جامعه و کاستی های فرهنگی پیشرفت

فرهنگ ، معنویت جاری در رگهای جامعه است ؛ عامل مهم و سرنوشت سازی است که به فعالیت های جامعه ، هدف و انگیزه می دهد و قادر است با اثرگذاری بر ناخودآگاه افراد و شخصیتشان ، عملکردها و واکنش های آنان را هدایت کند.بر همین اساس می توانیم

کد خبر: ۶۱۱۸

که جوامع پیشرو و پویا از فرهنگی مترقی و فعال برخوردارند و جامعه های بی تحرک و رخوت زده ، فرهنگ شایسته ای ندارند جامعه شناسان عقیده دارند جامعه ای از نظر فرهنگی پیشرفته است که برای تمامی شوون زندگی اش تا حد امکان ، به طور دقیق فکر و محاسبه کرده و بهترین روش عالمانه را یافته باشد.آنان معتقدند پیشرفت فرهنگی یعنی انسانها تا چه اندازه توانسته اند برای ارضای نیازهایشان ، راههای شایسته ای بیندیشند و ابزارهای مناسبی ابداع کنند جامعه شناسان همچنین مدعی اند که پیشرفت فرهنگی در واقع نشاندهنده میزان تجربه و عمق تفکر و ادراک در همه زمینه هاست که از طریق آن انسانها به بهترین وجه شرایط خود را می شناسند و روشها و ابزارهای مطلوب را برای کسب بهترین شناخت ابداع می کنند.در همین زمینه متخصصان تعلیم و تربیت عقیده دارند که وظیفه آموزش و پرورش در برابر فرهنگ عبارت است از تعلیم فرهنگ ، ارزشیابی فرهنگ و توسعه فرهنگ آنان در زمینه وظیفه دوم اظهار می کنند، یکی از مسوولیت های اولیای مدرسه آن است که مهارت ها و استعدادهای لازم را برای ارزش سنجی میراث فرهنگی ، افکار و عقاید، آداب و رسوم ، ایده آلها و آرزوها، میزانها و سنن اخلاقی و اجتماعی در دانش آموزان رشد دهند تا بدین وسیله امکان رشد و پیشرفت فرهنگی فراهم آید؛ اما این امر نه از سوی معلمان و خانواده و نه از سوی دیگر نهادهای فرهنگی کشور جدی تلقی نمی شود؛ بخصوص در زمینه ضرب المثل ها که به فراوانی در گفتگوهای روزمره به کار می روند و تاثیر زیادی در قضاوت ، ایجاد نگرش و واکنش مردم دارند بررسی اجتماعی برخی از مثلهای متداول در بین مردم ، ما را با حقایقی رو به رو میکند که ضرورت پالایش فرهنگی را روشنتر می سازد.مثلا در زمینه ترویج روش بی تفاوتی در برابر زندگی دیگران ، این ضرب المثل ها وجود دارد: عیسی به دین خود موسی به دین خود ؛کل اگر طبیب بودی سر خود دوا نمودی ؛ هر کسی را در گور خودش می خوابانند و یا در زمینه ترویج زندگی مادی می شنویم که : آن کس که به دینار دسترسی ندارد، در همه دنیا، کس ندارد؛ هر که را زر در ترازوست زور در بازوست پول کلیدی است که هر قفلی را باز می کند.اما این مثلها در همین حدود باقی نمی مانند؛ بلکه جنبه های جدی تری را که پیشرفت کلی فردی و اجتماعی وابسته به آن است نیز مورد حمله قرار می دهند، مثلا: دنیا به کام ابلهان است ؛ بدبخت کسی که گرفتار عقل شد؛ هرکه فهمید مرد، هر که نفهمید برد؛ خدا روزی به نادانان رساند این موارد و ضرب المثل های بسیار دیگری که بار معنایی منفی دارند، بخشهایی از فرهنگ ما هستند که باید مورد ارزیابی قرار گیرند تا پس از آن به طور جدی و حتمی از چارچوب فکری جامعه خارج شوند؛ زیرا اینها به عنوان تکیه سخن و سند کلام بخوبی می توانند بر شنونده اثر بگذارند و او را از کار مهمی منع و به کار بیهوده ای مجاب کنند و این در واقع خلاف شیوه های اصولی پیشرفت فرهنگی است.