پارادوکس دمکراسی و قتل عام های گسترده

درحقیقت مشکل ارتش امریکا برای حمله به افغانستان کمبود هدف است مشکل این است که این کشور فاقد مختصات متعارف وعلایم لازم برای ترسیم یک نقشه نظامی فاقد شهرهای بزرگ بزرگراه مجتمع صنعتی تصفیه خانه آب وغیره است کشتزارها به قبرستان های عمومی تبدیل ده اند. اطراف شهرها از مین های زمینی پوشیده شده و طبق آخرین تخمین در حدود10 میلیون مین در این کشور وجود دارد. ارتش امریکا باید ابتدا این کشور را از وجود مین پاک کند و سپس به جاده سازی بپردازد تا بتواند سربازانش را به داخل کشور ببرد. یک میلیون افغانی هراسان از حمله امریکا، خانه و کاشانه خود را رها کرده و به مرز پاکستان و افغانستان گریخته اند. بر اساس برآورد سازمان ملل متحد،8 میلیون افغانی محتاج کمکهای اضطراری هستند. در حالی که موجودی غذا بسرعت رو به اتمام است، آژانسهای اعانه و خیریه نیزاین مملکت راترک می کنند. بی بی سی گزارش می دهد که یکی از مصیبت بارترین فجایع انسانی در دوران اخیر شروع شده است.اینک وقت آن فرا رسیده است که جهان شاهد عدالت بی انتها در قرن جدید باشد. مردمی رو به مرگ از فرط گرسنگی ، در صف انتظار برای کشته شدن توسط نظامیان امریکادر امریکا مدتی است سخن از بمباران افغانستان و بازگرداندن این کشور به عصر حجر است . جهان باید بداند که افغانستان از مدتها قبل در عصر حجر زندگی می کند و در راه رسیدن به چنین مرحله ای ، نقش ایالات متحده چشمگیر بوده است . مردم امریکا ممکن است درباره موقعیت دقیق جغرافیایی افغانستان کم اطلاع باشند، اما دولت ایالات متحده و افغانستان دوستان قدیمی هستند. در سال 1979 ، پس از حمله شوروی به افغانستان ، سازمان سیاو سازمان اطلاعاتی پاکستان بزرگترین عملیات سری در تاریخ سازمان سیا را شروع کردند. هدف عملیات آنها تقویت و تحت کنترل درآوردن مقاومت افغان ها علیه شوروی و توسعه آن به یک جنگ مقدس و یک جهاد اسلامی ، که کشورهای مسلمان داخل اتحاد جماهیر شوروی را علیه رژیم کمونیستی به شورش وا میدارد و نهایتا آن را بی ثبات میکند، بود.هنگامی که این جنگ شروع شد، قرار بود که افغانستان را به ویتنام شوروی تبدیل کند. آن گونه که سیر حوادث امروز بعدی نشان داد، انگار که دست تقدیر، سرنوشتی به مراتب فراتر از شوربختی و فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی را رقم زده بود. در طول سالهای بعد، اتحاد سازمان سیا و سازمان اطلاعاتی پاکستان به تغذیه مالی ، عضوگیری و تربیت تقریبا یکصد هزار تن از مجاهدان افراطی از40 کشور اسلامی به عنوان سرباز برای جنگ به نیابت از امریکاپرداخت. مجاهدان رسته های مختلف نظامی از این که در حقیقت جهادی را که بدان دست زده اند به نیابت از عمو سام است ، بی خبر بودند. )خنده دار این که امریکا نیز از این که به تامین مالی جنگی در آینده علیه خودش دست زده بود، بی خبر بود.