کُشتم که کُشتم، دیه‎ اش را می‎دهم!

به گزارش جام جم آنلاین، چندی پیش بود که خبر فوت یک جوان در سانحه رانندگی در اصفهان سر و صدای زیادی کرد. صد البته در طول روز هموطنان زیادی در تصادف جان خود را از دست می دهند اما چه شد که جان باختن آن جوان پراید سوار مورد توجه قرار گرفت؟ ماجرا از این قرار است که او با پورشه ای برخورد می کند که راننده اش دختر جوانی بود. هنگامی که پلیس وارد ماجرا می شود این دختر پورشه سوار خطاب به نیروی پلیس می‎گوید :«کشتم که کشتم، دیه‌‎اش را می دهم!». چنین اظهارنظر گستاخانه و بی‎شرمانه آن هم از سوی فردی که همین چند دقیقه پیش جان یک جوان مثل خودش را بر باد داده بسیار باورنکردنی است. این حد از خونسردی و وقاحت به قدری غیرقابل باور است که حتی نمی‎توان خود را جای آن دختر پورشه سوار گذاشت، یک جنازه را جلوی چشم آورد بعد این جمله را بر زبان آورد:‌‌ «کشتم که کشتم، دیه‎اش را می دهم!».

در حالی که چنین ماجرای تاثربرانگیزی کم کم در حال فراموشی بود امروز یک خبر دیگر در همین رابطه بار دیگر توجهات را به خود جلب کرد. خبری که امروز در برخی از سایت های خبری خودنمایی کرد این بود:‌«شعبه ۱۲۲ دادگاه کیفری۲ اصفهان با بررسی عوامل مؤثر در این پرونده تصادف، بی‌احتیاطی راننده خودروی پورشه را در رانندگی محرز دانسته و وی را مستند به قوانین مربوطه در قانون مجازات اسلامی از جنبه خصوصی بزه به پرداخت یک فقره دیه کامل از جهت قتل غیرعمد و ۵ درصد دیه کامل از جهت برخی جراحات در حق اولیای دم محکوم کرده است». یعنی در واقع آن جمله «کشتم که کشتم دیه‌اش را می‌دهم» به شکلی کامل و بی نقص به واقعیت تبدیل شده است!

دختر پورشه سوار حالا دیه آن جوان نگون بخت و پراید سوار را می دهد، دیه ای که شاید یک دهم قیمت اتومبیلش هم نشود. بعد با خیال راحت دوباره پشت همان پورشه‎اش می نشیند و با یک جوان دیگر مثل خودش در خیابان ها ویراژ می دهد و جلب توجه می کند. و لابد دوباره اگر فرد دیگری را زیر گرفت و کشت اینبار با خونسردی بیشتری می گوید : «کشتم که کشتم دیه‌اش را می‌دهم».

اشرافی گری و نوکیسه بودن در بسیاری از خیابان های شهرهای مختلف این کشور دیده می‎شود، دختران و پسرانی که سوار بر اتومبیل های فوق گران در دل خیابان ها می رانند و اگر کسی را زیر گرفتند چندان نگران نمی شوند چون پول دیه را هم دارند. بعضی هایشان هم شاید مثل آن دختر آنقدر گستاخ باشند که آن جمله تکان دهنده را به زبان بیاورند.

اینجاست که باید به این مسئله فکر کنیم که ای کاش رانندگانی از این دست به جای پرداخت دیه ، محکوم به رفتن به زندان می شدند. چند صباحی آزادی از آنها سلب می شد و در حبس دلتنگی روی دلتنگی و غم روی غم می گذاشتند تا می فهمیدند گرفتن جان یک انسان چه عواقبی دارد. اما متاسفانه با دیه می توان سر و ته ماجرا را هم آورد. در بسیاری از کشورهای دنیا رویه نیز به همین منوال است. فردی به طور ناخواسته فرد دیگری را در یک سانحه رانندگی می کشد و فقط دیه اش را می دهد. نه حبسی و نه هیچ مجازات دیگری. اما در تعدادی از کشورها اینگونه نیست. به طور مثال در کانادا یک فرد خاطی که جان یک انسان دیگری را به دلیل سهل انگاری در یک سانحه رانندگی گرفته به همین راحتی نمی‎تواند از چنگال قانون خلاص شود. او با دیه هم نمی تواند پرونده را ببندد. راننده متخلف به زندان می‎افتد و هیچ دیه و پولی هم نمی‎تواند او را از مجازات زندان نجات بدهد.

در برخی از کشورهای اروپایی نظیر سوئد، سوئیس، لیتوانی، نروژ و ... نیز اوضاع به همین منوال است. فردی که در یک سانحه رانندگی به طور غیرتعمدی جان یکی دیگر را گرفته نمی تواند به همین راحتی پولی بپردازد و از جرایم سنگینتر مثل زندان فرار کند. اینکه فردی به دلیل بیمبالاتی و سهلانگاری جان یکی دیگر را بگیرد جرم است.

همانطور که پیش از این ذکر شد ایران همانند بسیاری دیگر از کشورهای دیگر برای قربانی دیه در نظر گرفته است اما ای کاش میشد در این میان استثناهایی قائل شد، استثنایی مثل همان پورشهسوار گستاخی که آن جمله تکاندهنده را به زبان آورد. استثنا این شرایط را به وجود میآورد که مثلا او به زندان میرفت، گواهینامهاش برای همیشه باطل و ساعتهای طولانی برای او انجام دادن خدمات اجتماعی رایگان در نظر گرفته میشد. اما متاسفانه دور، دورِ پورشه سوارها و اشراف زدههاست. همانهایی که بدون در نظر گرفتن از دست رفتن جان یک جوان دوباره سوار اتومبیل گرانقیمت خود میشوند و به راحتی کوچه و خیابان را پشت سر میگذارند و معلوم نیست قربانی بعدی آنها چه کسی است. این کاش این دختر به جای اصفهان در جایی مثل کانادا متولد میشد....