بازنگری در روش ساخت آسمانخراشها
کد خبر: ۱۴۹۵

با گذشت هفته ها از فرو ریختن برجهای دوقلوی مرکز تجارت جهانی در نیویورک و در حالی که کانون توجه رسانه های خبری جهان به اخبار انتقامجویی مهار گسیخته امریکا از کسانی اختصاص یافته است که به زعم حاکمان این کشور در جریان رویدادهای منجر به حوادث امروز یازدهم سپتامبر دست داشته اند، مهندسان همچنان از فروریختن دو برج 110 طبقه که از شاهکارهای مهندسی و معماری عصر حاضر محسوب می شدند، در حیرتند. در حالی که محاسبات سازمان دهندگان عملیات تروریستی را برای کوباندن هواپیماها به نقاط مناسب عامل فروریختن آسمانخراش های یاد شده می دانند، از بازنگری در روشهای طراحی و اجرای ساختمانهای بلندمرتبه صحبت میکنند.به گفته متخصصان صنعت ساختمان سازی ، فرو ریختن سریع برجهای دوقلو موجب خواهد شد تا ایالات متحده ، تغییرات عمده در طراحی ساختمان ها را بپذیرد؛ ضمن آن که این امر ممکن است از تعداد ساختمان های بلند مرتبه جدیدی که قرار بوده احداث شوند، بکاهد.رویدادهای تکاندهنده یازدهم سپتامبر، لزوم یک بازنگری اساسی در روشهای پذیرفته شده برای ساخت آسمانخراش ها را یادآور شده است.مهندسان و معماران انگلیسی و اروپایی ، آیین نامه های کنونی امریکا را به خاطر در نظر نگرفتن اطلاعات ارزشمندی که در نتیجه حادثه برج رونان پوینت در لندن در سال 1968 به دست آمد، بسیار مورد انتقاد قرار داده اند.آنالیز دقیقی که در خصوص فروریختن برجهای دوقلوی نیویورک صورت گرفته است ، نمایانگر آن است که از کارافتادن سیستم های محافظت در برابر حریق که در ستونهای مرکزی برجها قرار داشتند، به نابودی سریع آنها کمک کرده است.در روزهای پس از وقوع رویدادهای تروریستی در نیویورک ، نقل قول هایی از مهندسان عنوان می شد که رفتار برجها را "مطابق آنچه که انتظار می رفت در شرایط فوق العاده از آنها سر بزند"، بر میشمردند.ستونهای فولادی در مرکز برجها، در اثر شدت حرارت ناشی از سوختن بنزین هواپیما ضعیف شدند و در نهایت ، زمانی که دیگر نتوانستند وزن طبقات بالای نقاط تصادم را تحمل کنند، تسلیم شدند و وادادند. این تحلیلی است که مورد قبول متخصصان است . زمانی که طبقات فوقانی شروع به فروریختن کردند، بر آنچه را که زیرشان بود نیز در پدیده ای موسوم به "اثر تیرکوب "، وادار به فروریختن کردند.اما در اینجا این پرسش مطرح می شود که آیا برجهای دوقلو باید به این سرعت فرو می ریختند؛ مهندسان و معماران رویداد فروریختن برجها را با دقت بیشتری نظاره و تجزیه و تحلیل کرده و در پی این بوده اند که در یابند واقعا چه اتفاقی افتاده است و چه درسهایی را می توان از این واقعه آموخت.به گفته برخی از متخصصان ، مهندسان امریکایی هرگز این احتمال را که ممکن است ساختمان ها به این شکل فروبریزند، جدی نگرفته بودند. خالد دینو از شرکت کانادایی مهندسان مشاور والترزفورنسیک ، می گوید که امریکا25 سال صبر کرد تا قواعد پذیرفته شده در اروپا را وارد عمل کند.پس از رویداد فروریختن بخشی از برج رونان پوینت در لندن در سال 1968 ، که در آن 4 نفر جان خود را از دست دادند، آیین نامه جدید طراحی سازه های بتنی در مجموعه استانداردهای بریتانیاBS )( به کار گرفته شد تا از وقوع حوادثی نظیر این ، جلوگیری شود. به گفته دینو، این آیین نامه ها در امریکا مورد استفاده قرار نگرفتند.