جنگ بخشی از زندگی ایرانیان است / بلوط های سوخته روایت آسیب های تلخ جنگ بر زندگی زاگرس نشینان است

نمایش «بلوط های سوخته» روایت سه مرگ از زبان یک زن و شوهر غسال است در روستایی لر زبان در جنوب غربی لرستان. آن ها به انتخاب تماشاگرها داستان مرگ اشخاص بازی را آغاز می کنند که داستانی این چنین در بردارد: آنان داستان جوان بیماری از اهالی به نام سهراب را روایت می کنندکه درست در شبی که قرار است با دخترخاله اش مهتاب ازدواج کند ، از سوی دوستان پدرش مطلع می شود که علت بیماری اواز طریق مادرش و مادرش از طریق پدرش و آن هم بخاطر نوع خاصی از مواد شیمیایی است که دولت صدام به کار برده و این احتمال وجود دارد که در صورت ازدواج به همسر و فرزندانش منتقل شود.

سهراب برای ازدواج دچار تردید می شود، از خانواده عروس وقت می خواهد تا عروسی را به تعویق بیاندازند اما مرادخان پدر عروس که روزگاری خود خواستگار مادر سهراب بوده و جواب منفی گرفته است و در نتیجه با خواهر مرحوم او ازدواج کرده و همین طور برادرزاده هایش بخصوص نادر که او هم علاقه ای به دخترعمویش دارد با سهراب مخالفت می کنند و بین آنان نزاعی در می گیرد... .اجازه بدهید باقی داستان را بر صحنه و از زبان غسال ها بشنوید که زندگی خود آن ها هم شنیدنی است ، چرا که مرد گورکن در نوجوانی و به رسم قوم لر پس از درگذشت برادرش با همسراو یعنی همین مرده شور زن 40 ساله ازدواج کرده است و...

این نمایش حداکثر تا 20 خردادماه هرشب در تالار محراب تهران ادامه دارد.

خبرنگار جام‌جم آنلاین درباره نمایش تئاتر بلوط های سوخته با اسماعیل فیروزی نمایشنامه نویس و کارگردان این اثر گپ و گفتی داشتیم که در ادامه می خوانید:

شب افتتاحیه چگونه گذشت؟

این افتتاحیه با هدف نشانه‌گذاری در مخاطبین خاص یعنی زاگرس نشینان و با دعوت و میزبانی از نخبگان این استان بود و با استقبال گرم این عزیزان روبرو شد و امیدوارم مقدمه‌ای باشد برای استقبال سایر هموطنانی که در تهران و علاقه‌مند به فرهنگ‌های زاگرس‌نشین و لر تبار هستند.

به نظر شما آثار هنرهای نمایشی چه تاثیری بر حفظ روحیات دفاع مقدس دارد؟

به عنوان فردی که در حوزه دفاع مقدس هم تالیف‌هایی داشتم و سالها نیز کار نمایشی انجام داده‌ام، اعتقاد دارم دفع مقدس یک موضوع متفاوت و جدا از زندگی نیست که جداگانه به آن نگاه کنیم و به عنوان یک موضوع انگشت اشاره بر آن بگیریم؛ همان‌طور که در زندگی ما گذشت کردن و احترام یک ارزش است و در زندگیمان وجود دارد، موضوع جنگ نیز در کنار سایر موضوعات همواره هست و بخشی از زندگی ماست.

به این نمایشنامه نیز بعنوان یک پدیده در کنار سایر پدیده های زندگی افراد نگاه شده است و تاثیرات خودش را دارد. تاکید من بر اینست که دفاع مقدس مربوط به یک فرد و یا قشر خاصی نیست، پایداری مربوط به همه ملت ایران بخصوص اقوام زاگرس که بخشی از زندگی آنها جنگ بوده، است و این موضوع بعنوان یک جزئی از زندگی مردم زاگرس پذیرفته شده است.

نمایشنامه‌‌هایی با این تم چقدر می‌تواند بر حفظ آثار دفاع مقدس کمک کند؟

در مرحله جدید فرهنگی هستیم و برای نسل‌های جدیدتر این امتیاز وجود دارد تا بدانند برای چنین حادثه‌ای (جنگ) چقدر هزینه شده است و تا امروز نیز همچنان برای رویداد جنگ هزینه پرداخت می‌کنیم.

برای نسل جوان از طریق آثار نمایشی ، تاکید بر هزینه‌هایی که برای دفاع از مرز و بوم خود کردیم، می‌تواند بسیار موثرتر از کتاب و یا سایر رسانه‌ها باشد.

چرا نمایشی در ارتباط با دفاع مقدس ساختید؟

موضوع آسیب‌ها و خسارات ناشی از جنگ موضوعی است که هر روز با آن در ارتباط هستیم و بنده بعنوان فردی که در بخش مددکار اجتماعی نیز فعالیت دارم و با آثار باقیمانده از جنگ بطور ملموس در ارتباط هستم، فکر می‌کنم ضرورت دارد برای حل مشکلات و درک مسائل امروز جامعه باید به گذشته نیز نگاهی داشته باشیم.

حرف آخر

تاکید می‌کنم موضوعی مثل پایداری و مقاومت مردم ایران، موضوعی در بطن تمام جریان‌های زندگی روزمره مردم و بخشی از فرهنگ ما است و موضوع مجزا، دولتی و یا حکومتی نیست؛ در طول تاریخ همیشه با حماسه همراه بوده‌ایم و این حماسه در این برهه زمانی بروز و قدرت بیشتری داشته است. من همه را به دیدن این نمایش دعوت می‌کنم تا بتوانند به درک جدید و تازه‌تری نسبت به وقایع بعد از جنگ دست پیدا کنند.

نسترن نعمتی/جام‌جم آنلاین