(در سال 1989 پس از تحمل زخمهایی عمیق ، در10 سال جنگ بی امان و نفسگیر، روسها تصمیم به عقب نشینی و بیرون کشیدن نیروهای خود از افغانستان گرفتند. آنچه که پس از خروج روس ها از افغانستان به جای ماند، ویرانه و مخروبه ای بیش نبود. جنگ داخلی از آن پس با خشونت و شدت هر چه تمامتر ادامه یافت . جهاد اینک دامنه نفوذ خود را به چچن ، کوزوو و سرانجام به کشمیر گسترش داد. سازمان سیا نیز به تغذیه مالی و تامین تجهیزات نظامی بیشتر ادامه داد، اما هزینه های جانبی بالا رفته بود و به منابع مالی بیشتری نیاز داشت . مجاهدان به دهقانان دستور کاشت تریاک را به عنوان مالیات انقلابی دادند سازمان اطلاعات پاکستان به تاسیس صدهاآزمایشگاه هروئین در سراسرافغانستان دست زد طی 2 سال پس از ورود سازمان سیا مناطق مرزی افغانستان و پاکستان به بزرگترین مرکز تولیدهروئین در جهان و تنها و در عین حال بزرگترین منبع تامین هروئین و دیگر مواد مخدر در خیابانهای امریکا مبدل شد.درآمد سالیانه حاصل از تجارت هروئین که بین 100 تا200 میلیارد دلار تخمین زده می شد، مجددا در مسیر تربیت و مسلح کردن نظامیان افغانی سرمایه گذاری شد. در سال 1995 ، طالبان که در آن زمان یک فرقه کم اهمیت اما خطرناک ، بنیادگرا و افراطی بیش نبود، موفق شد قدرت را در افغانستان در دست گیرد.این گروه در آن زمان از پشتیبانی مالی سازمان اطلاعات پاکستان ، همکار قدیمی سازمان سیا و حمایت سیاسی بسیاری از گروه های سیاسی در پاکستان برخوردار بود. طالبان بلافاصله پس از به دست گرفتن قدرت ، چهره تروریستی خود را عیان کرد.اولین قربانیان این رژیم تروریستی مردم خود افغانستان به خصوص زنان بودند طالبان تمام مدارس دخترانه را بست زنها را از شغل های دولتی اخراج کرد و به اجرای قوانین شریعت خودساخته پرداخت که تحت آن زنانی را که به زعم آنها فساداخلاقی داشتند سنگسار می کردند با توجه به سوابق نقض حقوق بشر دولت طالبان ، بعید به نظر می رسد که منظره جنگ و یا تهدید جانی مردمانش به هر شکل و طریقی ، باعث ترس این دولت و یا چرخش عقبگرد آن نسبت به اهدافش شود.بعد از تمامی این حوادث امروز در این کشور، آیا چیزی مضحک تر از این که روسیه و امریکا برای نابودی مجدد افغانستان هم پیمان شوند، وجود دارد؛ سوال این است که آیا شما می توانید ویرانه را ویران کنید؛ فرو ریختن بمب های بیشتر روی افغانستان ، صرفا باعث برهم زدن آرایش خرت و پرت مخروبه ها، به هم ریختن قبرهای کهنه و ناراحتی و مزاحمت برای مرده ها می شود. سرزمین ناهموار و مخروبه افغانستان ، قبرستان کمونیست شوروی و سکوی چرخش جهانی تک قطبی و تحت تسلط امریکا بود. افغانستان فضا را برای نئوکاپیتالیسم )کاپیتالیسم نو( و جهانی سازی تجاری ، باز هم تحت تسلط امریکا، باز کرد و اکنون افغانستان آماده است تا قبرستان سربازانی شود که برای امریکا در این نبرد جنگیدند و اما سرنوشت متحد مورد اعتماد امریکا، پاکستان چه میشود؛پاکستان نیز به طرز وحشتناکی در این قضایا متحمل خسارت و گرفتار مصیبت شده است . دولت ایالات متحده از حمایت دیکتاتورهایی که راه رشد و نمو دمکراسی را در این کشور مسدود کرده اند، شرمگین نبوده است . پیش از آن که پای سازمان سیا به پاکستان باز شود، در این کشور یک بازار کوچک روستایی برای فروش تریاک وجود داشت . بین سالهای 1979 و1985 تعداد معتادان هروئین از صفر به یک و نیم میلیون نفر افزایش یافت . حتی قبل از حوادث امروز یازدهم سپتامبر، سه میلیون افغانی پناهنده در اردوگاه های پوشیده از چادر در طول مرز پاکستان ، زندگی میکردند. اقتصاد پاکستان در حال سقوط است.جنگهای مذهبی ، برنامه های تعدیل ساختاری جهانی کردن و خدایان مواد مخدر، کشور را در معرض تجزیه و تکه تکه شدن قرار داده اند. مدرسه ها و مراکز تربیت و آموزش تروریستی که در ابتدا برای جنگ علیه روسها تاسیس شده و مانند دندان های اژدها در سراسر کشور ریشه دوانیده بود، باعث محبوبیت عمیق بنیادگرایان در خود پاکستان شد.طالبان که دولت پاکستان سالها به پشتیبانی و حمایت مالی و تقویت آن دست زد، از حمایت استراتژیک و مادی در میان احزاب سیاسی پاکستان برخوردار است . حال دولت ایالات متحده از پاکستان تقاضا )تقاضا!( دارد حیوان دست آموزی که خود به دست خود سالها در حیاط خلوت خود پرورش داده است، خفه کند.رئیس جمهور مشرف پس از اعلام حمایتش از عملیات ایالات متحده ، به راحتی می تواند خود را گرفتار در مصیبتی چون جنگ داخلی ببیند. هندوستان ، که باید از جغرافیایی خود از یکسو و از سویی دیگر از دیدگاه رهبران سابق خود متشکر و ممنون باشد، تاکنون سعادتمند و خوش شانس بوده ، چرا که از این بازی بسیار نفرت انگیز، مصون و در امان مانده است . چنان که پای هندوستان نیز در این بازی به میان کشیده می شد، به احتمال زیاد دمکراسی این کشور، آنگونه که هست ، از حوادث امروز متعاقب آن جان سالم به در نمی برد. امروزه همانگونه که بعضی از ما با وحشت و نگرانی مشاهده می کنیم ، دولت هند با طنازی و عشوه گری ، با اشتیاق فراوان سعی در تحریک و جلب نظر امریکا برای تاسیس و استفاده پایگاه در این کشور به جای پاکستان دارد.با توجه به این که نگاه امریکا نسبت به سرنوشت شرم آور پاکستان ، نگاه بی تفاوت تاجری ثروتمند به پادوی خویش است ،خواهش و تمنای هند از امریکا برای تاسیس پایگاه در این کشور، نه عجیب بلکه غیرقابل تصور است . در این عصر و زمان ، هر کشور جهان سومی با اقتصادی لرزان و یک ساختار پیچیده اجتماعی باید بداند که دعوت از ابرقدرتی مانند امریکا، به مانند خوشامدگویی به آجری است که به سوی قصر شیشه ای پرتاب شده است . در ظاهر چنین به نظر می رسد عملیات آزادی پایدار با هدف حفظ و حمایت از راه و روش زندگی امریکایی آغاز شده است . احتمالا این عملیات در نهایت به تضعیف کامل هدف یاد شده ، خواهد انجامید.این عملیات ، آتش خشم و ترور بیشتر را شعله ور خواهد کرد. برای مردم عادی امریکا، این عملیات معنای زندگی در جوی از ناامنی آزاردهنده را به خود خواهد گرفت : آیا فرزندم در مدرسه امنیت دارد؛ آیا در زیرزمین مترو، گازهای عصبی متصاعد خواهد شد؛ آیا در سالن سینما بمب منفجر خواهد شد؛ آیا همسر محبوبم امشب سالم به خانه می آید؛ مدتی است صحبت از تهدیدهایی در مورد احتمال جنگ بیولوژیکی آبله مرغان ، طاعون خیارکی ،سیاه زخم و پخش باکتری های کشنده و مسری توسط هواپیمای سم پاشی روی مردم در میان است . کشتن تدریجی انسان ها در فواصل مختلف ، ممکن است از نابودی یکباره آنها با بمب اتم بدتر و دردناکتر باشد.ادامه دارد