدار برسد. ما می دانیم که حکومت طالبان این ممنوعیت کشت را طی یک سال انجام داد، اما سال بعد دوباره کشت در حجم وسیعی صورت گرفت و به نتیجه نرسید و صدمه آن را کشاورزان دیدند و سود و پول آن را قاچاقچیان به جیب زدند.
آقای مازی تلی از شما نه به عنوان نماینده سازمان ملل ، بلکه به عنوان یک کارشناس سوال می کنم که به نظرتان برنامه های مبارزه با مواد مخدر چه در ایران چه از طریق دولت ایران و چه از طریق سازمان ملل ، چقدر موفقیت آمیز بوده؛
ارزیابی شخصی خودم ، ارزیابی مثبتی است ، اما این ارزیابی را باید در یک چارچوب و نمای خاص نگاه کرد. ببینید خود ما و دفتر ما نتوانستیم مساله مواد مخدر را طی این 3سال حل کنیم ، این طور هم نیست که بتوان مساله مواد مخدر را 3ساله حل کرد، جنگی نیست که در یک زمان اتفاق بیفتد و تمام شود و همان زمان بتوانید نتیجه آن را ببینید. ما (دفتر کنترل مواد مخدر سازمان ملل ) با همکاری دولت و ستاد مبارزه با مواد مخدر ایران ، نمای این کار را گسترش دادیم . یکی از کارهای ما ارائه خدمات و امکانات به کلینیک ها و مراکز خود معرف معتادان بود. یک سیستم رایانه ای هم در کل کشور به کار انداخته ایم که می تواند از لحاظ مصرف مواد مخدر در کل کشور به ما بگوید چه موادی بیشتر مصرف می شود و چه گروه سنی با چه میزان تحصیلاتی بیشتر مصرف می کنند. در همین مدت تعداد NGO هایی که با ما همکاری می کنند، 3برابر شده است و تصور شخصی من این است که ما به یک نتیجه خوبی رسیده ایم . وقتی در سال 99 که ما شروع به کار کردیم به بودجه ستاد مبارزه با مواد مخدر نگاه کنید می بینید که بیش از 80درصد بودجه ستاد مربوط به مساله انتظامی بود و یک مقداری به کاهش تقاضا اختصاص داشت ، اما اکنون این بودجه 50-50 شده ، یعنی بودجه ستاد کاهش تقاضا افزایش یافته ، آن زمان تمام بودجه ستاد از راه کشفیات تامین می شد، اما الان بودجه ای است که مجلس تصویب می کند یا به طور مثال آن زمان حتی تصور فعالیت این تعداد NGO غیرممکن بود، اما الان ما در پروژه های کاهش تقاضایمان ، اعضای ثابتی از این NGO ها داریم.
یعنی منظورتان این است که تمام این مسائل را شما برای ما تبیین کردید؛شما چه فعالیت هایی برای تاسیس این سازمان های غیردولتی کردید؛ آیا آنها اول به وجود آمدند و بعد شما از آنها حمایت کردید یا حتی در تاسیس آنها هم شرکت داشتید؛
هر دوی این ها بوده ، یک تعدادی وجود داشتند و یک تعدادی از این NGO ها به مرور زمان که دیدند برنامه های کاهش تقاضا چیست ، شکل گرفتند و یک مقداری هم بودند که کار فوق العاده محدودی انجام می دادند که با حمایت ما فعالیت هایشان گسترش یافت و باید پذیرفت که ما بخشی از عامل تحرکی بودیم که در ایران برای مبارزه با مواد مخدر اتفاق افتاده است.
شما گفتید که یک سیستم رایانه ای برای جمع آوری اطلاعات درباره مصرف مواد مخدر دارید، طبق نتایج همان سیستم به نظر شما ما در حال حاضر چه تعداد معتاد داریم و ثانیا منابع اصلی جمع آوری این اطلاعات از کجاست؛
تعدادی پرونده های خاص داریم که البته برپایه مراجعه داوطلبانه افراد معتاد به مراکز درمانی است ، این فرم ها که توسط معتادان پر می شود و کار ما کار خاصی نیست ، ما می خواستیم به این قضیه بعد بزرگتری بدهیم تا وضعیت مشخص شود، در حقیقت این اطلاعات موجود بوده ، اما به صورت طبقه بندی درست و تنظیم نشده بود و اگر این سیستم گسترش پیدا می کند، می توانیم ببینیم ماهانه در وضعیت مواد مخدر و مصرف آن چه تعبیراتی ایجاد می شود.
خوب ، حالا براساس همین کارهایی که انجام داده اید، تعداد معتادان ایرانی چقدر است ؛
چون این سیستم فعلی کوچک است ، هنوز به آن قسمت کار نرسیده ایم که بخواهیم آمار کلی ارائه کنیم . فعلا بیشتر نوع مصرف مدنظر ما بوده ، شخصی که مراجعه کرده تریاک می کشیده یا هروئین ، مجرد بوده یا متاهل ، بیکار بوده یا شاغل و...
برای این که بفهمیم اعتیاد در چه طبقه ای از اجتماع بیشتر است و چگونه در جامعه حرکت می کند یعنی هیچ آمار تضمینی هم ندارید یا حدسی بزنید؛
در حال حاضر آماری که با آن کار می کنیم ، آمار دولتی است ، یعنی همان یک میلیون و 200هزار نفری که ستاد اعلام کرده ، البته ما یک پروژه اپیدمولوژی داریم که هنوز به نتیجه قطعی نرسیده که نتایج آن می تواند آمار جدیدتری به ما بگوید. حالا شما مایلید من چه نوع آماری به شما بدهم؛
آمار اصلی و واقعی را؛
ببینید همین یک میلیون و 200هزار نفر به نسبت جمعیت یک معضل خطرناک است ، در کشورهایی مثل ایتالیا، آلمان یا فرانسه راجع به 200هزار نفر معتاد صحبت می شود و در نهایت 400هزار نفر، و این آمار، آمار کمی نیست.
آقای مازی تلی ، سال گذشته در مصاحبه ای گفتید حدس می زنید در ایران بین 600تا یک میلیون و 200هزار نفر معتاد مساله دار وجود دارد و ممکن است بین 3تا 8میلیون نفر مصرف کننده مواد وجود داشته باشد. اما شما امسال منکر هرگونه آماری می شوید.
این صحبتی بود که رئیس سازمان بهزیستی گفته بود و من آن را نقل کردم . این اصلا وظیفه ما نیست که آمار داشته باشیم ، این وظیفه دست اندرکاران هر کشوری است و در ضمن همان زمانی که دکتر انصاری این آمار را اعلام کرد، براساس یک رشته محاسبات ریاضی بود و بعد شاید منظور ایشان کسانی بود که احتمالا به صورت تفننی مواد مخدر مصرف کرده باشند. اما همین آمار، آمار غیرعلمی بود و تا زمانی که یک کار علمی و گسترده صورت بگیرد، نمی توان روی این گونه آمارها خیلی حساب کرد.
پس چرا آن را اعلام کردید، وقتی شما چنین آماری را اعلام می کنید ، می شود نظر UNPCP نه نظر شخص دیگری.
این اعداد و ارقام از نظر ژورنالیستی خیلی قابل توجه است ، من خودم هم زمانی که این تعداد را در روزنامه ها خواندم ، تعجب کردم و همان طور که گفتم ، نمی توان این آمارها را خیلی جدی گرفت ، فقط آنها گسترش مواد مخدر در جامعه را نشان می دهد.
آقای مازی تلی ، شما مدعی هستید که هیچ آماری ندارید، اما چگونه می توان پذیرفت سازمان ملل می آید پروژه عظیمی مثل طرح نوروز را در کشوری مثل ایران با کلی هزینه اجرا می کند، اما هیچ اطلاعی از وضعیت بازار و تعداد معتادان آن کشور ندارد، به نظر شما چگونه می توان برای جامعه ای که هیچ اطلاعی از آن نداریم ، برنامه ریزی کنیم؛
ما رقمهایی داریم.
خوب ، همان رقمها را بگویید؛
همان آماری که ستاد مبارزه با مواد مخدر اعلام کرد.
ولی آن آمار 4سال پیش است و شما گفتید غیرعلمی است و آن را قبول ندارید؛
تنها کار آماری که در ایران انجام شده ، همان پروژه بود که ما با همکاری بهزیستی اجرا کردیم ، پروژه اولیه در سال 1998کلید خورد و نتیجه نهایی در سال 2000 منتشر شد و همان نتایج به ما گفت که 2تا 3درصد جمعیت ایران درگیر مشکل سوءمصرف مواد هستند.
آقای مازی تلی ، هر چند درباره آمارهایی که اعلام کردید، قانع نشدیم اما درباره نتایج طرحی که اجرا کردید، بگویید. چه موادی بیشتر در ایران مصرف می شود و سن شروع اعتیاد چگونه است؛
در حال حاضر حضور ذهن ندارم ، اما می دانم که سن شروع اعتیاد بسیار پایین آمده و این خیلی خطرناک است . فکر نمی کنید که با محدودیت کشت در جهان ، سلیقه بازار به سمت مواد مخدر شیمیایی سوق پیدا کند؛ چرا قطعا با کمبود مواد مخدر افیونی ، مردم به سمت مواد مخدر شیمیایی می روند که این یک خطر جدی و جهانی است و به عقیده من خطر مواد مخدر شیمیایی دنیا را تهدید می کند. در دنیا مصرف LSDو قرص های توهم زا بشدت رواج پیدا کرده و مشکلات زیادی را به وجود آورده است . مبارزه با مواد مخدر شیمیایی خیلی مشکل تر از مواد مخدر کشتی است ، چون تولید آن خیلی آسان است ، مواد اولیه در دسترس هستند و تولید می تواند در همان بازارهای مصرفی باشد و قیمتها هم خیلی پایین تر است و این خطری است که حتی ایران را هم تهدید می کند.
برای مقابله با این پدیده آیا برنامه ای دارید و در قالب پروژهایتان که در ایران در حال اجراست ، جایی هم برای مواد مخدر شیمیایی در نظر گرفته اید؛
به طور اختصاصی خیر، اما در مجموع سعی می کنیم تا در بخش آموزشی هایی که برای نیروهای امنیتی و انتظامی ایران در نظر گرفته ایم ، سرفصل هایی درباره شناسایی و شناخت این مواد بگذاریم.
استفاده از مواد مخدر شیمیایی در بازارهای ایران چقدر است ، آیا احساس خطر می کنید؛
هنوز خیلی حساس و خطرناک نیست ، ولی ما احساس خطر می کنیم .

کمبود مواد مخدر را انبارهای اروپا جبران می کند
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها