تصویر بردار دوربین را گذاشت و رفت!

به گزارش جام جم آنلاین ، 290 نفر سرنشین این هواپیما همگی جان باختند و شهید حساب شدند. ناوگان آمریکایی با شلیک موشک فینیکس حرارتی از ناو یواس‌اس وینسنس متعلق به نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا در ارتفاع ۱۲ هزار پایی این جنایت بزرگ را مرتکب شد.

انفجار هواپیما در سطح آب های خلیج فارس فاجعه ای در سطح جهان بود. بلافاصله پس از این جنایت وحشتناک تیم های ویژه راهی محل انفجار و سقوط هواپیما شدند تا اجساد قربانیان را بیابند.

آنچه در ادامه می خوانید مشاهدات یک خبرنگار امریکایی است که در سال 1367 برای تهیه گزارش از تشییع شهدای فاجعه ایرباس به ایران آمد.

یادداشت این خبرنگار آمریکایی که حبیب احمدزاده ترجمه و در بخش پایانی کتاب داستانهای شهرجنگی منتشر کرده است نکات جالبی وجود دارد که با گذشت سالها از این واقعه هنوز تکان دهنده است.

در بخشی از این یادداشت آمده است: «روی کفن های کسانی که بدنهایشان شناسایی شده بود اسم، آدرس و شعار «مرگ بر امریکا» نقش بسته بود. البته بسیاری از بدنها آنقدر ناقص بودند که قابل شناسایی نبودند. در بعضی از موارد، کل خانواده از بین رفته بودند. هیچ کس برای شناسایی آنها نیامد- از 290 مسافر پرواز ایران ایر تنها 170 جسد شناسایی شدند.»

امیر دریادار ناصر سرنوشت نیز با اشاره به سالگرد حمله ناو آمریکایی به ایرباس ایران در دوازدهم تیرماه ۱۳۶۷ به فارس گفت:« وضعیت اجساد آنها به گونه‌ای بود که پیکر آنها، متلاشی شده و بدن اکثر آنها نیز تکه‌تکه شده و در سطح وسیعی از دریا شناور شده بود. حاضران در عملیات هم، با صحنه‌های بسیار دل‌خراش و تکان‌دهنده‌ای روبرو می‌شدند. مثلاً، تکه‌های بدن مسافران بی‌گناه به دست و بدن غواصان می‌چسبید. جساد اکثرا به دلیل ماندن در آب، باد کرده بودند.

شلیک موشک دوم هم باعث شده بود تا پوست سر و بدن آنها کنده شود و مسافران از داخل هواپیما به بیرون پرتاب شده و در هوا متلاشی و به کف دریا ریخته شوند و ما مجبور بودیم گاهی 40-50 متر این بقایا را جمع‌آوری کنیم. اجساد در تابوت هم جا نمی‌گرفتند و ما ناچارا آنها را در برانکاردهای توری قرار داده و با هواناو و بالگرد به بندرعباس منتقل می‌کردیم.نهایتا توانستیم جسد 187 نفر از 290 مسافر ایرباس را جمع‌آوری کنیم.

جمع‌آوری اجساد، صحنه‌های تکان‌دهنده زیادی داشت طوری که وقتی تصویربردار صدا‌و‌سیما از صحنه فیلمبرداری می‌کرد، دچار مشکل شد و نتوانست وضعیت را تحمل کند. دوربین را گذاشت و رفت.»