«حمایت‌گرایی» سیاست همیشگی کشورهای توسعه یافته

به گزارش مقاومتی نیوز، پایبند نبودن به اندیشه‌ تجارت آزاد و تحمل اندک نسبت به الزامات آن که امروزه در رفتار کشورهای صنعتی درحال آشکار شدن است، نشان می‌دهد این کشورها تنها در زمان برتری فنی و صنعتی به‌دنبال تجارت آزاد هستند که به این طریق از صنایع خود حمایت کنند.

اندیشه‌ تجارت آزاد چگونه فراگیر شد؟

تشویق و تشجیع جهان به سوی تجارت آزاد برای اولین بار توسط آمریکا و پس از جنگ جهانی دوم صورت پذیرفت. زمانی که رقبای اصلی آمریکا مثل ژاپن و آلمان دچار خسارات فراوان اقتصادی شده بودند و آمریکا نیز توان رقابت در بازار بین‌المللی را پیدا کرده بود. در این زمان آمریکا، استراتژی حمایت‌گرایی در داخل و تشویق به آزادسازی تجاری در خارج از مرزها را در پیش گرفت.

سایر کشورهای صنعتی نیز هرچند دچار خسارت‌های زیادی بر اثر جنگ شده بودند، اما به دلیل در اختیار داشتن دانش فنی، نیروی متخصص و بسیاری از زیرساخت‌های مورد نیاز، رفته‌رفته به حامی تجارت آزاد تبدیل شدند و کشورهای درحال توسعه را نیز به آن فراخواندند.

پس از آن پیشرفت‌های خیره کننده‌ این کشورها، نظرها را به سوی خود جلب کرد. بسیاری از اقتصاددانان غربی این پیشرفت‌ها را بدون ذکر پیشینه‌ اقدامات حمایتی صورت گرفته، به تجارت آزاد نسبت دادند.

به این ترتیب موجی از تمایل به تجارت آزاد در کشورهای جهان شکل گرفت.

این تمایل جهانی پس از فروپاشی شوروی شدت یافت و در این فضا سازمان تجارت جهانی با هدف آزادسازی جریان تجارت در جهان به‌وجود آمد.

دلیل اصلی پیشرفت کشورهای توسعه یافته

آمریکا، بریتانیا، ژاپن، تایوان و دیگر کشورهایی که پیش از این به‌عنوان کشورهای «جهان اول» شناخته می‌شدند و امروزه کشورهای «توسعه یافته» نام گرفته‌اند، همگی به مدد سیاست‌های حمایت‌گرایانه صنعتی شده‌اند.

اقتصاد جهانی در قرن 18 از سیاست‌های حمایتگرایانه مملو بود. در این زمان علاوه بر اجرای این سیاست‌ها، عدم‌دستیابی به فناوری‌های پیشرفته و حمل و نقل کند و پرهزینه نیز برخلاف سیاست‌های تجارت آزاد و در راستای حمایتگرایی عمل می‌کرد. در حالی که امروزه کشورهای در حال توسعه از چنین شرایطی برخوردار نیستند.