پیراهن تقلبی اعلا

اما متاسفانه هستند کسانی که انگار از نسل برادران یوسف هستند و به هر دری می‌زنند و هر دری را با هر تخته‌ای جفت و جور می‌کنند، بلکه پیراهن‌شان دو تا شود.

زبان حال دلواپسان روزی:

ترسم آنگه دهند پیرهنم / که نشانی و نامی از تن نیست

حالا چه شد که وسط این همه موضوعات جدی، صحبت از پیراهن شد؟ مگر زیرشلواری خنده‌دارتر نیست؟ چه شد که آقای رضا عطاران عزیز در فیلم‌های کمیکش زیرشلواری را انتخاب می‌کند و نگارنده کج‌سلیقه، پیراهن فاقد بار خنده را؟.... راستش، باید از کسانی پرسید که با پیراهن، کلاه سر ملت می گذارند.

خبر وارده: «رئیس اتحادیه پیراهن‌دوزان و پیراهن‌فروشان گفت: قیمت پیراهن مردانه تولید داخل و با کیفیت مناسب، حدود 60 هزار تومان است که برخی فروشگاه‌های معروف با نصب برند تقلبی روی این پیراهن‌ها، آنها را به اسم خارجی و با قیمت بیش از 160 هزار تومان می فروشند.» ـ به نقل از جراید مچ‌گیر

گمانه‌زنی اخلاقی: واقعا چرا بعضی‌ها روز روشن دست به این اعمال می‌زنند و عین خیالشان هم نیست؟ توجه شما را به چند حدس و گمان صرف در این راستا جلب می کنم:

1ـ ریختن قبح دروغ: بعضی‌ها کاری کردند که قبح دروغ و زشتی آن از بین رفته است. بدون آن‌که دماغشان مثل پینوکیو دراز شود. دراز هم بشود، عمل زیبایی می‌کنند که معلوم نشود.

2ـ گول شیطان خوردن: طرف خودش می‌داند که دروغ بد است و کم‌فروشی زشت است؛ اما با شیطان وارد گفت‌وگو می‌شود و ابلیس اهل هزار و یک تلبیس، وی را مجاب و بلکه قانع می‌کند که کارش مصداق دروغ نیست. برعکس، کار او باعث اعتلای صنعت پیراهن‌دوزی داخل و بالا رفتن کلاس کار می‌شود.

3ـ سختی کار بازرسی: ظاهرا هرچقدر که بازرسی از مراکز انرژی هسته‌ای و نیروگاه‌های اتمی ما به زعم اجانب آسان است و مشکلی نیست که آسان نشود؛ به همان میزان و مقدار، از قرائن پیداست که بازرسی از فروشگاه‌های عرضه پیراهن‌های داخلی با مارک تقلبی خارجی، سخت و لاعلاج می‌باشد.

رضا رفیع