گنج‌هایمان کو؟

زنگ خطر به صدا درآمده و از دو روز قبل خبر این‌که با این وضع بارندگی بزودی جیره‌ بندی آب در تهران آغاز می‌شود، گوش به گوش می‌رسد! البته باید این هشدار را به بیشتر استان‌های کشور تعمیم داد. اما آیا این خطر، فقط امسال دامنگیر ایران شده است؟

کد خبر: ۱۱۱۲۵۴۵

کشور ما کشور کم‌آبی است، همه می‌دانند. از مردم عادی بگیر تا مسئولان و حتی جغرافیدان‌های دنیا و آنها که به فضا سفر می‌کنند و از آن بالا نظاره‌گر زمین هستند.

سال‌هاست که شنیده می‌شود، بحران آب در دنیا و بخصوص کشورهایی که روی خط کم‌آبی قرار دارند، جدی است؛ اما واقعیت این است که این حرف‌ها فقط در کلام و روی کاغذ مدام تکرار می‌شود و آنقدر گفته شده ‌است که دیگر برای همه عادی شده و کسی آن را جدی نمی‌گیرد که اگر جدی بود الان بیشتر تالاب‌ها و دریاچه‌های کشورمان خشک نشده بود و مردمی که حیات و ممات‌شان به آب بستگی دارد، روزهای بسیار سختی را تجربه نمی‌کردند.

مردمی که تا همین صد سال قبل می‌دانستند در منطقه‌ای کم‌آب زندگی می‌کنند و به همین دلیل راه و چاره‌ای برای آن پیدا کرده بودند. مثلا مردم منطقه قلعه گنج که در جنوب کرمان قرار دارد، تا همین چند سال قبل می‌دانستند که تنها راه ادامه حیاتشان به قنات‌ها و کاریزها وابسته است، آنها همان‌گونه که به نفس کشیدنشان اهمیت می‌دادند، قنات‌ها هم برایشان مهم بود و مدام به آنها رسیدگی می‌کردند و یکی از افتخاراتشان داشتن بیشترین قنات در کشور بود!‌ اما از زمانی که پای دولت به مدیریت آب باز شد، همه چیز را خراب کرد!‌ فناوری‌ها و دستگاه‌های جدیدی وارد کشور شد و دولت وعده‌هایی داد که برای احیای تالاب جازموریان و بقیه تالاب‌ها و دریاچه‌ها برنامه‌های ویژه‌ای دارد. راستش این وعده‌ها باعث شد سررشته کار از دست مردم در برود و آنها دیگر به سنت پدران و اجداد خود از قنات‌ها محافظت نکنند؛ قنات‌هایی که سالیان سال آنها را از خشکسالی در امان نگه داشته بود.

حالا منطقه قلعه گنج و روستاهایش که روزی یکی از آبادترین مناطق کرمان بود به منطقه‌ای در معرض خشکسالی تبدیل شده که مردمش به نان و آب روزانه‌شان محتاج‌اند. مگر می‌شود منطقه‌ای که به داشتن گنج‌های زیرزمینی (شما بگویید قنات و آب) معروف است تبدیل به منطقه متروکه و فقیر شود؟ مگر این‌که عواملی باعث شود که این مردم دیگر نسبت حفظ آب‌های سرزمین خود احساس مسئولیت نکرده و به گمان خودشان، دلسوزانی که بیشتر از آنها می‌دانند به علم روز آگاه‌‌اند، حواسشان هست که کم‌آبی و خشکسالی گنج قلعه را به ویرانه تبدیل نکند!‌ اما واقعیت این است آنهایی که مسئولیت را از مردم گرفتند به جای حفظ و احیای آب‌‌های زیرزمینی، سرنوشت«آب» را به حرف و کاغذ سپردند و فقط زنگ‌ها را به صدا درآورند.