قاچاق، امان کفش تبریز را برید

به گزارش جام‌جم، این صنعت نیازمند توجه ویژه دولت و مسئولان رده بالای استانی و کشوری است تا بتواند ضمن صیانت از پیشینه درخشان خود به سمت توسعه گام بردارد، چراکه به گفته کارشناسان و مقامات صنفی در صورت دریغ شدن این حمایت، یکی از صنایع قدیمی و اصیل کشور به ورطه خاموشی خواهد رفت.

مسئولان حوزه کفش تبریز علاوه براشاره به مشکلات مشترک با سایر صنایع کشور، اجماع وجود کفش‌های خارجی و قاچاق را دو پدیده موثر در ضربه زدن به صنعت کفش تبریز می‌دانند و معتقدند: هرچند برای مقابله با این حرکت اقداماتی انجام شده، اما کافی نبوده و باید روند نظارتی تشدید شود.

علیرضا جباریان، رئیس اتحادیه کفش تبریز دراین‌باره می‌گوید: نبود نقدینگی و افزایش چک‌های برگشتی و مالیات برارزش افزوده از جمله مهم‌ترین مشکلات تولیدکنندگان این صنعت محسوب می‌شود، به‌طوری که این روزها هیچ تولیدکننده و سرمایه‌داری به توسعه کارخانه‌اش تمایل نداشته و این امر به پسرفت این صنعت منجر شده است.

وی وجود نداشتن شهرک صنعتی کفش را از دیگر مشکلات این صنعت دانست و گفت: متاسفانه در شهری که به پایتخت چرم و کفش ایران معروف است، تولیدکنندگان به صورت پراکنده به فعالیت‌های خود ادامه می‌دهند و به‌رغم تلاش‌های صورت گرفته تاکنون نتوانسته‌ایم آنها را به‌صورت متمرکز در یک منطقه جمع‌آوری و ساماندهی کنیم.

با قاچاقچیان برخورد کنید

جعفر فرزانه، بازرس انجمن کفش تبریز نیز خواستار تلاش مسئولان و برخورد جدی آنها با قاچاقچیان و واردکنندگان بی‌رویه و غیرقانونی کفش به کشور و تبریز شده و می‌گوید: البته نه به این معنا که درها را روی اجناس خارجی ببندیم بلکه سعی کنیم کالا به صورت قانونی و از مبادی رسمی وارد شود، چرا که اگر بازار به‌طور انحصاری و فقط در دست تولید کننده داخلی بوده و هیچ رقابتی بین تولیدکنندگان داخلی و خارجی کفش نباشد، کیفیت کفش از این هم که هست، بدتر خواهد شد.

از دیدگاه وی، کفش‌های چینی هرچند بازار داخلی را برای مدتی قبضه کرده بود، اما شناساندن طرح و رنگ متنوع به تولیدکننده و نیز روی آوردن بازار به سمت کفش‌های تبریز به‌دلیل کیفیت پایین کفش‌های چینی از نقاط مثبت ورود این کفش‌های خارجی بی‌کیفیت و ارزان به بازار بود. چراکه مردم به عینه تفاوت کفش‌های کم کیفیت داخلی و بی‌کیفیت چینی را مشاهده کردند و بتدریج تمایل به خرید این کفش‌های ارزان از بین رفت.

فرزانه ورود به صحنه صادرات را منوط به حمایت مسئولان دانست و گفت: هر چند تبریز در زمینه تولید کفش آن‌ هم از نوع مرغوب و عالی، تولیدکننده ماهر فراوانی دارد، امامتاسفانه به دلایل مختلف از جمله کمبود نقدینگی، نبود دستگاه‌های مدرن و پیشرفته، لوازم و مواد اولیه نامناسب و... در جایگاهی نیست که در بازارهای خارجی، حرفی برای گفتن داشته باشد.

در شرایطی که به گفته بیشتر تولید‌کنندگان، رکود بازار و شرایط تحریم از مشکلات عمده صنعت کفش بوده و باعث شده اکثر واحدهای تولید کفش تبریز یا تعطیل شوند یا با ظرفیت بسیار کمتر ازظرفیت خود فعالیت کنند، جباریان، رئیس اتحادیه کفش تبریز تاثیر تحریم‌ها را در بروز مشکلات صنعت کفش، کمرنگ خواند و گفت: در شرایط پسابرجام توانستیم با کشورهایی چون ایتالیا، ترکیه و... در زمینه ورود فناوری و ماشین‌آلات به روز و نیز صادرات کفش به کشورهای مختلف ارتباط برقرار کنیم. در هر حال شواهد نشان می‌دهد مشکلات عمده ما در این صنعت به تحریم‌ها برنمی‌گردد بلکه تصمیم‌گیری‌ها و مدیریت‌های غلط داخلی عامل اصلی مشکلات ما هستند.

صادرات را تسهیل کنید

در همین حال یحیی نامی از تولیدکنندگان قدیمی تبریز در این خصوص می‌گوید: با وجود این‌که شهر تبریز و صنعت کفش این استان، ظرفیت تولید 60 درصد کفش کشور را داشته، اما متاسفانه این روزها حال و روز خوشی نداشته و برخی واحد‌های تولیدی بزرگ با حداقل ظرفیت ممکن در حال تولید هستند و بیشتر واحدهای تولیدی کوچک به‌دلیل شرایط بد موجود تعطیل شده‌اند.

وی می‌افزاید: لذا اولویت بندی برای تجهیز دستگاه‌ها و به روز کردن واحدهای تولیدی، جلوگیری از واردات بی‌رویه و قاچاق کالا و ایجاد تسهیلات ویژه برای توسعه تولید می‌تواند کمک شایانی به این صنعت‌کند.

این تولیدکننده پیشکسوت ادامه داد: زمانی که این حوزه دارای مشکلات بزرگی در بازار داخلی است، طبیعتا در مقوله صادرات حرفی برای گفتن نخواهد داشت.

نامی افزود: البته با مطالعات میدانی و آماری که از کشورهای همجوار و همسایه به‌دست می‌آید، می‌توان به ارزش محصولات کفش خود پی برد، چراکه این کشورها می‌توانند بازار خوبی از لحاظ صادرات برای استان باشند. پس با حمایت مسئولان در بحث‌های گمرکی و تسهیل شرایط می‌توان به حل مشکلات صادرات خود نیز امیدوار باشیم.

سعیده دلال‌علیپور

جام‌جم تبریز