پاسخ به این پرسش را باید از دو منظر «گفتار» و «کردار» بررسی کرد. کسی در این گزاره تردیدی ندارد که دکتر حسن روحانی بر ضرورت حفظ محیط زیست پافشاری کرده است. او علاوه بر توجه ویژه به محیط زیست در برنامه انتخابات خود، نخستین مصوبه دولتش را هم در راستای احیای دریاچه ارومیه به علاقه مندان محیط‌زیست تقدیم کرد.
بدون تردید روحانی هر چند در حمایت کلامی از سازمان تحت امرش، کم نگذاشته است اما در عمل به علت ناهماهنگی در دولت نتوانسته گامی جدی در حوزه محیط زیست بردارد.
وی در حالی روز یکشنبه در پردیسان «حفظ آب و خاک و هوا» را «موارد مهم امر به معروف» شمرد که پیش از این در فروردین‌ماه و در مراسم گرامیداشت سالگرد رحلت همسر امام راحل (ره)، کم‌آبی و بی‌آبی را به عنوان بزرگترین «منکر»های جامعه قلمداد کرده بود.
روحانی در مذاکرات دوجانبه در جریان میزبانی از سه رئیس دولت ترکیه، عراق و افغانستان هم نشان داد که به استفاده از دیپلماسی محیط‌زیست در چارچوب حقوق بین‌الملل علاقه و تسلط دارد.
دستورات خاص برای تشکیل کارگروه بررسی ریزگردهای جنوب و غرب کشور، اعطای نشان به یک محیط‌بان در روز کارمند، دوبار حضور در ساختمان سبز پردیسان در حالی که در کمتر سازمان و وزارتخانه‌ای این گونه قدم گذاشته و اشارات محیط زیستی وی در هر مناسبت مرتبط و غیرمرتبط را می‌توان از نشانه‌های علاقه‌مندی رئیس‌جمهور به محیط‌زیست قلمداد کرد.
شاید به دلیل همین گرایش آشکار است که اعضای دولت یازدهم در محیط‌زیستی نشان دادن خود از یکدیگر سبقت می‌گیرند.
اما اگر دولت را یک تیم بدانیم که نقش رئیس‌جمهور در آن هدایت و هماهنگی است، آیا در بدنه عملیاتی این تیم مولفه‌های حفاظت از محیط زیست وجود دارد؟ اگر پاسخ مثبت است، نگاه‌های توسعه به هر قیمت، رونق گردشگری به قیمت قطع چند درخت و گم و گور شدن چند شغال و روباه، کم‌اهمیت بودن آتش گرفتن چند درخت، ادامه روند سدسازی در مناطق پرتنش آبی، توسعه کشاورزی ناپایدار وابسته به آب و خاک رایگان، تزریق قطره‌چکانی بودجه به نهادهای حفاظتی، و ده‌ها مثال دیگر را چگونه ترجمه کنیم؟ آزاردهنده آن‌که اتفاقا همانانی که کمتر به نظر متخصصان محیط‌زیست را اعتنا می‌کنند و فریاد آنها را بعضا عامدانه نمی‌شنوند و برای قیچی‌زدن به روبان‌های قرمز افتتاح و کلنگ‌زنی و رونمایی دست‌افشان می‌روند، در روز ابتلا، انگشت اشاره را به سوی محیط‌زیست نشانه می‌روند که پاسخگو آنها هستند! اگر این گزاره‌ها خطاست، پس در مقوله گرد و غبار و ارومیه و هامون و شادگان و هوای تهران و بنزین پتروشیمی و زباله بیمارستانی و جنگل‌فروشی و کوه‌خواری و معدن‌حراجی و ده‌ها مثال دیگر، مقصر کیست؟
انتظار این‌که در بدنه عریض و طویل دولت همه در قبال یک موضوع یکسان فکر کنند. ساده‌انگارانه است، اما کسانی که دغدغه امنیت آب و خاک و هوا و غذا و پایداری بستر حیات کشور را دارند، خواهان یک تیم مجریه منسجم، همسو و باتدبیرند که برای تحقق شعارهای چشم‌نواز رئیس دولت، التزام کرداری به آن گفتارها داشته باشند.
دکتر اصغر محمدی فاضل - عضو هیات علمی دانشگاه محیط زیست
نظرات کاربران
مریم
۰۹:۵۸ - ۱۳۹۴/۰۳/۱۹
از گرد و غبار زیاد شده ، حیوانات كشته شده بیشتر ، درختان سوخته و دبه آب ها و بیل های شكسته جواب بگیرید
پاسخ
تازه ها
پیشنهاد سردبیر
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
اسرائیل به سرزمین سوخته بدل میشود؟
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
تثبیت قدرت بازدارندگی ایران
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
نفوذ به عمق رژیم صهیونیستی
یک کارشناس مسائل سیاسی در گفتگو با جام جم آنلاین:
ضربه دوم ایران از توان اسرائیل خارج است
گفت و گو
علی برکه از رهبران حماس در گفتوگو با «جام‌جم»:
خطوط قرمز خود را در مذاکرات تغییر نمیدهیم
گفت‌وگوی «جام‌جم» با میثم عبدی، کارگردان نمایش رومئو و ژولیت و چند کاراکتر دیگر
فرزند زمانه خود باش
یک کارشناس مسائل سیاسی در گفتگو با جام جم آنلاین:
ضربه دوم ایران از توان اسرائیل خارج است
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد