حاشیه‌های یک فیلم درحال اکران و توضیح کارگردان

تماشاگران در‌«مسلخ»

مسئولیت‌پذیری و نه گفتن، دو امتیاز مهم و تعیین‌کننده است که متاسفانه برخی (یا شاید بیشتر از برخی!) به دلایل مختلف از آن گریزان هستند و قادر به پایبندی به آن نیستند، درحالی‌که انجام کامل آنها باعث اتفاقات مثبتی در زندگی فرد و در نگاهی کلی‌تر، جامعه خواهد شد.
کد خبر: ۱۰۵۲۵۷۷
تماشاگران در‌«مسلخ»
بی‌اعتنایی به این دو در سینما و بویژه در بازیگری هم به چشم می‌خورد و برخی به‌دلایل مختلف و تعارف و رودربایستی و دوستی یا به دلیل مالی، قدرت نه گفتن به یک فیلمنامه ضعیف و پیشنهاد پیش‌پا افتاده را ندارند یا در برابر نقش و فیلم پذیرفته‌شده احساس مسئولیت نمی‌کنند و گاهی زمان تولید و بازی در اثر که منجر به کیفیت پایین حضور می‌شود و گاهی هم بعد از فیلم و زمان اکران، خود را بی‌نیاز از هرگونه توضیحی درباره بازی خود می‌بینند.

اتفاق اخیر، کم در سینمای ایران رخ نداده و بعضی بازیگران که در زمان قرارداد، چشم خود را بر ضعف‌های آشکار فیلمنامه می‌بندند، پس از فیلم شروع به آه و ناله می‌کنند و اثر را ضعیف می‌پندارند. بتازگی فیلمی در سینماها اکران شده به نام «مسلخ» که باوجود نیت خوب و تلاش سازندگان، در کیفیت نهایی به بار ننشسته و نتیجه مطلوب حاصل نشده است.

با این حال دو نفر از بازیگران اصلی فیلم که با آگاهی کامل از فیلمنامه و نقش و شرایط تولید، به کارگردان و تهیه‌کننده بله گفتند و در فیلم حضور پیدا کردند، هنگام نمایش عمومی از گفت‌وگو درباره نقش‌های خود و اثر طفره می‌روند و در تماسی که خبرنگار جام‌جم با آنها داشت، ضمن اظهار ارادت و احترام به کارگردان، فیلم را ضعیف ارزیابی کردند و حاضر به صحبت و توضیح دراین خصوص نشدند. اما جالب اینجاست همین بازیگران احتمالا به دلیل همان تعارفات مرسوم و احترام ذکرشده، در برخی اکران‌های مردمی فیلم حاضر شده اند و حتی در صفحات شخصی خود در اینستاگرام، تماشاگران را به تماشای فیلمی دعوت کرده اند که از نظر آنها ضعیف است و قابل صحبت نیست.

گفت‌وگو با اصغر نصیری، کارگردان «مسلخ»

بازی بازیگرانم را دوست دارم

اصغر نصیری، نویسنده و کارگردان محترم و خوش اخلاقی است که سال‌ها بی‌حاشیه در سینمای ایران فعالیت می‌کند و فیلم‌هایی چون لکوموتیوران، شغال و اشک و سکوت را در کارنامه دارد. او سال 77 با فیلم «مجروح جنگی» در جشنواره فیلم فجر و دفاع مقدس حضور داشت. نصیری در گفت‌وگو با جام‌جم، با متانت و صداقت درباره رفتار بازیگران فیلمش توضیح می‌دهد و در ضمن از مشکلات فیلمسازی مستقل در سینمای ایران و وضعیت نامناسب اکران می‌گوید.

وقتی از دو نفر از بازیگران فیلم شما «مسلخ» خواستیم درباره این اثر گفت‌وگویی با هم داشته باشیم، محترمانه عذرخواهی کردند و گفتند دوست ندارند درباره این فیلم ضعیف حرف بزنند. دراین‌باره چه نظری دارید؟

رفتار متضاد این دوستان برای من جای سوال دارد و باعث تعجب است، چون من فیلم گفت‌وگوی بازیگر مرد «مسلخ» را با شبکه آی‌فیلم دارم که می‌گوید این فیلم خیلی باشخصیت، خوب و عجیبی است. همچنین گفت که من برای اولین بار بود که با آقای نصیری کار کردم و خیلی لذت بردم. او کارگردان بسیار کاربلدی بود و از ما بازی می‌کشید و کارگردانی بود که ما را به حال خودمان رها نمی‌کرد. انسان که نمی‌تواند متضاد حرف بزند. اگر کسی بعدا بیاید حرف دیگری بزند، حتما اشکال شخصیتی دارد و نمی‌توان هیچ‌گونه روی او حساب کرد. به نظرم اگر بازیگر دوست من است، نباید با من تعارف داشته باشد و باید نکته‌ها و ضعف‌های فیلم را دوستانه به من بگوید.

شما با آن خانم بازیگر فیلم چه زمانی صحبت کردید؟

یکی دو روز قبل از اکران عمومی فیلم، پنجم یا ششم تیرماه.

جالب است که ایشان تا 14 تیر اصلا فیلم را ندیده بودند. من هیچ ابایی ندارم و راحت حرفم را می‌زنم. کسانی که مرا می‌شناسند، می‌دانند که تعارف هم ندارم. چون همیشه حق را گفته‌ام و برمبنای ضابطه و قانون جلو می‌روم. درهمه این سال‌هایی که کار کرده‌ام هیچ‌وقت دنبال حاشیه نبودم. همان موقعی هم که فیلم مسلخ را ساختم، یک سایتی نوشت چرا فیلم‌های ویدئویی، قرارداد سرگروه در اکران می‌بندند، اما من قانونی جواب آن سایت را دادم و گفتم چرا درباره فیلم جوسازی می‌کنید. مگر وزارت ارشاد می‌گذارد فیلم ویدئویی قرارداد سرگروه ببندد؟ آن هم در تیرماه و عیدفطر. به نظرم این جریان هدایت شده بود. متاسفانه با این کارها و این نحوه اعلام میزان فروش فیلم‌ها، می‌خواهند مسیر سینمای ایران را به سمت خاصی ببرند. با احترام خاصی که به همه مردم ایران و بیننده‌های محترم سینما دارم، دنبال این هستند که چیزهایی الکی در فیلم‌ها ببینند و به دیالوگ‌های بی معنی آنها فقط بخندند. متاسفانه برخی تماشاگران دنبال پیام و مفهوم فیلم‌ها نیستند. «مسلخ» پیام دارد، حرف دارد و می‌خواهد بگوید زوج‌ها وقتی قول و قرار می‌گذارند، باید پای حرف‌هایشان بایستند و هیچ‌وقت به هم دروغ نگویند. هرکس این فیلم را دیده راضی از سالن سینما بیرون آمده و یکی نیامد بگوید آقای کارگردان این چه بود که ساختید!

حرف آخر؟

بازیگر مرد مسلخ را بسیار دوست دارم و یکی از دوستان خیلی خوب ماست. اما معتقدم انسان‌ها باید صادق باشند و همان‌طور که خیلی‌ها در سینما به من می‌گویند قصه و ساختار فیلم خوب است، اما درباره بازیگران نظر دیگری دارند، من می‌گویم به این دلیل این بازیگران را برای بازی در فیلمم انتخاب کردم که بازی آنها را دوست دارم. شاید به من بگویند برخی از این بازیگران به تنهایی نمی‌توانند گیشه را پر کنند، اما این تشخیص و تصمیم من است و به آن احترام می‌گذارم.

ظاهرا از شرایط اکران هم ناراضی هستید؟

درکل وضعیت اکران برای بعضی فیلم‌ها مناسب و رضایت‌بخش نیست. چون همه چیز از دست برخی جاها و نهادها همچون سازمان سینمایی در رفته و هرکس هرکاری دوست دارد می‌کند. تهیه کننده، سینمادار می‌شود که فیلم‌های خودش را اکران کند. سینماها خودمختار شده‌اند. فیلمی مثل مسلخ که با سرگروه (ماندانا) اکران شده، باید شامل ضوابط و قواعدی در اکران باشد، اما آیین نامه شورای صنفی نمایش دراین خصوص رعایت نمی‌شود و هیچ مرجعی هم برای رسیدگی نیست. واقعا مقوله پروانه ساخت و پروانه نمایش دادن به فیلم‌ها چیست؟ عذرمی خواهم، اما سود دامداری بیشتر از سینماست. این همه تلاش گروهی برای یک کار فرهنگی آن هم در فضای فیلمسازی مستقل با همه دشواری هایش هیچ خروجی مناسبی ندارد.

یک فیلمنامه بسیار خوب روان‌شناسانه

نرگس محمدی، یکی از بازیگران فیلم

اولین بار بود فیلمنامه‌ای به دستم رسید که به معضل دو قطبی بودن یک فرد می‌پرداخت . من در آن زمان که فیلمنامه را خواندم، اولین بار بود با فیلمنامه‌ای که رویکردی اینچنینی داشت، مواجه شدم. این فیلمنامه بسیار خوب نوشته شده بود و در بحث روان شناسی به نکاتی که درباره این افراد وجود دارد، بدرستی اشاره شده. همه فراز و فرود‌های فیلمنامه به‌عقیده من درست بود.

محمدی همچنین در گفت‌وگو با فارس افزود: خیانتی در داستان شکل گرفته که وقتی فیلم جلو می‌رود، آوا (نقش محمدی در فیلم) دوست‌داشتنی‌تر می‌شود، اما به دلیل این مهم که شخصیت و نکات پنهانی آن واگویه می‌‌شود، دلسوزی و همذات پنداری مخاطب را با خود به همراه دارد.

من در رشته پرستاری موظف به پاس کردن 12 واحد روان شناسی بودم. به نظرم افرادی که روان‌شناسی رشته تحصیلی‌شان بوده، بهتر می‌توانند این فیلم را بفهمند. بقیه افراد جامعه فکر می‌کنند یک فیلم ساخته و اکران شده است، اما ما می‌دانیم افرادی که مریض و دو قطبی هستند چقدر می‌توانند به خودشان، اطرافیان و در نهایت جامعه آسیب برسانند.

مردم برای این بازیگران به سینما نمی‌روند

سیدمحمدقاضی، مسئول گویافیلم که از قدیمی‌ها و چهره‌های پیشکسوت سینماست و پخش مسلخ را به عهده دارد، درباره این فیلم به جام‌جم گفت: از نظر پخش بهترین کار ممکن را درباره این فیلم انجام دادیم و با این که به این نوع فیلم‌ها خیلی سخت سرگروه می‌دهند، سینمای سرگروه گرفت و فیلم در سینماهای خوبی مثل کوروش و آزادی روی پرده است. تیزرهای خوبی هم برای فیلم گرفتیم، اما استقبال موردنظر از فیلم صورت نگرفت. الان از بازیگرانی استقبال می‌شود که اسم و رسم داشته باشند و مردم فقط برای بازیگران این فیلم به سینما نمی‌روند. باوجودی که این دوستان بازیگران خوبی هستند، اما حضور آنها برای موفقیت فیلم در گیشه کفایت نمی‌کند.

قصه آرش و آوا

مسلخ به نویسندگی و کارگردانی اصغر نصیری که این روزها در برخی سینماهای کشور اکران شده، قصه زوجی جوان به نام آرش و آوا با بازی نیما شاهرخ‌شاهی و نرگس محمدی را روایت می‌کند که وضعیت زندگی مشترک آنها آن طور که دوست دارند، پیش نمی‌رود. دراین میان سروکله مردی به نام آوش هم پیدا می‌شود و اوضاع را بغرنج تر می‌کند. پرستو صالحی، شیوا طاهری، امیرحسین داوودی، ایمان نیک‌نفس، لیلا عزیزی و مینا دلشاد از دیگر بازیگران فیلم هستند.

علی رستگار

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها