در دنیای مدرن و از خود بیگانه امروز، موسیقی هرگز تا به این حد حضوری گسترده در زندگی مردم نداشته است . گاه در خیابان یا در اتوبوس بناگاه سازی هر چند ناشی کوک می شود و دمی شنوندگان را با خود به دنیای خیال انگیز نواها می برد. شاید
کد خبر: ۲۵
پیرمردی خسته با تاری رنگ و رو رفته در حاشیه بلوار کشاورز چنان غرق در نوازندگی و خواندن است که گویی برای عده زیادی در حال اجرای کنسرت است . او با آرامشی خاص برای کسانی که از کنارش رد می شوند یا دوره اش می کنند، می نوازد و همزمان آوازی را نیز با صدایی خسته تر از ساز خود زمزمه میکند.چند سال است که نوازنده ای ؛25 سال .به غیر از تار چه سازی می زنی؛سه تار و ضرب .چرا در کنار خیابان ؛این طوری هم کار می کنم هم زندگی . اگر اسمش هنر است ، آن را برای مردم می زنم و بعد هم...در این میان هستند نوازندگانی که از نوازندگی ابزاری برای تکدی ساخته اند؛ کودکانی که با یک آکاردئون و ضرب با چهره ها و لباسهایی نه چندان تمیز و موسیقی نه چندان دقیق ، در اتوبوس آهنگها و تصنیف های قدیمی را اجرا می کنند و در پایان تکدی...بچه کجا هستید؛زاهدان .چه می نوازی ؛من ضرب می زنم و می خوانم ، رفیقم هم آکاردئون.ساز زدن را از چه کسی یاد گرفتی؛من از پدرم ، او هم از دایی خودش.پس چرا در تهران و در اتوبوس نوازندگی می کنید؛اولا من زن گرفته ام ، بعد هم اینجا بهتر پول می دهند.مگر چند سال داری ؛16 سال ، این طوری گذران زندگی می کنم و گدایی هم نمیکنم.راستی شهروندان تهرانی چرا جذب این نوازندگان دوره گرد می شوند، به موسیقی آنان بی هیچ اعتراض گوش می دهند و با وجود هجوم خردکننده انواع اصوات در شهر، گوشها و انظار معطوف به اینها می شود و در نهایت هم شاید مبلغی ناچیز؛
newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰
فرزند زمانه خود باش

گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر

فرزند زمانه خود باش

نیازمندی ها