سرور رسولان ، پیامبر گرامی اسلام (ص )، روزی با تنی چند از یاران ، از صحرایی می گذشت اشترانی را دید به چرا مشغول که شتربان ، مراقب آنها بود به یکی از همراهان پولی داد و گفت : برو نزد ساربان و ظرفی شیر شتر بخر تا رفع تشنگی کنیم
کد خبر: ۶۱۵۴
ساربان ، بدون در نظر گرفتن اضطرار مسافران ، گفتا: شیری که در پستان شترهاست ، غذای امروز ایل و عشیره است و شیری که درون ظرفهاست ، غذای شب آنهاست . شیری برای فروش نداریم که شما را دهیم ! قاصد آمد و شرح حال با پیامبر خدا گفت : "حضرت "، بدون آن که ناراحت شود، درباره ساربان این دعا را کرد: "خدایا! اموال و اولادش را زیادتر کن".سپس از آنجا گذشتند. مسافتی را که پیمودند، به چوپانی رسیدند که گوسفندانش را می چراند! دوباره قاصدی برای خریدن شیر نزد چوپان رفت . چوپان دانست که مسافران در آن بیابان به وی نیازمندند، بی درنگ مقداری شیر دوشید و در ظرف قاصد ریخت . دید ظرفشان پر نشده است . قدری از شیری را که در ظرف خود، ذخیره داشت ، به داخل ظرف مسافر ریخت تا پر شود و گوسفندی را هم برایشان فرستاد تا ذبح کنند و رفع گرسنگی نمایند و پیغام داد: اگر باز هم نیاز دارید، بگویید تا تقدیمتان کنم ! آنها تشکر کردند و رسول خدا سر بر آسمان بلند کرد و این دعا را در حق چوپان کرد:"خدایا! به وی "کفاف زندگی " عطا فرما!"همراهان حضرت رسول از این دو نوع دعا متعجب شدند و فکر کردند که ارزش مادی و معنوی دعای اول ، به مراتب بیشتر است . علت را از "آقا" پرسیدند.رسول خدا گفتا: "مال اندکی که به اندازه کفاف یک زندگی راحت باشد، بهتر از مال بسیاری است که زیادی آن ، سبب غفلت انسان از خداوند مهربان و بی اعتنایی به همنوعان شود!کفاف زندگی به آن میزان درآمدی گفته می شود که با8 ساعت کار، بدون منت و بی اضافه کاری و دوشغله و سه شغله بودن ، عاید هر کسی شود. به نحوی که با آن درآمد و حقوق ماهانه ، بتواند مخارج زن و فرزندان را از لحاظ خوراک و پوشاک و هزینه تحصیل و تفریح و مسکن مناسب ، تامین کند. "کفاف زندگی "، یعنی یک درآمد و حقوق متعادل و مناسبی که یک انسان به خاطر هزینه یک زندگی آبرومندانه و بی دغدغه ، محتاج دیگران نشود و عزت وی خدشه دار نگردد و بر رشد جسمی و فکری و روانی عائله اش، گزندی نرسد.اما اگر یک آدم کم ظرفیت و بی تقوا، مال و منالی بسیار به دست آورد که به سبب آن مغرور شود، از خدا غافل گردد، دوستان و خویشان قبلی اش را فراموش کند، نسبت به فقرا بی اعتنا شود و همنشین و همکاسه مرفهان و متکاثران از خدا بی خبر شود، با آن ثروت ، به راه خطا و لغزشهای اخلاقی و اجتماعی کشیده شود و یا از همه بدتر، تمام وقت خود را در طول شبانه روز برای زیادتر کردن ثروت و نگهداری آنها صرف کند و از محبت ورزیدن و مصاحبت با زن و فرزند و صله رحم و رفاقت با دوستان صمیمی و عبادت و کارهای خیر و احسان به نیازمندان غفلت کند، چنین مالی ، برایش "وبال" و مایه حرص و طمع و قساوت قلب میشود.امام سجاد )ع ( در یکی از دعاها به درگاه حضرت باری تعالی می فرماید:بارالها! به من زندگی راحت و معیشتی خالی از رنج و مشقت عطا و با مالداری و ثروت زیاد، مرا در بوته آزمایش قرار مده !
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها