حملات وایبری

این حملات وایبری به حدی شدت گرفته است که موجبات نگرانی اهل فکر و فرهنگ را هم فراهم آورده است.

همین دو سه روز پیش، نویسنده و داستان‌نویس خوب کشور، آقای سیدمهدی شجاعی، در یک جمعی در برج میلاد تهران(که از این بلندتر نمی‌شود)، بابت همین موضوع ابراز نگرانی شدیداللحن کرده و گفته‌اند که این روزها دغدغه من این است که مردم به جای کتاب خواندن، وقت ارزشمند خود را پای نرم‌افزارهایی مثل وایبر و واتس‌آپ و... ، تلف کنند.(نقل به مضمون)

بعضی جراید یومیه نیز مدتی است در باب امکان و امکانات بالای نقل و انتقال عکس و فیلم در این فضاهای مجازی و احتمال لطمه خوردن حریم خصوصی زندگی خانوادگی شهروندان، سخن می‌گویند و یادداشت می‌نویسند و گزارش تهیه می‌کنند و تیتر درشت و درست می‌زنند و خلاصه، هر طور که شده، می‌خواهند هشدار و انذار دهند که بعدا نگوییم نگفتید.

چه باید کردها: درست است که ما کاره‌ای نیستیم و از مقامات نیستیم، اما حداقل در مقام فرض و احتمال که می‌شود انواع شیوه‌ها و شگردهای مقابله با این پدیده عجیب و غریب وایبر را در مقام پاسخگویی سریع و صریح به این پرسش که «چه باید کرد؟»، پیش‌بینی یا پیشگویی و طراحی کرد. فلذا چند موردی را ما به سهم خودمان عرض می‌کنیم. الباقی را بقیه اندیشه کنند.

1 ـ برخورد از بیخ: چون فکر کردن به راهکارهای دیگر کمی مشکل و زمانبر است(و ما خیلی هم عادت به کندروی نداریم)؛ می‌شود در یک اقدام ضربتی و کلنگی، ریشه این نرم‌افزار لعنتی را از بیخ کند و انداخت دور. عین برخوردی که با دیش و قلیان شد و الحمدلله جواب هم داد.

2 ـ آموزش فشرده: به ملت از طریق رسانه‌های جمعی ـ از جمله همین رسانه ملی و دیگر جراید میلی ـ آموزش‌های فرهنگی و بهداشتی لازم به خانواده‌ها و کاربران اینترنتی و دارای گوشی‌های وایبردار داده شود که بیشتر مراقب باشند.

زبان باید نرم و لطیف و دوستانه باشد. زبان، خود یک نرم‌افزار است. باید درست از آن استفاده کنیم. وگرنه فیلتر شود، به صلاح و صواب نزدیک‌تر است.

3 ـ استفاده کاردرست: باور بفرمایید که از زنگ اف‌اف تصویری منزل هم می‌شود استفاده نابجا و نادرست کرد. مثلا زنگ زد و حرف درشتی گفت و در رفت. از قدیم هم مواردی این‌گونه اتفاق می‌افتاده و اسنادش موجود است. با این حال، کسی زنگ اف‌اف در منزل را گل نگرفته است.

در همین فضای وایبر، عده‌ای به صورت جمعی از قوم و خویش‌ها یا عده‌ای از دوستان اهل فکر و فرهنگ، تشکیل گروه‌هایی وایبری داده‌اند و مرتب در جریان حال و احوال همدیگر هستند که خودش در این روزگار شلوغ وانفسا، نوعی صله‌رحم جدید و وایبری محسوب می‌شود و موارد مصرفی درست و جالب دیگر که در اینجا جا نمی‌شود.

پی‌نوشت:

1 ـ امید که ساخت و پرداخت و انداخت این عبارت «حملات وایبری» فوق‌الذکر، در تاریخ معاصر به نام نامی‌ما ثبت و ضبط شود و چون پاره‌ای موارد، مصادره به مطلوب نگردد. عین این عنوان«عکس و مکث»که حدود سال 80 از سوی ذهن خلاق و وحشتناک ما ساخته شد و نام ستون مخصوص ما در «گل‌آقا» بود. سپس نام آیتمی از برنامه شکرخند ماهانه ما در ارسباران شد و کماکان نیز هست. پس آنگاه، عنوان آیتمی از برنامه تلویزیونی «قندپهلو» با اجرای خود ما گردید؛ و.... چون از هر جهت جاافتاد، الان دوستان رشید برنامه «عینک آفتابی» شبکه نسیم، آن را بر یکی از بخش‌های خود نهاده‌اند و البته دستشان درد نکند؛ منتهی درد نگارنده این است که تنزلش داده‌اند به انعکاس فاقد پیام مکث‌انگیز و طنزآمیز عکس معمولی بچه‌ها!

رضا رفیع