پروفسور ویلم فریشمان از گروه پل فرشمان و دانشگاه سیتی در لندن ، یکی از اعضای گروه تحقیق در مورد حادثه برج رونان پوینت بود. او می گوید که برجهای دوقلوی نیویورک نباید به این سرعت فرو می ریختند. وی می گوید: "پیش از11 سپتامبر، بسختی ممکن بود بپذیرم که این نمادها آسیب پذیرند."او می افزاید که برخورد هواپیماهای بوئینگ که موجب سوراخ شدن پوسته فولادی بیرونی برجها شد، به تنهایی باعث فروریختن آنها نبوده است . وی می گوید: "تحلیل کنونی من در خصوص توالی فرو ریزش ،] ]نشان می دهد که[ [ آسیب وارد شده به بیرون ساختمان ، موجب فروریختن برجها نبوده است."گر چه انفجار ناشی از هواپیمای پر از سوخت شدت بسیار زیادی داشته است ، اما به گفته پروفسور فریشمان ، کمبود اکسیژن در داخل برجها دمای گوی آتشین را به کمتر از1000 درجه سانتی گراد محدود کرده بود. این دما، در محدوده ای بوده که برجها برای مقاومت در برابر آن طراحی شده بودند.در گزارشی تحلیلی از وقایع منجر به فروریختن برجها تحت عنوان "آگهی در گذشت دو برج بلند"، پروفسور فریشمان پرسشهای بی پاسخ بسیاری را مطرح کرده و همچنین گفته است که مقابله با آتش به وسیله پاشیدن آب ، می توانست مقاومت داخلی ساختمان را برای چندین ساعت حفظ و امکان تخلیه افراد بیشتری را از داخل برجها فراهم کند.اما تکیه گاه های فولادی در هسته های مرکزی نگهدارنده برجها، با لایه ای از گچ که به روی آنها پاشیده شده بود، در برابر آتش محافظت شده بودند. به نظر می رسد که این لایه گچی در اثر تصادم هواپیما ترک برداشته و فولاد سازه ای را در همان ابتدای امر در معرض آتش قرار داده است.پروفسور فریشمان می گوید: "مقاومت بسیاری از ساختمان های بلند مرتبه در امریکا و بریتانیا را باید دوباره مورد ارزیابی قرار داد؛ چون استفاده از این ماده حفاظت کننده سست و انعطاف ناپذیر، همه جایی شده است."به گفته برخی از متخصصان ، خلبان های از جان گذشته هواپیماها درست در نقطه ای آنها را به ساختمان ها کوبیدند که موجب فروریختن برجها شود.برج شمالی در طبقه هشتادم مورد اصابت قرار گرفت و برج جنوبی در طبقه شصتم اگر هواپیماها در طبقات پایین تر یعنی حوالی طبقات سی ام با برجها برخورد می کردند، امکان داشت که پوسته فولادی مقاوم تر در آن طبقات از فروریختن برجها جلوگیری کند.احتمال می رود که آیین نامه های مربوط به ساختن ساختمان های بلندمرتبه آینده ، مورد بازبینی قرار گیرند. به گفته تاد ریتن هاوس از شرکت وایدلینگر، که گزارشی را تحت عنوان "طراحی ساختمان های مقاوم در برابر تروریست ها" نوشته است ، طراحی برای جلوگیری از وقوع فروریزش پیش رونده ، باید "در راس برنامه های کاری قرار داشته باشد".اما باب هالورسون از شرکت معماری هالورسون و کای ، می پندارد که ممکن است بهسازی ساختمان های موجود بسیار پرهزینه شود.او می گوید: "بحثی در خصوص این که آیا برجهای مرکز تجارت جهانی باید به این صورتی که دیدیم فرو می ریختند یانه ، در حال شکل گیری است."کالبد شکافی رویدادی که در مورد برجهای دوقلو )که اکنون دیگر وجود ندارند( اتفاق افتاد، سریع نخواهد بود و به نقشه ساختمان ها، تاریخچه ساخت آنها، گفته های بازماندگان حادثه ، تصاویر ویدئویی فرو ریزش و بررسی های آزمایشگاهی بقایای برجها بستگی خواهد داشت . به گفته هالورسون ، "ما در حال حاضر بسیار فراتر از تجربیات واقعگرایانه عمل میکنیم."

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها