تهیه بسته‌های سفر به شهرستان‌هایی چون قوچان در خراسان که مهد ساختن و نواختن دوتار هستند می‌تواند تجربه‌ای جذاب و هیجان‌انگیز از نوعی گردشگری موسیقی باشد

گردش در دیار دوتـار

گاهی در نقش راننده خودروی حمل شیر ظاهر می‌شود؛ بنا به ضرورت، پا به پای کارگران، به تغذیه دام‌ها می‌رسد و حتی اگر لازم باشد، درست مثل یک دامپزشک تجربی، برای تسکین آلام دام‌هایش آستین بالا می‌زند.
کد خبر: ۱۰۰۷۱۷۴
شیرزنی همپای مردان در بجنورد + عکس

به گزارش جام جم آنلاین و به نقل از ایرنا، تصاویری که مردم از «عزت عصمت پناه» در شهر تیتکانلو از توابع شهرستان فاروج در استان خراسان شمالی تهیه و در نشریات و فضای مجازی منتشر کرده‌اند، از تلاش شبانه روزی این بانوی کارآفرین در منطقه حکایت دارد.

تیتکانلو که در 8 کیلومتری شهر فاروج واقع شده، اگرچه بهمن 88 از روستا به شهر ارتقا یافت، اما هنوز شغل اغلب اهالی آن کشاورزی و دامداری است، به نحوی که دامداران این شهر برابر آخرین آمار، 19 هزار و 550 رأس دام سبک و سنگین نگهداری می‌کنند که حدود یک پنجم کل جمعیت دامی شهرستان فاروج است.

به گفته معاون جهادکشاورزی فاروج، در این شهرستان 9 هزار خانوار بهره بردار بخش کشاورزی و دامپروری هستند که ازجمله نتایج فعالیت آن ها، تولید 45 تن شیرخام در هر روز است و بیش از 5 تن از این میزان را باید حاصل تلاش دامداران تیتکانلویی دانست.

مهران حیاتی با افزودن این که در این شهرستان 9 مرکز جمع آوری شیرخام فعال است، افزود: از این تعداد، 2 واحد در بخش خبوشان و شهر تیتکانلو دایر شده که مسئولیت یکی از این واحدها با بانوی کارآفرینی است که مجوز جمع آوری روزانه 3تن شیرخام را دارد.

با این توضیحات، این بانوی کارآفرین 57 ساله را در شرکت جمع آوری شیرش در حالی می یابیم که کنار دست نیروی جوان و تحصیلکرده ای که برای انجام آزمایش های لازم شیر جذب کرده، تلاش می کند.

وی اظهار داشت: در 16 سالگی ازدواج کردم و همان سال های ابتدایی زندگی براثر یک اتفاق همسرم برای 5 سال به زندان افتاد و مشکلات مان از همان زمان که باید جریمه نقدی همسرم را می پرداختم، شروع شد.

وی با اشاره به اینکه برای پایان دادن به فقر و نداری به کمیته امداد برای دریافت وام مراجعه کردم، بیان داشت: با تسهیلات دریافتی، یک رأس گاو خریدم و نخستین سرمایه ام همان یک گاو شد.

وی افزود: آستین ها را بالا زدم و یک رأس را به 7 رأس رساندم و در این بین، چند رأس را هم برای حل مشکلات به فروش رساندم.

این بانوی کارآفرین بیان داشت: سکته‌های مکرر همسرم بر مشکلات مان افزود، اما از تلاش ناامید نشدم.

وی خاطرنشان کرد: برنامه بعدی ام ایجاد شرکت جمع آوری شیر بود که البته ابتدا به تنهایی به منازل دامداران مراجعه و روزانه، شیر تولیدی دام آنان را جمع آوری می کردم ولی امروز از 30 کیلو به 2تن شیر رسیده است.

عصمت پناه از به کار گماشتن 6 نفر در شرکت خود خبر داد و بیان داشت: با این شرایط کاری 4دختر و یک پسرم را به خانه بخت فرستادم و دختر کوچکم هم در حال تحصیل در دانشگاه است.

وی که تحصیلات خودش مدرک پنجم نهضت سوادآموزی است، گفت: تا قبل از سال 90 بدون گواهینامه رانندگی می کردم و شیرخام را از دامداری های منطقه جمع آوری می کردم اما با توجه به خطرات این کار سال 90پیگیر دریافت گواهینامه شدم وحالا بی دغدغه با خودروی مخصوص حمل شیر، این محصول را به کارخانه ها انتقال می دهم.

عصمت‌پناه تصریح کرد: بعد از این که فعالیتم درآمدزا شد، متقاضی قطع مستمری کمیته امداد شدم و از سویی مددجویان آشنا را هم به دریافت تسهیلات و راه اندازی کار تولیدی تشویق کردم.

وی که در کنار دامداری، کشاورز و باغدار هم هست، گفت: بعد از ناخوش احوالی همسرم، تمام کارهای کشاورزی و باغداری، حتی آبیاری را هم خودم انجام می دهم.

جالب است که وی امروز با توجه به استفاده از تجربیات دامپزشکان طی سال های فراوان اشتغال به دامداری، خود به یک مرجع ارائه اطلاعات به دامداران تیتکانلو بدل شده است.

این بانوی کارآفرین، مهم ترین دغدغه خود را سرگردان شدن جوانان منطقه در شهرهای کوچک و بزرگ برای یافتن کار برشمرد و بیان داشت: دولت باید جوانان را برای ایجاد اشتغال در شهر و روستای خودشان، کمک کند.

عصمت پناه با اشاره به این که سود اصلی ناشی از زحمات دامدار را واسطه ها می برند، گفت: شیر از دامدار با قیمت پایینی خریداری می شود اما در قبال آن، کنسانتره و علوفه به قیمت های چند برابر عرضه می شود که به ضرر دامدار است.

وی که خواهان استمرار حمایت های دولتی مثل توزیع سبوس بین دامداران است، تصریح کرد: توزیع مستقیم علوفه بین دامداران هزینه ها را کاهش می دهد.

عصمت پناه در عین حال با اشاره به حمایت‌هایی که در مسیر تولید و خودکفا شدن از وی به عمل آمده، گفت: همان طور که سنگ های جلوی پایم ناامید کننده بود، حمایت ها بر همتم می افزود. روزی که برای گرفتن امتیاز برق باید به مرکز استان مراجعه می کردم، حتی هزینه رفت و آمد را نداشتم اما رئیس وقت اداره برق شهرستان در کمال احترام مبلغی را داخل پاکت قرارداده و مرا راهی کرد که بعد از خودکفا شدن، این رقم را با دنیایی تشکر به او بازگرداندم و این بهترین هدیه به من بود.

وی ابراز امیدواری کرد: جوانان با شناخت از توانمندی های شان در مسیر تولید و خودکفایی کشور گام بردارند.

گفتنی است؛ صنعتی کردن دامداری سنتی کنونی، برنامه جدید این بانوی کارآفرین است که برای تحقق آن مساعدت بخش دولتی و نظام بانکی را خواهان است.

newsQrCode
ارسال نظرات در انتظار بررسی: ۰ انتشار یافته: ۰

نیازمندی ها