نگاهی به روش مومیایی اجساد در عهدکهن
کد خبر: ۴۳۴۶
در سرتاسر کره خاکی ما مومیایی ها پیدا می شوند، اما کاملترین آنها در مصر یافت می شود مصریان باستان فن مومیاگری را به بالاترین درجه خود رساندند. مومیاگری در مصر باستان در واقع یک رسم مذهبی بسیار مهم و نوعی آمادگی برای زندگی پس از مرگ بود اما در کنار آن هنرها و مشاغل مختلف و بسیار پردرآمد نیز شکل گرفته بود.بنا به تصور مصریان باستان ، روح پس از مرگ به صورت پرنده ای با چهره انسان به گشت و گذار در جان می پردازد، اما شبها باید به کالبد زمینی خود بازگردد. هدف اصلی مومیایی کردن جسد آن بود که این پرنده بتواند براحتی جسد خود را پیدا کند.کلمه مومیایی از کلمه عربی موم نشات گرفته و نشانه یک اشتباه تاریخی است اعراب گمان می کردند که این اجساد به کمک موم به این شکل در آورده شده اند؛ در حالی که موم در تهیه مومیایی هیچ نقشی ندارد.مومیایی کردن برای تمام مردگان در مصر باستان زیر نظر کاهنان مصری انجام می شد و حدود10 هفته طول می کشید. مراحل مختلف انجام مومیایی با مراسم مذهبی خاص همراه بود.در اولین مرحله ، اعضای فسادپذیر مانند کبد، مغز، روده ها و ریه ها خارج می شدند و فقط قلب در درون جسد باقی می ماند مغز را از طریق سوراخ های بینی خارج می کردند و دور می ریختند بقیه احشا را از طریق برشی در پهلوی چپ جسد خارج می کردند و هر عضو را درون کوزه ای قرار می دادند. هر کوزه بنا به اعتقادات مصریان باستان ، به شکل یکی از خدایان آنها بود این کوزه ها بعدا همراه با جسد در درون مقبره قرار می گرفتند. سپس نوبت به خود جسد می رسید برای فساد جسد، رشد باکتری ها و قارچ ها ضروری است و این موجودات هم برای رشد، به آب نیاز دارند. مصری ها به کمک مواد شیمیایی و با استفاده از آب و هوای خشک و گرم آن سرزمین ، اقدام به خشک کردن اجساد مردگان خود می کردند.روش مومیایی کردن در واقع مشابه روش خشک کردن ماهی است ، اما به جای نمک طعام از مخلوطی از کربنات سدیم و بی کربنات سدیم با نمک طعام و سولفات سدیم استفاده می شده است ؛ این مخلوط را ناترون می نامیده اند. در مصر چشمه های حاوی ناترون وجود دارد که با تبخیر آب آنها، ناترون به دست میآوردند.تکه های کوچک ناترون را در پارچه های کتانی می پیچیدند و در درون جسد قرار می دادند. سطح جسد را هم با لایه نازکی از ناترون می پوشاندند. آب و هوای خشک مصر، مراحل خشک شدن جسد را تسریع می کرد. بعد از خشک شدن جسد، بسته های ناترون را در می آوردند و سطح جسد را با دستمال خیسی پاک می کردند. سپس سطح بدن را با رزین های گیاهی می پوشاندند و داخل شکم را هم با پارچه های کتانی آغشته به رزین پر می کردند. در این زمان ، جسد آماده پیچیده شدن در نوارهای کتانی بود تا به شکل مومیایی نهایی دربیاید برای پیچیدن جسد، فقط از کتان استفاده می شد حفره های ناشی از خشک شدن جسد با تکه های پنبه پر می شد. دستها و پاها و گاهی حتی انگشتان ، هر یک جداگانه نوارپیچی می شدند سپس کل جسد بیش از20 بار نوارپیچی می شد بعد از چند بار نوارپیچی ، یک لایه رزین مالیده می شد تا نوارها را به هم بچسباند نوارپیچی کامل یک جسد به حدود100 متر مربع پارچه کتانی نیاز داشت که به صورت نوارهایی به عرض 20 سانتی متر و طول1 تا7 متر تهیه می شدند کتان به کار رفته در نوار پیچی معمولا از کتانهای مستعمل بود و فقط در مورد افراد ثروتمند از کتانهای نو استفاده می کردند. گاهی بر روی نوارها هنوز اسم صاحب قبلی آنها وجود داشت بعضی وقت ها نیز بر روی نوارها، دعاهای مذهبی می نوشتند.