در راستای این که آقای مهاجرانی اخیرا فرموده اند که معماری و شهرسازی تبلور اندیشه عینی جامعه است و در راستای این که سیاستمداران ممکن است تئوری های معمارانه صادر و یا معماران سیاستمدار بشوند لذا چند فرم معماری و چند تبلور اندیشه عینی
کد خبر: ۶۰۹۷
جامعه به شرح ذیر ارائه می شود: اندیشه استبدادی:ساختمان یک طبقه با اتاقهای کوچک بدون در و پنجره ، با چهار طبقه زیرزمین. جامعه باز و توسعه یافته و نسبتا گشاد: یک حمام با چهل ستون و چهل پنجره در حالی که سنگ پای کسی گم شده و همه دنبالش می گردند. جامعه شفاف : یک آپارتمان با ویو به سمت شمال و غرب ، کف سرامیک با آشپزخانه و حمام و توالت اوپن. جامعه در حال توسعه اقتصادی کارگزارانی : مجتمع آپارتمانی بساز و بفروش. جامعه طبقاتی با اختلاف سطح درآمد زیاد: برج سازی. جامعه سوسیالیستی به انضمام دیکتاتوری حزب : شهرک مسکونی با پنجره های کوچک و آسانسور خراب و راهروهای کثیف و اتاقهای تمیز و حمام هایی که آب گرم آن برای مبارزه با امپریالیسم همیشه سرد است. جامعه مدنی خودمانی در حال نسبتا گذار: یک برج 38 طبقه در کنار یک ساختمان مصادره ای در کنار یک خرابه که 20 سال است در حال ساخت است در کنار یک خانه دوطبقه 60 سال ساخت در کنار یک ویلای دو هزار متری. جامعه تندروی آنارشیست : یک آپارتمان 22 طبقه که هنوز آسانسورش نصب نشده و نمای بیرونی آن هنوز تمام نشده و آب آن هنوز وصل نشده و با آفتابه از سر کوچه آب می آورند، اما ساکنین آن همه عینک ریبون دارند. جامعه سنتی بازاری پسند: یک ساختمان ویلایی بزرگ آجر سه سانتی با بیرونی مفرش و با مخده و حوضچه وسط سالن و یک اندرونی با مبلمان استیل و تلویزیون 35 اینچ و ماهواره ای که فقط ایران را می گیرد و چلچراغهای جواد. جامعه با سیاست درهای باز: یک کاروانسرای قدیمی که کف آن را پارکت کرده اند و دایما آدمها به آن وارد و امور را در دست می گیرند و بعد از در به بیرون پرتاب می شوند.
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها