جای خالی «برنامه»

اگر دیروز در سطح شهر تهران تردد می‌کردید متوجه می‌شدید که مدیریت شهری در رابطه با پیشگیری از وضعیت معابر کمی دیر وارد عمل شد.

همین مورد باعث شده بود بسیاری از خودروها به دلیل لیز خوردن از معابر خارج و باعث تصادف شوند، همین یک نکته بخش قابل توجهی از ترافیک دیروز شهر تهران را رقم زده بود اما پیش از این هم با یک بارندگی معمولی این وضعیت در سطح شهر تهران دیده می‌شد و همین نشان می‌دهد سیستم شهری ما در وضعیت یک بارندگی هم کفایت مدیریت شهری را ندارد که بتواند آن را مهندسی کند.

مدیریت شهری باید ابزاری برای این مهندسی ایجاد کند که پلیس بتواند همراه با آن به شهروندان کمک کند.

در ماجرای برف دیروز پلیس عملا کاری نمی‌توانست صورت دهد، نه که کمکی به شهروندان نکند اما دایره اختیار پلیس در ماجرای برف دیروز به‌واسطه نبودن همان ابزارها بسیار کم شده بود. حالا دیگر به همگان ثابت شده که شهر تهران در مواقع بحران توانایی اداره شدن ندارد.

این وضعیت قابل مقایسه با شهرهای توسعه‌یافته نیست، چرا که تعداد و حجم سفرهای شهری‌ آنها مثل ما نیست و بخش عمده این سفرها توسط حمل‌ونقل عمومی انجام می‌شود.

البته سیستم حمل و نقل عمومی در این شهرها هم پیشرفته است. اما در بسیاری از بزرگراه‌های تهران فارغ از برف و باران و حتی در روزهای آفتابی هم شاهد بار ترافیکی بالایی هستیم.

می‌شود مثال‌هایی از این دست که در شهرهای سوئد سنسورهایی برای یخ زدگی تعبیه شده است برای وضعیت کنونی تهران زد اما بر کسی پوشیده نیست که وضعیت ترافیک تهران مثل یک دومینو علت‌های بسیاری دارد؛ از سیستم فرسوده حمل و نقل عمومی بگیرید تا سیاست‌های کلانتری مثل تمرکززایی امکانات و لزوم مهاجرت معکوس در پایتخت. اما چیزی که در این میان آشکار است این که در همین وضعیت کنونی می‌توان با یک برنامه کوتاه‌مدت پنجساله سر و سامانی به وضعیت شهر داد.

این نکته‌ای است که با محسن هاشمی رئیس شورای شهر تهران هم در میان گذاشته شده است، چرا که وضعیت کنونی شهر تهران سطح استاندارد زندگی را برای ساکنانش به‌شدت پایین آورده است و باید به حال شهر فکری کرد.

دکتر علیرضا اسماعیلی - عضو هیات علمی دانشگاه پلیس / روزنامه جام جم