پس از اتمام کار، تمام اشیایی را که در تماس با مومیایی بودند، در کوزه ای قرار می دادند تا در مقبره و در کنار جسد بگذارند. مومیاگرهای مصری با وجود درآمد خوب ، آدمهای سهل انگاری بودند و تکه هایی از جسد مانند انگشت یا لاله گوش جسد را که کنده می شد، در این ظرف قرار می دادند اما مومیایی تنها بخش از مراسم تدفین نبود. طی این 70 روز هنرمندان مختلف به تزیین و نقاشی مقبره می پرداختند نجاران هم تابوت های تو در توی متعددی می ساختند و هر یک را تزیین می کردندبرای نقاشی سطح تابوت معمولا یک رویه کتانی روی تابوت می چسباندند، سپس بر روی آن یک رویه رزین و چسب می کشیدند و بر روی این لایه نهایی ، نقاشی می کردند. افراد بسیار دیگری هم درگیر تهیه لوازم متعددی بودند که همراه با جسد در مقبره قرار میگرفت.یک کار بسیار مهم در این دوره 70 روزه ، تهیه ادعیه لازم برای قرار دادن در درون مقبره بود که این کار به عهده کاهنان بود. این ادعیه که امروزه آنها را "کتاب مردگان " می نامیم ، بر روی نوارهای پاپیروس نوشته می شد که گاهی تا30 متر درازا داشتند و به رنگهای زیبایی نقاشی شده بودند. مطالب کتاب مردگان شامل اطلاعات لازم برای روح طی سفرهای بعد از مرگ بود.در نهایت مراسم تدفین با شرکت کاهنان ، بستگان ، دوستان و خدمتکاران برگزار می شد. تابوت در یک سورتمه توسط گاو نری کشیده و به سمت مقبره حمل می شد. در پشت تابوت عزاداران و حاملان هدایا و اشیا حرکت می کردند. این هدایا شامل اشیایی بود که تصور می شد برای زندگی پس از مرگ ضروری است . اثاثیه منزل ، اسلحه ، جواهرات ، غذا و پوشاک تنها بخشی از این هدایا را تشکیل میداد.در آخرین مرحله ، دهان جسد باز می شد تا بتواند سخن بگوید، بخورد و بیاشامد. سپس جسد به داخل مقبره حمل می شد، در تابوت بسته می شد، کتاب مردگان و هدایا درون مقبره گذاشته می شد و کاهنان تمام شیاطین را از مقبره بیرون میکردند.بنا به باور مصریان باستان ، روح مرده در برابر42 قاضی حاضر می شد و اعمال او در دنیا مورد بررسی قرار می گرفت . سپس در پیشگاه خدای خدایان - ازیریس وزن قلب او در یک ترازو با وزن یک پر مقایسه می شد. پر سمبل راستی و صداقت بود. مسوول ترازو الهه ای به شکل شغال بود که آنوبیس نامیده می شد. اگر روح ، تمام این مراحل را با موفقیت پشت سر می گذاشت ، به بهشت می رفت در غیر این صورت سرگردان می شد.گرچه مراسم مومیایی طی قرون و اعصار در مصر باستان تغییرات بسیاری داشته است ، اما پایه مومیایی کردن ، خشک کردن جسد بود و حواشی آن و نوع اشیایی که همراه با جسد دفن می شد، دستخوش تغییرات بسیار بوده است.مشهورترین آرامگاه های مصر باستان ، اهرام هستند که اهرام ثلاثه جیزه مهمترین آنها به شمار می آید. این آرامگاه ها در واقع شکل تغییر یافته آرامگاه های ساده تری بودند که مصطبه خوانده می شوند )مصطبه به معنای صندوق یا نیمکت است ). مصطبه ها ساختمان های کوتاه و مکعب شکلی بودند که از سنگ و آجر ساخته می شدند و شامل چند اتاق حاوی جسد و هدایا و یک اتاق مخفی حاوی مجسمه متوفی بودند. اتاق حاوی جسد7 تا30 متر زیر زمین قرار داشت و با یک چاه به مصطبه وصل می شد.اما مقبره مردم عادی فقط یک اتاق داشت که در کنار صخره ها ساخته شده بود. گاهی حتی چند جسد در کنار هم در یک اتاق قرار داده می شدند. افراد فقیر فقط در ماسه های خشک صحرا دفن می شدند.مصریان باستان هر یک از الهه های خود را به شکل حیوانی مجسم می کردند؛ بنابراین در نزدیکی اغلب شهرهای بزرگ مصر باستان گورستان های مخصوص برای هر نوع حیوان وجود داشته و در کنار هر گورستان معبدی مخصوص آن نوع حیوان ساخته می شده است . جانوران هم مومیایی می شدند؛ البته نه بدقت ، اما بسیار دقیق نوارپیچی می شدند؛ به طوری که براحتی بتوان از ظاهر مومیایی ، نوع جانور را تشخیص داد، سپس درون تابوت مخصوصی قرار داده شده و دفن می شدند. انواع جانوران موجود در مصر در این گورستان ها پیدا می شوند؛ از شغال و گربه و مار گرفته تا کروکودیل.
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها