کشف فسیل بزرگ‌ترین پرنده دریایی جهان

گستره بال‌های این گونه جدید بین 6.1 تا 7.3 متر تخمین زده شده است، یعنی دو برابر طول بال‌های رویال آلباتروس. پیش از این تصور می‌شد فسیل آرژنتاویس در این مقام قرار دارد. فسیل این پرنده عظیم‌الجثه حین خاکبرداری هنگام احداث پایانه جدید در فرودگاه بین‌المللی چارلستون در ایالت کارولینای جنوبی کشف شد. عنوان پلاگورنیس ساندرسی نیز به پاس خدمات آلبرت ساندرسی که سرپرستی عملیات حفاری را به عهده داشت، انتخاب شد. مشاهدات اولیه نشان داد استخوان‌های پا، بال و جمجمه به طرزی باورنکردنی سالم باقی مانده ، زیرا استخوان‌های این گونه پرندگان نازک و شکننده است. وجود لبه‌های دندان مانند در آرواره‌های بالا و پایین، دانشمندان را متقاعد کرد که با عضوی از گونه پلاگورنیتیدها روبه‌رو هستند. پلاگورنیتیدها رسته منقرض شده‌ای از پرندگان دریایی عظیم‌الجثه‌اند که برآمدگی‌های استخوانی آرواره آنها مانند دندان به نظر می‌رسد.

این برآمدگی‌ها تیز و مخروطی شکل‌اند و دانشمندان احتمال می‌دهند برای پاره کردن طعمه که غالبا ماهیان مرکب سطح آب بودند به کار می‌رفتند. پلاگورنیس ساندرسی حدود ۲۵ تا ۲۶ میلیون سال پیش می‌زیسته و در آن زمان، دمای کره زمین به میزان قابل توجهی بیشتر و سطح آب دریا بالاتر بوده، زیرا یخ کمتری در قطب وجود داشته است.

پلاگورنیتیدها سه میلیون سال پیش به طور کامل منقرض شدند، اما هنوز دیرینه‌شناسان علت نابودی آنها را نمی‌دانند. دانشمندان می‌گویند که این گونه عجیب و غریب شبیه موجودات رمان‌های تخیلی است.حال پرسش این است که آیا پلاگورنیس ساندرسی می‌توانسته پرواز کند؟ استخوان‌های توخالی نازک، پاهای کوتاه و پهن و بال‌های وسیع نشانه‌های پرواز این پرنده هستند، اما اندازه سنگین آن که بین 22 تا 40 کیلوگرم تخمین زده شده فراتر از حداکثر وزنی است که برای پرواز پرندگان گمان می‌رفت. دانشمندان برای بررسی چگونگی اوج گرفتن پرنده از یک نرم‌افزار کامپیوتری استفاده کردند که برای پیش‌بینی عملکرد پرواز طراحی شده بود. این پرنده آنقدر غول پیکر بوده که نمی‌توانسته با بال زدن ​ابتدا​ به ساکن شروع به پرواز کند، بلکه به نظر می‌رسد مانند آرژنتاویس برای بلند شدن از زمین در جهت مخالف نیروی باد حرکت می‌کرده و درست مانند یک گلایدر از نیروی باد در پرواز بهره می‌برده است.

Livescience / مترجم: صدف دژآلود