ماه فرو ماند از جمال محمد(ص)

مادری که به تقوا، عفت و پاکیزگی در میان بانوان قریش معروف بود، هنگام ولادت حضرتش ایوان کسری شکاف برمی‌دارد و چند کنگره آن فرو می‌ریزد.

آتش آتشکده بزرگ فارس خاموش؛ دریاچه ساوه خشک می‌شود، بت‏های مکه سرنگون می‌شوند؛ نوری از وجود آن حضرت به سوی آسمان بلند می‌شود که شعاع آن فرسنگ‏ها را روشن می‌کند؛ انوشیروان، پادشاه ساسانی ایران و موبدان بزرگ دربار وی، خواب‏های وحشتناکی می‌بینند؛ اما او به گواه قرآن کتاب هدایت بشریت، محمد(ص) فرستاده خداست و کسانی که با او هستند در برابر کفار سر سخت و در میان خود مهربانند. همو که در این کتاب آسمانی خطاب می‌شود: ای پیامبر! تو بر اخلاقی عظیم استوار هستی.

پیامبری که دوران تلخ یتیمی را دیده و ماه‌ها قبل از تولد خود پدر را از دست داده بود. پیامبری که نسبت ‏به مردم دلسوز و مهربان و رحمه للعالمین بود.

و چه زیبا امام صادق(ع) در وصف او فرمود: بردباری، وقار و مهربانی خدا سبب شد تا گناهان بزرگ و کارهای‏ زشت مردم مانع نشود که دوست‏ترین و شریف‏ترین پیغمبران او، یعنی ‏محمد بن عبدالله(ص) را برای مردم برگزیند.

پیامبری که در حریم عزت متولد شد، در خاندان شرافت ‏اقامت گزید، حسب و نسبش آلوده نشد، صفاتش را دانشمندان بیان‏کردند و حکیمان در وصفش اندیشه نمودند، او پاکدامنی بی‌نظیر، هاشمی نسبی بی‌مانند و بی‌مانندی از اهل مکه بود.

حیا صفت او بود و سخاوت طبیعتش، بر متانت ‏ها و اخلاق نبوت سرشته‏ شده بود. اوصاف خویشتنداری‏ های رسالت‏ بر او مهر شده بود تا آن‏گاه که مقدرات و قضا و قدر الهی عمر او را به پایان رساند و حکم حتمی پروردگار او را به سرانجامش منتهی ساخت.

هر امتی، امت‏پس از خود را به آمدنش مژده داد. نسل به نسل از حضرت آدم تا پدر بزرگوارش، عبدالله، هر پدری او را به پدر دیگر تحویل داد اصل و نسبش به ناپاکی آمیخته نشد و ولادت او با ازدواج نامشروع‏ پلید نشد.

محمد (ص) راخداوند برگزید، پسندید و انتخاب کرد سپس کلیدهای دانش و سرچشمه‏های حکمت را به او داد. او را مبعوث کرد تا رحمت‏ بر بندگان و بهار جهانیان باشد.

خداوند کتابی را بر او نازل کرد که بیان و توضیح هر چیزی درآن است و آن را به لغت عربی، بدون هیچ انحرافی قرار داد، به ‏امید این که مردم پرهیزکار شوند.

آن را برای مردم بیان و معارف آن را روشن کرد و با آن، دینش را آشکار ساخت و واجباتی‏ را لازم شمرد و حدودی را برای مردم وضع کرد. آنها را برای مردم آشکار کرد و آنها را آگاه ساخت. آن حضرت در آن ‏امور، راهنمایی به سوی نجات و نشانه‏های هدایت‏ به سوی خداست.

رسول خدا (ص) رسالتش را تبلیغ کرد، ماموریتش را آشکار ساخت، بارهای سنگین نبوت را که به عهده گرفته بود، به منزل مقصود رساند وبه خاطر پروردگارش صبر و در راه او جهاد کرد. با برنامه‏ ها و انگیزه‏ هایی که برای مردم پی‌ریزی کرد و مناره‏ هایی که نشانه‏ های آن را برافراشت، برای امت خود خیرخواهی کرد، و آنها را به سوی نجات و رستگاری فرا خواند و به یاد خدا تشویق و به راه هدایت دلالت کرد، تا مردم پس از او گمراه نشوند.

میلاد حضرتش و میلاد صادق خاندان او بر همگان مبارک باد.

محمد خامه‌یار - جام‌جم