فیلمی که هرگز ساخته نخواهد شد

این تصویرسازی در حالی است که اگر اهالی ایران بتوانند از چنگال اهریمنی رسانه‌های مروج این تصویر خود را رها کنند و واقعیت‌های مثبت اطراف خودشان اعم از پیشرفت‌های علمی، عمرانی، پزشکی و بهداشتی، توسعه منابع انسانی، دستاوردهای دفاعی، اقتدار منطقه‌ای و از همه مهم‌تر ظرفیت‌های استفاده نشده، استقلال و عزت و معنویت موجودشان را درست ببینند، خود را در بزرگراهی احساس می‌کنند که مسیری نه هموار، اما رو به جلو و با افقی روشن فراروی آنهاست.

این سخن به هیچ عنوان به‌معنای نادیده گرفتن ناکارآمدی ها، کاستی‌ها و دشواری‌های زندگی برای اقشاری از جامعه نیست اما به معنای اولاً نگاه خرد و کلان به شرایط، ثانیاً دیدن همه واقعیت‌ها و نه فقط نیمه خالی لیوان و ثالثاً توجه به شرایط واقعی دیگر کشورهای ریز و درشت جهان است.

از این مقدمه که بگذریم، پاسخ‌های زیر به این پرسش که چرا بن بست نداریم، درخور توجه است.

نخست این‌که تفکر دینی و باورهای ایمانی به ما چنین اجازه‌ای نمی‌دهد که دچـــــــــار یاس و ناامیدی شویم و احساس کنیم در بن‌بست قرار گرفته‌ایم.

تاریخ انبیای بزرگ الهی و ائمه‌اطهار علیهم‌السلام پر است از شرایط دشوار و سخت و در اوج آن سختی‌ها و مصائب، سرشار است از امید و ایمان به نصرت الهی.

فقط کافی است به ماجرای حضرت موسی(ع) و حضرت ابا عبدا...الحسین(ع) نگاه کنیم.

در ماجرای حضرت موسی و در هنگامه رسیدن به رودخانه عظیم نیل از سویی و نزدیک شدن سپاه فرعون از پشت سر و در شرایطی که بسیاری از یاران حضرت کار خود را تمام شده می‌پنداشتند، حضرت موسی بدون کوچک‌ترین تردیدی فرمود: کلّا انّ معی ربّی و پس از آن بود که نیل شکافت و شد آنچه می‌دانیم.

در ماجرای نهضت عاشورا، نه‌تنها هیچ اثری از گلایه و شکایت نیست، بلکه پیام‌رسان نهضت یعنی حضرت زینب(س) با صدایی رسا می‌فرماید: ما رایتُ الّا جمیلاً و گوشه‌ای از آن جمال را امروز در شکوه و عظمت اربعین به نظاره نشسته‌ایم.

دوم، تجربه حداقل 40 سال دوران پس از پیروزی انقلاب اسلامی است؛ دورانی پرفراز و فرود و پر از کینه و عداوت و تهدید دشمن که ملت بزرگ ایران از آنها عبور کرده و به‌رغم همه دشواری‌ها مسیر پیشرفت را ادامه داده است.

آشوب‌ها و غائله‌های قومی، فتنه منافقین و موج سهمگین ترورها، هشت سال جنگ تحمیلی، بمباران و موشکباران شهرها، تحریم‌های اقتصادی 40 ساله، فتنه ۸۸ و... بخشی از این مشکلات هستند که با افتخار پشت سرگذاشته شده‌اند.

سومین نکته، حاکی از نبود بن‌بست، واقعیت‌های موجود است که در مقدمه به گوشه‌ای از آنها اشاره شد.

چهارمین و آخرین دلیل غیرواقعی بودن بن‌بست نیز دیدگاه‌ها و نظرات ده‌ها کارشناس و متخصص ارشد اقتصادی است که راه‌حل‌های متعددی را برای برون رفت از شرایط کنونی اقتصاد و فائق آمدن بر مشکلات یا حداقل کاهش آنها چه به‌صورت عمومی و چه در جلسات خصوصی و کارشناسی ارائه کرده‌اند.

پایان سخن این‌که، باید از سویی مراقب تصویرسازی غلط دشمن از وخامت اوضاع کشور باشیم و از سوی دیگر فریب اغوای آگاه نمایی او را نخوریم.

در آستانه روز ملی مبارزه با استکبار بدانیم، رفتار و نوع مواجهه آمریکا با جمهوری اسلامی ایران نه‌تنها مواجهه با کشوری در بن بست و در حال فروپاشی نیست، بلکه برعکس حکایت از اقتدار و پایایی خیره‌کننده این نظام دارد.

نظام در حال فروپاشی چه نیازی به بی‌سابقه‌ترین تحریم‌ها دارد؟

با نظام در حال فروپاشی چرا باید کاری کرد که به کمک تحریم‌های ثانویه همه دنیا را مقابلش بسیج کرد؟

نظام در حال فروپاشی را چرا باید توان موشکی‌اش را محدود کرد؟

نظام در بن‌بست چرا باید آنچنان نفوذ منطقه‌ای روزافزون داشته باشد که راه را بر زیاده خواهی‌های آمریکا و اذنابش در لبنان، سوریه، عراق، یمن و افغانستان بسته باشد؟

و اصرار به مذاکره با یک نظام در بن‌بست قرار گرفته به چه معناست؟

همه اینها از یک واقعیت بزرگ حکایت می‌کند و آن این که جمهوری اسلامی ایران به چنان جایگاه و موقعیتی دست یافته که اولاً آمریکا نه‌تنها به تنهایی از مهار آن عاجز است، بلکه با کمک دیگران هم کاری از پیش نبرده است! و ثانیاً برای احیای ابرقدرتی خود و جلوگیری از سراشیبی افول راهی جز به تسلیم واداشتن ایران ندارد و چون این را هم دست نیافتنی می‌داند به انجام مذاکره نمایشی هم قانع است تا با یک سناریوی هالیوودی از ایران مقتدر، چهره ایران تسلیم شده را به نمایش بگذارد، اما باید بداند چنین فیلمی هرگز ساخته نخواهد شد!

مهدی فضائلی

کارشناس ارشد رسانه