رواج فرهنگ عذرپذیری

این افراد جرات عذرخواهی دارند و این منش، یک توانمندی است که همه از آن بهره‌مند نیستند. بزرگان دین و ادب، رواج چنین فرهنگی را نشانه خردمندی در جامعه می‌دانند. این که ما چه واکنشی در مقابل فرد عذرخواه نشان می‌دهیم،‌ متفاوت است.

برخی که تحمل اشتباه دیگران را ندارند، معذرت‌خواهی آنان را نمی‌پذیرند، غافل از این که ما هم مانند دیگران، بشری هستیم جایزالخطا و ممکن است در شرایط مشابه همان عمل اشتباه از ما سربزند. به همان اندازه که انتظار داریم در قبال انجام عمل خطا، عذر ما را بپذیرند، خود نیز نسبت به دیگران براساس همین رویه باید عمل کنیم. اگر می‌خواهیم صمیمیت و دوستی در تعاملات انسانی میان ما و دیگران برقرار باشد، چاره‌ای جز تاکید بر رویه عذرخواهی و عذرپذیری نداریم. یادگرفتن پذیرش اشتباه دیگران، یکی از مهارت‌های زندگی است و برای رسیدن به چنین موقعیتی باید تلاش کرد.

قابل درک است که افراد نسبت به خطای دیگران آزرده شوند و شاید برخی اشتباهاتی که آدم‌ها مرتکب می‌شوند، اساسا قابل جبران نباشد، اما باید بپذیریم برای جبران برخی خسارت‌های ناشی از عمل یک فرد راهی جز پذیرش اشتباه دیگران نیست. یک عذرخواهی درست ضمن این که نشانه اعتراف به اشتباه است، می‌تواند دربرگیرنده نوعی ابراز علاقه برای پیوند روابط عمیق‌تر باشد. پذیرش عذرخواهی دیگران، یکی از شیوه‌های مهم تربیتی است که باعث ترویج فرهنگ درست عذرخواهی و عذرپذیری در سبک زندگی می‌شود. در یک زندگی زناشویی اگر زن و شوهر به مرحله‌ای از خردمندی برسند که هم توان اعتراف به اشتباه و هم مهارت پذیرش عذرخواهی را داشته باشند، می‌توان امید تداوم زندگی در محیط سرزنده و شاداب را داشت.

اگر قرار باشد اعضای یک خانواده هنگام بروز چالش، به خاطر خودخواهی و غرور، خطاهای خود را نپذیرند و درصدد جبران برنیایند و نسبت به کرده‌های خود ابراز پشیمانی نکنند و در نقطه مقابل، دیگران هم خود را در موقعیت پذیرش معذرت‌خواهی دیگران قرار ندهند، نباید انتظار داشت که خانواده روی خوشبختی و آسایش را ببیند.

فتاح غلامی

دین و زندگی